Մայրիշխանությունից ավելի լավ բան չեմ պատկերացնում. ՍԵՐԳԵՅ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
03.05.2012
LN-ի հյուրասրահում է դերասան Սերգեյ Դանիելյանը:
-Ձեր հոդվածներից մեկում գրում եք. «Մեզանում, այսպես ասած, սեքս չկար և չկա»: Ի՞նչ նկատի ունեք:
-Դե դա, անշուշտ, մի քիչ հումորով եմ գրել, եթե սեքս չկար, ապա որտեղի՞ց ենք ծնվել մենք (ծիծաղում է-LN): Նկատի եմ ունեցել սեքսի մշակույթը, որը շատ ժողովուրդների մոտ բացակայում է, քանի որ այն օգտագործվում է միայն իբրև բազմանալու միջոց: Իսկ մարդը կենդանուց տարբերվում է հենց նրանով, որ սեքսը կարող է օգտագործել ոչ միայն բազմանալու նպատակով, այլև հաղորդակցվելու: Հայաստանում մարդկային շփումների ոլորտում զգացվում է այս բացը' սկսած սեռական դաստիարակությունից:
-Բազմանալու մասին մի առիթով ասել եք' եթե սերունդը որակյալ չէ ու ստացվում է, որ երեխա ենք ունենում քանակի համար, ավելի լավ է՝ չունենալ: Չե՞ք կարծում, որ քանակի համար լույս աշխարհ եկած սերունդն էլ վաղը իր հերթին չի կարողանա որակ ապահովել:
-Կարծում եմ' կկարողանա: Կամաց-կամաց կփոխվի, որովհետև ցիվիլիզացիա ասածը ենթադրում է, որ երեխան ծնողից այնուամենայնիվ մի քայլ առաջ է կանգնած: Անկախ ամեն ինչից, հաջորդ սերունդը միշտ նախորդից առաջադեմ է: Եթե ես հիմա ինձ ինչ-որ հարցերում սահմանափակում եմ, իմ երեխան շատ ավելի ազատ է մտածում: Այսպիսի դրական տեղաշարժերը կյանքի օրենքն են:
-Մի առիթով խոսել եք կանանց «գլամուրության» ու «ավանդականի» հակադարձության մասին: Ինչու՞ է հայ կանանց մեծամասնությունը բաժանված երկու խմբի' կամ «գլամուր», կամ «խալաթով»:
-Ախր գլամուրն էլ է խալաթով: Իրենց վրայից էլ է ճաշի հոտ գալիս:
- Ըստ Ձեզ, ո՞րն է ոսկե միջինը:
- Ես կասեի' ոսկե միջինը չկա, որովհետև հայ հասարակությունն ու հասարակական կյանքն ամբողջությամբ բևեռացված են: Այս ոլորտը բևեռացված լինելու իմաստով բացառություն չէ: Ոսկե միջինի հասնելու համար անհրաժեշտ է, որ ժամանակ անցնի: Գուցե կարելի է նաև ինչ-որ մեթոդներով պայքարել, բայց ի՞նչ պայքարես …
-Այ ասում եք' «ի՞նչ պայքարես…»: Ձեր հոդվածներում էլ եմ հաճախ հանդիպել այդ վախենալու խնդրին (օրինակ' գրում եք «…անունը իհարկե չեմ ասում, որովհետև ապրում ենք ջունգլիներում, և չես ուզում ժամանակից շուտ մորգում հայտնվել…» և այլն): Եթե վախենում եք անգամ Դուք, որ ամբիոն ունեցող մարդ եք, ի՞նչ պահանջել մյուսներից:
