Անհատական և անձնագրային տարիք․ կա՞ն արդյոք հակասություններ
25.09.2015
Քանի գարուն և ձմեռ էլ դիմավորենք, շատերը, նախկինի նման, իրենց երիտասարդ են զգում։ Որտեղի՞ց է գալիս Ես-ի ներքին զգացողությունը, և որքանո՞վ կարող են տարբերվել անձնագրային և անհատական տարիքները, այն, որում մենք ինքներս ենք մեզ զգում։
Ընդ որում՝ այդ զգացողությունները նույնն են շատ երկրներում։ 12-25 տարեկան երիտասարդ մարդիկ իրենց զգում են ավելի մեծ, քան իրականում են։ Այնուհետև անձնագրային և տարիքային զգացողությունները համընկնում են։ Ավելի ուշ՝ արդեն 30-ից հետո, մարդը, որպես կանոն, իրեն ավելի երիտասարդ է զգում, քան անձնագրային տարիքն է, սկզբում՝ մեկ-երկու տարի, ապա տարբերությունը գնալով մեծանում է։
Տարբերությունն այն է, թե քանի տարեկան է մարդը, և թե որքանում է իրեն զգում․ ժամանակի հետ այն կարող է հասնել մինչև 14-18 տարվա։ Շատ 60 տարեկաններ ներքուստ իրենց զգում են 45 ± 5 տարեկան։ Եվ դա երիտասարդության ու գեղեցկության նկատմամբ անհագ ձգտումից չէ, որը հատուկ է շատ զարգացած երկրների հասարակություններին։ Բացահայտված օրինաչափությամբ՝ նրանք, ովքեր իրենք իրենց տարիքում են զգում, ավելի են վախենում ծերությունից։ Կենսակերպը, միջավայրն իրենց հետքն են թողնում։ Բացասական իրադարձությունները կարող են կտրուկ ծերացնել։
Ծննդայն օրից առաջ մարդն ավելի ուժգին է զգում իր տարիքը, և որքան քիչ ժամանակ է մնում տարեդարձին, այդքան ուժգին է տարիքը մեզ վրա ճնշում։ Ներքին տարիքը այն չէ, թե ինչ տարիքի տեսք ունի մարդը․ որպես կանոն, իր արտաքին տվյալները մարդն ավելի իրատեսորեն է գնահատում։ Կինը կարող է իր վրայից մի քանի տարի դեն նետել և տեսողականորեն իրեն երիտասարդ զգալ։ Սակայն անհատական տարիքը բոլորովին այլ է և պայմանավորված է նրանով, թե ինչպիսին ենք մենք մեզ զգում ներքուստ։ Մարդն իր մասին մտածում է որպես ավելի երիտասարդի, իրեն այլ կերպ է զգում։ Ի՞նչ է դա տալիս։ Դա հնատավորություն է ընձեռում աճելու անհատապես և մասնագիտական առումով։ Մարդը, ով իրեն դեռ երիտասարդ է զգում, նպատակամղված է դեպի ապագան։
Անցկացված հետազոտությունները ցույց են տվել, որ եթե մարդը երիտասարդանում է, իրեն դրսևորում է որպես երիտասարդ, ապա դա դրական ազդեցություն է ունենում թե ինքնազգացողության, թե ինքնագնահատականի վրա։ Եթե մարդը նպատակամիտված է դեպի ապագան, նա ավելի շատ ներքին կարողություններ է ունենում։ Ակտիվ մարդիկ իրենց թե ավելի լավ են զգում, թե ավելի երիտասարդ տեսք են ունենում։ Այլ պատկեր է նրանց մոտ, ովքեր իրենց մեծ են զգում։ Որպես կանոն այդպիսի մարդն ավելի շատ անցյալով է ապրում, ժամանակի ինչ-որ հատվածով, երբ իրեն լավ էր զգում։ Ներկան այդպիսի մարդուն չի գոհացնում, իսկ ապագայի մասին չի էլ մտածում։ Բոլոր մտքերը, ողջ մտահոգությունները կենտրոնացված են անցյալի ինչ-որ հատվածի վրա։
Իհարկե, եթե դուք արդեն 40 եք, չարժե լինել թինջերի կերպարում, սակայն բուն տրամադրվածությունը, երիտասարդության զգացողությունը, ամենակարևորը՝ նորի յուրացման, կյանքի ռիթմից չընկնելու ցանկությունը մարդուն ակտիվ է դարձնում։ Կրթությունը, լրացուցիչ գիտելիքների յուրացումը նոր նեյրոնային ազդակների ակտիվացման են հանգեցնում, ինչը օրգանիզմի վրա երիտասարդացնող ազդեցություն է ունենում։ Երբ մարդն ալարկոտ է, դադարում է աշխատեցնել միտքը, ապա ծերացումը շատ ավելի շուտ է վրա հասնում։ Երբ մարդն ընտանիք ունի, ամուր թիկունք, ապա իրեն պաշտշանված, ավելի երիտասարդ է զգում։
Ինքնազգացողության վրա ազդում է նաև կյանքի նյութական ապահովվածության մակարդակը։ Պարտադիր չէ հարուստ լինել։ Եթե առկա է կայուն եկամուտ, որը թույլ է տալիս վաստակել միջին մակարդակից ոչ ցածր, ապա մարդն ավելի մեծ հնարավորություն ունի լավատեսորեն նայելու ապագային։ Երբ եկամուտը շատ ցածր է, մարդն իրեն պակաս գունազարդ է գնահատում։ Ընդ որում՝ այդ դեպքում անհատական տարիքը կարող է ավելի մեծ լինել իրականից։
Կանայք իրենց ավելի երիտասարդ են սկսում զգալ արդեն 30 տարեկանից հետո, տղմարդիկ քիչ ավելի ուշ՝ 40-ին մոտ։ Փոխարենը՝ տղամարդը կարող է ավելի մեծ տարբերություն զգալ անձնագրային և այն տարիքի միջև, որն իրականում զգում է։
LADYNEWS.am Դիտվել է 8185 անգամ
Читать на русском
|