Յուրաքանչյուր փոքրիկ աղջկա մեջ ապրում է այն ճուտիկը, որ պիտի կարապ դառնա. ԼԻԼԻ ԷԼԲԱԿՅԱՆ
30.04.2012
LN-ի հյուրասրահում է դերասանուհի Լիլի Էլբակյանը:
-Քեզ դժվար է պատկերացնել առանց քո գայթակղիչ ժպիտի: Այն արդեն կարծես այցեքարտդ է դարձել նաեւ հանդիսատեսի աչքում: Ինչպե՞ս է հաջողվում ապրել ժպիտից անբաժան:
-Իրականում ժպիտն իմ էության մի մասն է: Նույնիսկ երբեմն ջղայնանում եմ ինքս ինձ վրա, որ անիմաստ, տեղի-անտեղի ժպտում եմ: Բայց ուրախ եմ, որ այն կարող է այցեքարտ համարվել:
-Մարդիկ սիրում են համեմատել. ո՞ւմ են նմանեցրել Լիլի Էլբակյանին, օրինակ' Ջուլյա Ռոբերթսին նմանեցրե՞լ են:
-Այո, նմանեցրել են, նունիսկ սկեսուրս է նմանեցնում: Բայց ես ուրախ եմ, քանի որ նա իմ ամենասիրած դերասանուհին է: Նմանեցրել են նաև Պենելոպա Կրուզին, Մոնիկա Բելուչիին: Ամուսինս ասում է, որ Օդրի Հեբբերնին եմ նման. ես էդպես չեմ կարծում: Բեմում խաղալիս երբեմն նմանեցնում են մայրիկիս, իսկ երբ բեմադրում եմ, այդ պահին ինձ տեսնողները նմանեցնում են հայրիկիս:
-Իսկ Ձեզ համար տարօրինակ նմանեցնումներ եղե՞լ են:
-Մի օր Ձյունանուշիկ էի խաղում, ահագին գեղեցկացել էի: Մի կին մոտեցավ ու ասաց. «Բայց դու պապիկիդ ինչ նման ես»: Ես շատ տխրեցի: Պապիկիս շատ եմ սիրում, բայց ոչ Ձյունանուշիկի դերում էլի…
-Ամուսնությունը կարծես շատ չփոխեց քեզ. նույն խենթ աղջիկն ես: Բայց ինքդ ավելի լավ կիմանաս' ինչպիսին էր Լիլին ամուսնությունից առաջ և հետո:
-Իրականում ամուսնությունը ոչ թե փոխեց ինձ, այլ ավելի լիարժեք ու լիքը դարձրեց, ավելի ուրախ ու երջանիկ:
-Ի՞նչ փոխվեց երեխայի ծնունդով:
-Երեխայի ծնունդով փոխվեց ամեն բան: Սա մի առանձին հարցազրույցի թեմա է: Բայց կարևորը' կոտրվեց իմ էգոիզմը: Ապրել միայն նրա համար, ամեն հարցում հաշվի նստել նրա հետ, անձնուրաց սիրել՝ անկախ ամեն ինչից. երևի բոլոր մայրերը սա ապրել են: Դա անբացատրելի զգացողություն է: Այս հատկանիշներով միայն Աստված կարող էր օժտել մարդուն, քանի որ նա էլ մեր ծնողն է և ուզում է' մենք էլ գոնե մի քանի տոկոս զգանք այն, ինչ ինքն է զգում մեր հանդեպ:
-Ծնողներդ չզարմացա՞ն, երբ իմացան, որ իրենց փեսան հայտնի ռեփեր HT Համոն է: Ինչպիսի՞ն էր արձագանքը:
-Ճիշտն ասած, ծնողներս շատ լայն են նայում բոլոր հարցերին: Նրանք մարդու մեջ արժեւորում են ներքին հատկանիշները: Ծնողներս շատ սիրեցին Համոյին, նամանավանդ որ երկուսն էլ ռեփ շատ են սիրում լսել: Այնպես որ դա պլյուս էր, ոչ թե մինուս:
-Իսկ ինչպե՞ս են ընդունում Համոյի հարազատները քո' դերասանուհի լինելու փաստը:
