«Սե լա վի»-ն գարնանը
20.03.2012
Եթե օրվա մեջ միակ ազատ պահը տնից աշխատանքի գնալու եւ հակառակ ճանապարհն է, դա արդեն հնարավորություն է «նորոգվելու»:
Ներքին թարմության մի աստիճան կա, որի կարիքը զգում ես հաջորդ ժամդ լիարժեք ապրելու համար: Խոսքը միայն ֆիզիկական ակտիվ վիճակի, լավ տրամադրության մասին չէ: Ավելի շուտ' երեւի ներդաշնակության զգացողության, «բացության», երբ մի քիչ ավելի են ես, քան մարդը, «հասարակական էակը»:), երբ տիեզերքի մասնիկը լինելու զգացողություն ունես...
Պահել, զգալ, «չթոշնել»: Իսկ դրա համար շատ բան պետք չէ, ավելին' սովորաբար բարդ, ճնշող, «չոր» իրավիճակից պարզ լուծումներն են դուրս բերում, այնքան պարզ, ինչքան, ասենք, ծաղիկը ջրելն է...
Ինչքան եմ սիրում գարունը, հատկապես հիմա' սկիզբը: Հենց միայն փողոցում ուղղակի քայլելն արդեն լիցքեր ստանալու ճանապարհ է: Եղանակը ոչ միայն թույլ է տալիս, այլեւ տրամադրում է մոռանալ տրանսպորտի մասին կամ եթե հնարավոր չէ, տարբերակ է նաեւ կանգառը փոխելը :) Ախր շատ ձանձրալի բան է ամեն օր նույն կանգառում նույն երթուղայինին սպասելը: Կարելի է քայլել, իսկ տրանսպորտի մասին հիշել, երբ կհոգնենք. կանգառ ամեն տեղ էլ կա:
Առանց ականջակալների, փողոցի աղմուկի միջից գարնան «ձայնը» լսելով, անկյուններում ծաղկավաճառներին ու նրանց ծաղիկները նկատելով, մեկ-մեկ երկնքին նայելով:). այո, պարզ բաներ են, բայց կաթիլներ են, որոնցով «ջրում» ես ներսդ: Եվ բացի այդ, սա մի աշխատանք է, որ անում ես քեզ համար, եւ ուրիշը չի կարող այն անել քո փոխարեն. եթե առավոտը սկսել ես' քեզ այս պահերը պարգեւելով, դժվար թե որեւէ մեկին հաջողվի փչացնել օրդ:
Հաջող օր քեզ, ուր էլ գնալու լինես գարնանային առավոտը վայելելուց հետո, իսկ ես հասա LN-ի խմբագրություն :)
Տ.Մ. Դիտվել է 2366 անգամ
|