Ազգային ցածր ինքնագնահատականը ծնում է ագրեսիա այլ ազգերի հանդեպ
24.04.2014
Ցեղասպանությունը մեկ այլ էթնոսի ոչնչացումն է ելնելով նրա էթնիկական պատկանելիությունից: Որոշիչ է ոչ թե մարդկանց քանակն, այլ էթնիկական պատկանելիությունը:
«Այս տեսանկյունից հայ ժողովրդի նկատմամբ թուրքերի կողմից միշտ էլ իրականացվել է ցեղասպանության քաղաքականություն, ու մինչ օրս էլ այդ քաղաքականությունը շարունակվում է»,- Ladynews.am-ի հետ զրույցում նշեց հոգեբանական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Վլադիմիր Միքայելյանը: Վերջինիս հետ զրույցում մենք փորձեցինք հասկանալ՝ հոգեբանական ինչպիսի խնդիրներ են ունեմում այն ազգերն, ովքեր ցեղասպանություն են իրականացնում մեկ այլ ազգի նկատմամբ:
«Մենք` հայերս, պետք է հաշվի առնենք, որ ժամանակը չի փոխի թուրքերի, ադրբեջանցների վերաբերմունքը մեր ազգի նկատմամբ. նրանց մոտ մանկությունից սերմանվում է ատելություն հայերի հանդեպ: Այդ ատելությունը նրանց համար «նորմալ» բնույթ է կրում, իսկ դա արդեն պաթոլոգիա է, այսինքն, եթե որևէ ազգի մոտ ձևավորվում է նորմալ վերաբերմունք դաժանության նկատմամբ, ապա տվյալ ազգը գտնվում է հոգեկան պաթոլոգիկ դաշտում»,- բացատրեց Վլադիմիր Միքայելյանը:
Ի՞նչն է ընկած նման խնդիրների առաջացման հիմքում և ո՞րն է ազգերի միմյանց հանդեպ ունեցած ատելության պատճառը:
«Եթե մարդը սեփական ազգին չի սիրում, սկսում է այլ ազգերին ևս ատել: Թուրքերի մոտ սեփական ազգի նկատմամբ բացակայում է դրական դիրքորոշում: Պատկերացրեք, եթե մարդն ինքն իր հանդեպ չունի դրական հույզեր, ապա նա ուրիշին էլ չի կարող սիրել. պետք է առաջին հերթին ընդունես ու սիրես քեզ, հետո ուրիշին: Նույնն էլ ազգերի դեպքում է. եթե ինչ-որ ազգ չի ընդունում սեփական էթնիկական նույնականացումը, ուրիշինը ևս չի ընդունի»,- ասաց մասնագետը՝ նշելով, որ գոյություն ունի ազգային ինքնագնահատական. եթե ազգի ինքնագնահատականը ցածր է, ապա տվյալ ազգի մոտ առաջանում է ագրեսիա այլ ազգերի նկատմամբ, և հակառակը, եթե ազգային ինքնագնահատականը շատ բարձր է, ապա այդ ազգի մոտ էլ ձևավորվում է արհամարհական վերաբերմունք մնացած ազգերի հանդեպ: Ինչպես նշեց մասնագետը, երկու դեպքում էլ երևույթները պաթոլոգիկ են:
Խոսելով մասնավորապես թուրքերի հայ ժողովրդի նկատմամբ ունեցած վերաբերմունքի մասին մասնագետը փաստեց. «Թուրքերը, ունենալով ցածր ազգային ինքնագնահատական, չեն ընդունում հայ ժողովրդի արժանիքները, որոնք ամեն վայրկյան իրենց աչքի առաջ են: Հենց դա էլ պատճառներից մեկն է, որ նրանք փորձում ոչնչացնել այն օբյեկտը, որն անընդհատ մատնանշում է իրենց թերարժեքությունը»:
Մասնագետի խոսքով` ինչպես մարդն, այնպես էլ էթնոսը, փորձում է փախչել սեփական թերարժեքությունից. դա դրսևորվում է և՛ ագրեսիայով, և՛ ռեգրեսիայով, և՛ մեկուսացմամբ: Վլադիմիր Միքայելյանը նշեց, որ թուրքերն ընտրել են ամենապարզունակ ձևը ագրեսիան, որ բնորոշ է նախնադարյան մարդուն. ագրեսիան չի համարվում լիարժեք պաշտպանական մեխանիզմ, այն պարզունակ պաշտպանական մեխանիզմ է:
«Այսօր Թուրքիայի կողմից հայ ժողովրդի նկատմամբ իրականացված ցեղասպանության փաստը չընդունելը վկայում է նույն երևույթի մասին. լիարժեք ազգային ինքնագնահատականը պետք է ենթադրի ազնվություն սեփական պատմության նկատմամբ, իսկ դա բացակայում է թուրքերի մոտ: Ընդունել այդ իրողությունը, նշանակում է ընդունել սեփական թերաժեքությունն ու այն փաստը, որ Թուրքիան գտնվում է զարգացման պարզունակ փուլում»,- պարզաբանեց մասնագետն ավելացնելով, որ տեխնիկական նվաճումներն ու արտաքին կողմը չեն էական, հոգեկանն է էական. այն լրիվ այլ դաշտ է...
Շողիկ Գալստյան
Աղբյուր` LADYNEWS.am Դիտվել է 2798 անգամ
|