-Համոյի հայրը խիստ է, բայց կարծեմ այդքան էլ չեն բարկացել կամ զարմացել: Մինչև ինձ, Համոն ընկերություն էր անում մեկ այլ դերասանուհու հետ' մեր ինստիտուտից, այնպես որ նրա ծնողները սովորել էին: Մի անգամ Համոյի հայրը կատակով ասել է. «Նորի՞ց դերասանուհի»: Իսկ մայրիկին Համոն բերեց ինձ հետ ծանոթացնելու թատրոն' «Ինչ տարբերություն թե ում հետ» ներկայացմանը, որտեղ ես համբուրվում եմ, հանվում եմ և այլն… Եվ պատկերացրեք, որ սկեսուրս հավանել էր, իսկ ես ամոթից կապտել էի (ծիծաղում է -LN):
-Խանդո՞տ ես: Ունեցե՞լ եք խնդիրներ երկրպագուների կամ երկրպագուհիների հետ:
-Ինձ միշտ թվացել է, որ ես խանդոտ չեմ: Բայց երբ սիրում ես, խանդը չափի մեջ անխուսափելի է: Չէ, երկրպագուների հետ խնդիրներ չեմ հիշում, որ եղած լինի:
- Իսկ Համո՞ն:
-Համոն շատ խանդոտ է: Նա նույնիսկ մայրիկիս է խանդում կոլեգա դերասանների հանդեպ և աղջկաս' Էլմիին, նույնպես: Չի թողնում' մերկ նկարեմ Էլմիին:
-Ի՞նչը կարող է դառնալ ընտանեկան վեճի պատճառ:
-Երևի կարոտը: Ես վիճում եմ, երբ Համոն քիչ է տանը լինում և աշխատում է, իսկ Համոն վիճում է, երբ ես նրան խնդրում եմ, որ փոշեկուլով հատակը մաքրի:
-Երաժշտության հարցում չե՞ն բախվում ձեր ճաշակները:
-Ոչ, որովհետև երկուսս էլ լավ երաժշտություն ենք սիրում: Համոյի մեջ ես դա եմ սիրում, որ նա իրեն չի սահմանափակում միայն ռեփով, նա սիրում է ամենատարբեր ոճերի երաժշտություն: Նույնիսկ մեր ներկայացոմների համար կարողանում է միշտ լավ երաժշտություն ընտրել:
-Ամենատպավորիչ նվերը, անակնկալը, որ ստացել ես Համոյից…
-Համոն ինձ շատ հաճախ է անակնկալ նվերներ մատուցում: Երբ մենք միասին նկարահանվում էինք «Չնչիկ» ֆիլմում և ապրում Լոռու պանսիոնատում, Համոն իմ բացակայության ժամանակ մտել էր սենյակս և փոքրիկ թղթերի վրա սիրո խոստովանություններ էր գրել ու դրել ամենատարբեր տեղերում' բարձիս տակ, կոշիկի մեջ, նույնիսկ կոնֆետի թղթի մեջ: Հետո ես ամենաանհավանական տեղերից գտնում էի այդ թղթերը: Ինձ հետ մի կին էլ էր ապրում նույն սենյակում, և պատահում էր, որ նա էր գտնում թղթերը: Ինձ մնում էր միայն ամոթից կարմրել:
-Փորձո՞ւմ ես նմանություններ գտնել քո և քո կերտած կերպարների միջև:
-Իմ խաղացած բոլոր կերպարներում էլ ինձնից մի բան կա: Բայց ես աշխատում եմ ինձնից դուրս նայել և ուրիշ պրոտոտիպեր գտնել, որ աշխատանքը հետաքրքրի ինձ:
-Ինչքանո՞վ ես պատրաստ քո ասած («Ինչ տարբերություն, թե ում հետ» ներկայացման մեջ) գժություններին:
-Թույլատրելի սահմաններից ոչ ավել: Բայց ժամանակին շատ գժություններ եմ արել, ինչպես և բոլոր պատանիները:
