22.10.2012

LN-ի հյուրասրահում է Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի դերասանուհի Ծովինար Մարտիրոսյանը:

-Ինչպե՞ս որոշեցիք դառնալ դերասանուհի:

-Երբեւէ չեմ երազել դերասանուհի դառնալու մասին: Բայց ծնված օրից անմիջական առնչություն եմ ունեցել թատրոնի հետ. մայրս վաստակավոր դերասանուհի Գրետա Մեջլումյանն է, ու կարծում եմ` գաղտնիք չէ` դերասանի տունը թատրոնն է:

-Կարծում եք, որ բացառվո՞ւմ էր՝ որեւէ այլ մասնագիտություն ընտրեիք:

-Մտածել եմ այլ մասնագիտությունների մասին, բայց վերջում կանգ եմ առել իմ մասնագիտության վրա: Հիմա հավատում եմ` ամեն ինչ էլ կարող եմ լինել. մի օր բժիշկ եմ, մի օր՝ իշխանուհի, մի օր՝ սպասուհի,  այսինքն՝ թատրոնն ու ֆիլմերը տալիս են հնարավորություն փոխելու մասնագիտությունդ անընդհատ:

-Ի՞նչ է թատրոնը Ձեզ համար:

-Շատ եմ սիրում թատրոնը, նրա հոտը. թատրոնը շնչում է, ապրում, ինչ-որ շատ բարդ օրգանիզմ է, դժվարանում եմ այսպես մի քանի բառով բացատրել:

-«Ես չեմ խաղում, ես ապրում եմ». չեմ հիշում` ում խոսքերն են, բայց կարծումեմ` լավ է ասված: Դուք կերպարը ապրո՞ւմ եք, թե՞ խաղում:

-Գուցե լավ է ասված. ես բմում խաղում եմ, իսկ ապրում եմ կյանքում: Չնայած եթե հոգիդ աշխատում է բեմում, ուրեմն արդեն իսկ ապրում է, չգիտեմ գուցե այդ երկուսը փոխկապակցված են:

-Ինչպե՞ս եք կարող անում հեռանալ կերտած կերպարից, թե՞ այնուամենայնիվ կերպարները թողնում են իրենց ազդեցությունը դերասանի վրա:

-Այդպես հաճախ է պատահում` երկարատեւ փորձերից հետո միտքդ անընդհատ մնում է կերպարի հետ, անընդհատ նրան տեսնում ես, երբ դեռ չի ծնվել: Սակայն ներկայացումը մի քանի անգամ խաղալուց հետո ե՛ւ դու ես կերպարին հանգիստ թողնում, ե՛ւ կերպարը՝ քեզ:

-Ըստ Ձեզ` ո՞րն է  դերասանի գերխնդիրը թե՛ բեմից, թե՛  էկրանից:

-Ասելիքը` ինչ ես ուզում ասել այս կամ այն դերը խաղալով: Թատրոնը միշտ համեմատում են եկեղեցու հետ. թատրոնն էլ է ընձեռում ընտրության հնարավորություն, ցույց տալիս ճիշտն ու սխալը:

-Երկար ժամանակ է` խաղում եք սերիալներում: Ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ է տալիս սերիալը դերասանին եւ ի՞նչ խլում նրանից:

-Կպատասխանեմ իմ օրինակով. սերիալը ինձ տվել է փորձ: Ես սիրում եմ մեր նախագիծը, խոսքս «Կյանքի կարուսել» -ի մասին է. ուսուցողական է, խաղալով հասկանում ես` կյանքում պետք է զգոն լինել: Սերիալը դերասանին տալիս է հնարավորություն միշտ լինելու աշխատանքային գործընթացի մեջ, իսկ դերասանից խլում է երեւի թե միայն ժամանակ:

-Որպես դերասանուհի` ո՞րն  եք համարում Ձեր ամենամեծ ձեռքբերումը մինչեւ հիմա:

-Ես այն երջանիկ դերասաններից եմ, ովքեր խաղում են, եւ հույս ունեմ` շատ երկար պիտի խաղամ մայր թատրոնի բեմում, իսկ ձեռքբերումների մասին խոսել դեռ շուտ է:

-Եթե Ձեզ հնարավորություն տրվեր փոխելու ինչ-որ բաներ դերասանական աշխարհում, ի՞նչը կփոխեիք:

-Թույլ չէի տա` անտաղանդները մուտք գործեն թատրոն. պետք է օգնել տաղանդավոր մարդկանց, իսկ ինչպես Ա. Պուգաչովան է ասում, «անտաղանդները իրենց տեղը միշտ էլ կգտնեն»:

-Ձեր ամուսինը` Նարեկ Հայկազյանն էլ է դերասան, եւ Դուք գրեթե միշտ միասին եք: Երբեւէ մտածե՞լ եք` եթե Դուք դերասանուհի չլինեիք,   Ձեր ընտանեկան կյանքը նույնքան կայուն կլինե՞ր:

-Ինձ թվում է` այո. վստահությունն ու հարգանքը մասնագիտություն չեն ճանաչում:

-Իսկ ամուսնու հետ վեճեր հաճա՞խ եք ունենում: Ի՞նչ վեճեր են լինում՝ ավելի շատ մասնագիտակա՞ն, թե՞ կենցաղային:

