Սիրեք տղամարդկանց. նրանք այդքան էլ վատը չեն
03.10.2012
Աբովյան փողոցի կանաչ, փոքրիկ նստարանին չորս հոգի էինք արդեն, երկուսս՝ կողք կողքի, մյուս երկուսը՝ մեզ հետ մեջք մեջքի: Չորսս էլ իրար անծանոթ էինք, չորսս էլ՝ իգական սեռի, նստարանին տեղավորվել էինք հերթով, առաջինը ես էի: Երբ այս պատկերը մտքումս գծագրվեց փողոցի կողմից նայողի աչքով, ծիծաղս եկավ: Կողքերի նստարանները ոչ միայն գրեթե ազատ էին, այլեւ նոր ու շատ ավելի հարմարավետ (ընկերուհուս ասած, «Երեւան» նստարաններ), իսկ մենք չորս հոգով հարձակվել էինք խեղճ սովետականի վրա:
Բայց «ամենամեղավորը» ես էի, որովհետեւ թողած կողքերի 3 նոր նստարանները, որոնցից մեկին հիմա մի տղամարդ էր նստած, իսկ մյուս երկուսն ազատ էին, չգիտես ինչու լափթոփիս հետ տեղավորվել էի այս երկաթե նստարանին: Ու ինչպես հասկանում էի, իմ ընտրությունից էին կախված նաեւ կողքիս տեղավորված կնոջ եւ թիկունքով դեպի մեզ նստած երկու աղջիկների կայացրած «որոշումները»:
-Ախր էնքան անհարմար ա էս ճանապարհի եզրին, ասենք, մարդու ես սպասում, չգիտես, ոչ մենակ նստելն ա մի բան, ոչ էլ…,- վերջապես ստեղծված իրավիճակից իր տպավորություններով որոշեց կիսվել հարեւանուհիս՝ նախադասության վերջում նայելով կողքի նստարանից քմծիծաղով մեր դրության մեջ մտնող տղամարդու ուղղությամբ: Մեզ թիկունքով նստած աղջիկներն էլ էին հավանաբար «մարդու սպասում»՝ դատելով հեռախոսազանգերի ինտենսիվությունից:
Կողքի նստարանի տղամարդը հինգիցս առաջինը լքեց տարածքը, եւ մենք ութս՝ երեք դատարկ «Երեւան» նստարաններն ու չորսս՝ սովետականի վրա, եւս մի տասը րոպե նույն ձեւաչափով միասին անցկացրեցինք:
Էլեն
Աղբյուր` LADYNEWS.am
Դիտվել է 5170 անգամ
|