-Ծնվել ես արվեստագետների ընտանիքում: Ի՞նչ դեր են ունեցել քո' որպես դերասանի կայացման հարցում տաղանդավոր դերասաններ Արմեն և Աննա Էլբակյանները:
-Ծնողներս իմ կյանքի բոլոր հարցերում շատ մեծ դեր են ունեցել: Բայց երբեք ինձ արհեստական կերպով առաջ չեն տարել: Հակառակը' միշտ օգնել են, որ ինքնուրույն սովորեմ:
-Իսկ թատրոնից, բեմարվեստից դուրս ինչպիսի՞ ծնողներ են եղել: Ինչպիսի՞ երեխա ես եղել:
-Լսող երեխա եմ եղել, բայց նաև աշխույժ ու մի քիչ տղայական: Մայրս միշտ իմ ընկերն է եղել, իսկ հայրս էլ, ինչպես ինքն է սիրում ասել, կոլեգան: Եղբայրս էլ եղել է ինձ համար օրինակ, և ես միշտ նրան կրկնում էի թե լավ, թե վատ բաներով:
-Ինչպիսի՞ն է Լիլի Էլբակյանի օրվա գրաֆիկը: Հասցնո՞ւմ ես տան գործերով զբաղվել: Կարողանո՞ւմ ես ժամանակ հատկացնել նաև փոքրիկիդ:
-Արդեն 6 ամիս է, ինչ Լիլի Էլբակյանը զբաղվում է բացառապես բալիկով և տնային գործերով: Մեկ-մեկ խաղում եմ ներկայացումներում և նոր-նոր սկսել եմ փորձերի գնալ: Բայց եթե դուք մեկ տարի առաջ հարցնեիք իմ գրաֆիկի մասին, ես այնքան զբաղված կլինեի, որ նույնիսկ չէի պատասխանի:
-Քեզ նման նա էլ կմեծանա թատրոններում, թե՞ այլ պլաններ ունես:
-Նա արդեն մեծանում է թատրոնում: Իսկ ինչ կլինի հետագայում, ժամանակը ցույց կտա: Ես պլաններ չեմ կազմում: Եթե ինձ մնար, ես կուզեի կարգին մասնագիտություն ունենար, օրինակ' բժիշկ:
-Ճանաչվել ես լավագույն երիտասարդ բեմադրիչ: Կգա՞ ժամանակ, երբ քեզ կտեսնենք ոչ թե բեմում, այլ միայն ներկայացումներ բեմադրելիս:
-Դե հիմա էլ ես ավելի շատ բեմադրում եմ, քան խաղում: Բայց զգում եմ ,որ եկել է մի փուլ, որ ուզում եմ ավելի շատ խաղալ, որովհետև շուտով կմեծանամ, և իմ տարիքի դերերն անհասանելի կդառնան: Իսկ ռեժիսորություն միշտ էլ կարելի է անել:
-Սպասե՞նք արդյոք նոր հրաշքի Համոյից և Լիլիից:
-Իհարկե, եթե ինձ մնա, ես չորս երեխա կունենամ, եթե ոչ ավել…
-Ըստ քեզ' ո՞րն է կնոջ առաքելությունը:
-Ես չգիտեմ, թե որն է կնոջ առաքելությունը, բայց մարդու առաքելությունը միմյանց ծառայելու, սիրելու, փայփայելու մեջ է: Եվ ամենակարևոր առաքելությունը' իմանալ, ճանաչել Արարչին և այդ հրաշալի ֆանտաստիկ բացահայտումով կիսվել այն մարդկանց հետ, ովքեր նայում են ու չեն տեսնում, լսում են, բայց չեն հասկանում: Որովհետև և մարդու, և Աստծո առաքելությունը սերն է:
-Ո՞ր հեքիաթի հերուսուհուն կնմանեցնես քեզ:
-Ես սիրում եմ «Անճոռնի ճուտիկ» հեքիաթը: Կարծում եմ, որ ոչ միայն իմ, այլ յուրաքանչյուր փոքրիկ աղջկա մեջ էլ ապրում է այն ճուտիկը, որ պիտի կարապ դառնա:
Հարցազրույցը՝ Նելլի Ղարիբյանի
Դիտվել է 18311 անգամ
|