-Առանց չափազանցության, գրեթե չենք վիճում, մասնագիտական առումով կարծիքների տարաձայնություն լինում է, բայց ես լսում եմ Նարեկի խորհուրդները:

-Որպես կին եւ մայր, մասնագիտական զբաղվածության պատճառով ընտանեկան հարցերում թերացումներ շա՞տ եք ունենում:

-Ցավոք, այո՛: Որպես կին կարծում եմ` թերացումներս այդքան էլ շատ չեն. ամուսնուս կողքին եմ ե՛ւ թատրոնում, ե՛ւ նկարահանման հրապարակում, ե՛ւ տանը, իսկ երեխայիս հետ կուզեի ավելի շատ ժամանակ անցկացնել:

-Տղամարդու ո՞ր տեսակը կարող է կնոջը լիարժեք երջանկություն պարգևել:

-Նայած կին, նայած տղամարդ. խոհեմ ու խորագետ կինը երբեք չի սպասում`իրեն երջանկացնեն. երջանիկ է նա, ով կարողանում է կողքինին երջանկացնել: Ես հիմա երջանիկ եմ:

-Ձեր պատկերացումը երջանկության մասին…

-Երջանկությունն ինձ համար կենսակերպ է՝ ապրելու ու հիանալու Աստծու ստեղծածով, երբ բավարարված ես ու գոհ քո կյանքից: Ամեն մարդ էլ կարող է ինքն իրեն երջանկացնել:

-Ի՞նչ է պետք կնոջը լիարժեքության զգացողություն ապրելու համար:

-Միայն ուշադրություն եւ սեր. ես առանց սիրո մեկ օր էլ չեմ կարող ապրել:

-Ժողովրդական այսպիսի խոսք կա`«Տղամարդը ընտանիքի գլուխն է», Ձեր ընտանիքում ինչպե՞ս է:

-Այո՛, իմ երեխայի հայրը իմ ընտանիքի գլուխն է:

-Առհասարակ կարծում եք` ճիշտ կլինի՞, որ տղամարդն ու կինը ունենան լրիվ հավասար իրավունքներ, Ձեր տեսակետն ինչպիսի՞ն է այս հարցի շուրջ:

-Ո՛չ եւ ո՛չ, կինը պետք է տանը լույս, ջերմություն, հանգստություն ու սեր ապահովի, տղամարդը կնոջից պետք է բարձր լինի:

-Կպարզաբանե՞ք` ինչ նկատի ունեք «բարձր»  ասելով:

-«Բարձր»  չի նշանակում կնոջը ստորացնել. ընտանիքը պետք է նայի մի ուղղությամբ, իսկ այդ ուղղությունը պետք է առաջնորդի տղամարդը:

-Դավաճանությունը կներե՞ք, մասնավորապես ամուսնական դավաճանությունը:

-Չգիտեմ, երբեք չի կարելի ասել երբեք, բայց ինքնասիրությունս ամեն ինչից վեր եմ դասում:

-Նույնիսկ սիրո՞ւց:

-Ես պետք է սիրված լինեմ միշտ (ծիծաղում է-LN):

-Կինը պետք է ունենա…..Ավարտեք, խնդրում եմ:

-Կանացի երջանկություն, կյանքի լուսատու` երեխա, մասնագիտություն, լինի համբերատար ու իր ողջ սերը տա իր ընտանիքին:

Շողիկ Գալստյան

 Աղբյուր` LADYNEWS.am

Դիտվել է 14313 անգամ

09.12.2024
Ամանորյա եռուզեռ է։ Ամենքը փորձում են ժամ առաջ կատարել տոնական գնումները, սիրելիների ու մտերիմների համար գտնել նվերներ, որոնք կլինեն յուրահատուկ, չկրկնվող ու ցանկալի։

07.11.2024
Ներկայումս Իվանկա Թրամփը փորձում է հեռու մնալ քաղաքականությունից և ներկա է լինում միայն ամենակարևոր իրադարձություններին, մինչդեռ շատերը կարծում են, որ նա իր մասին դեռ բարձրձայն կհայտարարի։

26.09.2024
Գործատուները կարող են տարբեր տեսակետներ ունենալ կատարյալ աշխատողի որակների վերաբերյալ, բայց նրանց կարծիքները հատվում են մի բանում՝ ոչ ոք չի ցանկանում իր թիմում ստախոս ունենալ:

27.08.2024
Պարզվում է, որ երբեմն նույնիսկ ամենաակտիվ մարզումները մարզասրահում ու խիստ դիետան կարող են անօգուտ լինել, և դա այն պատճառով, որ բարեկազմ կազմվածք ունենալու ճանապարհին շատ ավելի լուրջ խոչընդոտ կա:

20.06.2024
Հայկական ավանդական սուջուխին ու ալանիին մեր օրերում հայտնվում են արժանի մրցակիցներ, որոնք թե իրենց համային առանձնահատկություններով, թե օգտագործման հարմարավետությամբ սիրվում ու լայն սպառում են գտնում սպառողների շրջանում։

21.05.2024
Պայծառ արևոտ օրը կարող է ոչ միայն ուրախություն, այլև անհանգստություն պատճառել վատ տեսողությամբ կամ լույսի նկատմամբ հատկապես զգայուն մարդկանց։