Մոտիվացիոն ցնցուղ
11.05.2012
Երբեք չեմ հասկացել վերջին գումարով վիճակախաղի տոմս գնողներին, չնայած ասում են' հրաշքներ եղել են: Ու ընդհանրապես, հրաշքներ որոնելու հակվածությունը, կարծում եմ, թուլացնում է մեր իմունիտետը' կախվածության մեջ գցելով չհիմնավորված հույսից: Եթե հրաշք կա էլ, ապա երեւի թե' հույսի, հավատի ու սիրո եռամիասնության ՎԵՐՋԻՆ սահմանին, երբ մի տեսակ դու էլ այլեւս դու չես, ու դրան հաջորդողը գուցե եւ հրաշքն է…
Ցանկություններին հասնելու համար մեր ամենօրյա կյանքը լրիվ բավական է: «Մեծագույն գաղտիքը», որ որոնում ենք բոլորս, հենց այն պահն է, երբ կանգնում ու խոստովանում ես ինքդ քեզ' ոչ մի «մեծ գաղտիք» էլ չկա, բացի ամեն օր, միշտ, առանց դադարի բոլոր անհրաժեշտ «փոքր քայլերն» անելուց: Մեր շնչառության պես անընդմեջ, ռիթմիկ պետք է լինենք մեր ցանկություններում, որ դրանք նախ կյանք ստանան, ապա' ապրեն:
Մոտիվացիան, այո, կարող է եւ ամեն պահ լքել, հենց կորչի թարմությունը, իսկ շուրջբոլորը քիչ բաներ չեն նպաստում դրան յուրաքանչյուր րոպե: Մոտիվացվելը նման է լոգանք ընդունելուն. խորհուրդ է տրվում օրը սկսել եւ ավարտել հենց նրանով:
Տ.Մ. Դիտվել է 4067 անգամ
|