«Ես այնքան տրվեցի այդ մտքին, մինչեւ հղիացա». հաջողության մեխանիկա
18.10.2012
Երբ նրան հարցրեցի՝ ինչպես կարողացավ հասնել այն բոլոր նպատակներին, որոնք ինձ միայն հեռավոր երազանքներ էին թվում, չուշացավ իրեն բնորոշ էկզոտիկ էքսպրոմտը. «Ես այնքան տրվեցի այդ մտքին, մինչեւ հղիացա»: Ասաց, եւ ակնհայտ էր՝ ինքն էլ նոր միայն զգաց, թե ինչ է ասում. ծիծաղեցինք: Բայց իսկապես, նա կարծես ծննդաբերած լինի իր ամեն մի հաջողությունը. դրանք սկսվել ենք կրքով, հասունացել լռության մեջ, լույս աշխարհ եկել ճիչով:
Նանան առհասարակ հետաքրքիր կին է: Թե հատկապես ինչով եւ ինչու՝ առաջիկայում շատ ավելին կիմանանք… Այդ կնոջ փորձը LN-ը կկիսի իր ընթերցողների հետ պատմությունների մի ամբողջ շարքով:
Մեր ծանոթության առաջին օրվա խոսակցությունից ինձ տպավորեց հաջողության մասին նրա պատկերացումներից եւս մեկը. «Հաջողությունը պետք է մշտապես պահես «Ձեռքով կարգավորվող» ռեժիմի վրա»: Այո… Նրան հաջողվում է օրինակներ բերել հենց այդ պահից. նա միշտ ներկայում է: Իմ ձեռքում ֆոտոխցիկ էր, մենք լուսանկարվում էինք:
Նրա պատմություններից, եթե չասեր էլ, ինձ համար արդեն պարզ էր՝ հաջողությունը իսկապես մեխանիկորեն չի լինում, բայց նաեւ չի բացառում որոշակի մեխանիկա:
Այդ մեխանիկայի ամենագործուն տարրը, կարծում եմ, հաջողության մասին հաճախ մտածելն է, նրան կենդանություն հաղորդելը, ի վերջո, նրանով «հղիանալը», ինչպես ձեւակերպեց Նանան: Երբ դու «հղի» ես, կյանքդ փոխվում է: Դու ամեն ինչ սկսում ես կազմակերպել՝ ըստ այդ փաստի: «Կարելի»-ներն ու «չի կարելի»-ները հստակ սահմանազատվում են: Ամեն ինչ՝ հանուն դեռեւս չերեւացողի, ավելի ճիշտ՝ քիչ-քիչ երեւացողի, որը լույս աշխարհ է գալու…
Էլեն Դիտվել է 4645 անգամ
|