-Երբեմն, իրոք, չգիտեմ: Հաճախ պատի ես դեմ առնում, ագրեսիայի ես հանդիպում ու հասկանում ես, որ պաշտպանված չես: Չգիտեմ… Երևի պետք է, որ ամեն մեկն իր տեղում գոնե մի քիչ չվախենա, կամ ծնվի գժերի մի սերունդ, որ ընդհանրապես չգիտի՝ վախն ինչ է ու ամեն ինչ գլխի վրա շուռ տա: Բայց դա արդեն եկողների խնդիրն է, ես իմ հաշիվները մաքրել եմ (ժպտում է-LN):
-Հիշեցի Ձեր հարցազրույցներից մեկը, որտեղ «Եթե Դուք լինեիք ՀՀ նախագահ, ի՞նչ կանեիք» հարցին պատասխանում եք «Միանգամից ինքնասպան կլինեի»…
-Իմ պատասխանատվության զգացումը չափազանց մեծ է: Եթե նախագահ լինեի, կտեսնեի՝ ինչ է կատարվում, կհասկանայի, որ անկարող եմ փոխել ու… Չէ, չէի կարողանա: Հենց սրա համար է, որ ես ընտրել եմ ամենաանպատասխանատու մասնագիտությունը' դերասան: Բժիշկ չեմ, որ իմ պատճառով մարդ մահանա, կրթության նախարար չեմ, որ մեկ էլ տեսար իմ սխալի պատճռով մի ամբողջ սերունդ դեբիլ մեծացավ:
-Իսկ ո՞վ կարող է ստանձնել այդ պատասխանատվությունը: Գուցե կանա՞յք:
-Այո, ես կուզեի, որ ձևավարվեր կանանց հասարակություն: Մայրիշխանությունից լավ բան չեմ պատկերացնում: Ղեկավարման համակարգում կանայք տղամարդկանիցից նախընտրելի են. կինն ավելի պատասխանատու է, քանի որ ինքը սերունդ է դաստիարակում, ծնունդ է տալիս: Եթե որևէ կին անգամ դեռևս երեխա չունի, միևնույնն է նրա սիրտը յուրաքանչյուր զինվորի համար ցավում է: Դրա համար կանայք երբեք պատերազմ չեն հրահրի: Նրանք ավելի հետևողական են, խնայող, տնտեսվարող: Տղամարդիկ հակառակն են' տաքգլուխ ու հաճախ' 10 տարեկան երեխայի հոգեբանությամբ: Մեր ղեկավարման բոլոր օղակներում պետք են կանայք ու նոր կանայք, որոնք դեռ չեն կորցրել սեռական հմայքը. այո, դա էլ է պետք քաղաքական գործչին:
-Երևում է, որ լավ գլուխ եք հանում կանանց հոգեբանությունից: Սրան նպաստու՞մ է արդյոք այն, որ երկու տարբեր սերիալներում նկարահանվում եք կանանց դերերում: Այս դերերի միջոցով կնոջ մեջ ի՞նչ նոր բան բացահայտել Ձեզ համար:
-Կարող եմ ասել, որ բացահայտել եմ ոչ թե դերերը խաղալու ընթացքում, այլ ընդհանրապես կանանց շատ եմ ուսումնասիրել. ինձ միշտ հետաքրքրել է նրանց «մազալու» հոգեբանությունը: Շրջապատումս շատ են զարմանում, երբ տեսնում են, որ կնոջ մասին մի շատ նուրբ դատողություն եմ անում:
-Ավելի մասնավոր օրինակներ կբերե՞ք:
-Դե օրինակ, երբ երկու կին հանդիպում են, հանգիստ կարող է նման խոսակցություն ծավալվել. « Վայ, բարև: Աղջի, էս ինչ սիրուն լիֆ ես առել: Ինչ էլ լավ ա նստում: Բա քանիսո՞վ ես առել….»: Պատկերացնո՞ւմ եք' նման խոսակցություն լինի, ասենք, շալվարի մասին, բայց տղամարդկանց մեջ (ծիծաղում է-LN): Մի խոսքով' կանայք ունիկալ երևույթներ են:
Լարա Առաքելյան
Դիտվել է 10310 անգամ
|