«Եթե փորձենք մեր սերը մեկնաբանել, այն կկորցնի իր իմաստը»․ Իննա Խոջամիրյան
28.01.2016
Իննա Խոջամիրյանին բոլորը գիտեն Շանթ հեռուստաընկեությամբ հեռարձակվող հեռուստասերիալներից, իսկ այժմ`«Սահմանին» գերղարվեստական ֆիլմից: Բազմաթիվ երկրպագուների հետաքրքրում է ինչպիսի՞ «հերոսուհի» է Իննան իրական կյանքում: Ladynews․am-ի Հյուրասրահում դերասանուհի Իննա Խոջամիրյանն է, ով նաև Երեւանի պետական համալսարանի փիլիսոփայության ֆակուլտետի ուսանողուհի է:
- Բացի մասնագիտական տարբերությունից ինչո՞վ են տարբերվում հոգեբան Իննան և դերասանուհի Իննան:
- Մասնագիտություններն ինքնին շատ տարբեր են: Այլ է լինել հոգեբան, և բոլորովին այլ՝ դերասանուհի, բայց երկուսն էլ բարդ մասնագիտություններ են: Հոգեբանությունն օգնում է դերասան լինելուն, իսկ մասամբ դերասան լինելը՝ հոգեբանությանը, բայց մասնագիտությունները նմանեցնել ու տարրալուծել իրար մեջ չի կարելի: Երբ հոգեբան ես, իրավունք չունես գործի մեջ քո անձը ներդնելու. հոգեբանության մեջ առաջնահերթ կարևորվում է այն անձը, ում հետ մենք աշխատում ենք, իսկ երբ աշխատում ես որպես դերասան և տարբեր կերպարներ ես մարմնավորում դու կերպարիդ մեջ ներդնում ես քո «ես»-ի մի մասնիկը: Իհարկե, կերպարը չեմ նույնացնում դերասանի անձի հետ, բայց, այնուամենայնիվ, մենք ուրիշին ստեղծում ենք մեզնից որոշ հատկանիշներ «պոկելով» ու հավաքական կերպար ստանում: Հոգեբան Իննան և դերասանուհի Իննան երկու տարբեր անձինք են իմ մեջ, որոնք բոլորովին նման չեն: Որպես հոգեբան ես ավելի զուսպ ու քչախոս եմ, քան որպես դերասանուհի. միգուցե դա պայմանավորված է աշխատանքային առանձնահատկությունների հետ: Սակայն երկու բնագավառներն իրար են կապում իմ անսահման հետաքրքրվածությունն ու ավելին իմանալու, ճանաչելու սկզբունքը:
-Հարցազրույցներից մեկում նշել էիք, որ անընդհատ վերլուծության եք ենթարկում բոլորին:Նույնիսկ Ձե՞զ: Չեք վախենում Ձեզ բացահայտելուց:
- Այո, սովորություն է դարձել ամեն որոշումից կամ գործողությունից հետո վերլուծել արած քայլը, հետևաբար նաև ինձ: Մենք ի սկզբանե հակված ենք ինքներս մեզ իդեալականացնելու, յուրաքանչյուրիս մեջ եսասերն է ապրում, բայց ինչքան բացահայտում ենք ինքներս մեզ՝ բացահայտվում ենք մեր թերի կողմերը։ Իսկ երբ հստակ գիտակցում ենք մեր թերությունները, մենք նպատակաուղղվում ենք շտկելու դրանք: Իմ ինքնավերլուծությունը դեռևս ինձ չի վնասել, ընդհակառակը՝ այն խթանում է ինքնակատարելագործմանս:
-Ի՞նչ դժվարությունների եք հանդիպում գեղարվեստական ֆիլմում նկարահանվելիս, որոնք սերիալում նկարահանվելու ժամանակ չեն եղել:
-Թե սերիալում, թե գեղարվեստական ֆիլմում աշխատելը դժվար է: Իհարկե, սերիալում ամեն ինչ խաղ ու պար չէ, և ամեն ինչ միանգամից չի տրվում, բայց երբ աշխատում ես մի փոքր այլ հարթակի վրա՝ միանգամից զգացվում է տարբերությունը: Նախ ժամանակային առումով գեղարվեստական ֆիլմն ավելի ծանր ու ժամանակատար է: Սերիալում ժամանակի սղության պատճառով տեսարանը կարող է նկարահանվել երեք փորձից, որովհետև նմանատիպ 10-15 տեսարաններ դեռ կան նկարահանելու, իսկ գեղարվեստական ֆիլմում տեսարանը նկարահանվում է 1-3 անգամ 7-8 ժամ, այնքան, ինչքան պետք է անհրաժեշտ դրվագը ստանալու համար: Սա օգնում է դերասանական խաղի բարելավմանը, որովհետև որքան կրկնում ես գործողությունն ու որքան մանրակրկիտ են մոտենում յուրաքանչյուր տեսարանին ու քո խաղին, այդքան հմտանում և ամեն ինչ սկսում ես ավելի լավ անել: Ինչևէ, սերիալն ու գեղարվեստական ֆիլմը անիմաստ է համեմատել, դրանք բոլորովին տարբեր են ցանկացած տեսանկյունից: Գեղարվեստական ֆիլմն արվեստի գործ ստեղծելուն համահունչ մի բան է:
- Ֆիլմում մարմնավորում եք գյուղում ապրող աղջկա կերպար: Ինչո՞վ են տարբերվում սահմանին մոտ եւ քաղաքում ապրող աղջիկները:
- Եթե սկսեմ տարբերակել նրանց, կստացվի վատաբանում եմ քաղաքում ապրող աղջիկներին, բայց, ամենևին, նման միտում չունեմ: Ես ինքս մարզից եմ և կիսով չափ քաղաքացի եմ, կիսով չափ «գյուղացի»: Տարբերություններ, իհարկե, կան. նկատել եմ, որ մասնավորապես գյուղում ապրող աղջիկների մարտական ոգին ավելի բարձր է, նրանք ավելի համարձակ են, սակայն, միևնույն ժամանակ, ավելի համեստ ու պարփակ: Սահմանամերձ վայրում ապրել նույնն է, ինչ ապրել անկանխատեսելի կյանքով և անվերջ վախենալ, լինել սպասումների ու տագնապի մեջ՝ չիմանալով այս գիշերը խաղաղ կլուսանա՞ ընտանիքիդ, սիրած էակի կամ հենց քո համար, թե՞ ոչ: Իմ կերպարի շեշտը դրված չէ գյուղացի աղջկա վրա. Շուշանիկը տիպիկ հայկական, կանացի, համեստ, բարի, ազնիվ ու համարձակ աղջիկ է, որպիսին, կարծում եմ, պիտի լինի յուրաքանչյուր հայ աղջիկ՝ անկախ նրանից քաղաքում է ապրում, թե գյուղում:
- Շուշանիկի կեպարը մարմնավորելուց հետո, արդյո՞ք փոխվել է աշխարհայացքը:
- Փոխվել է անշուշտ: Իհարկե, միշտ հետաքրքրված ու մտահոգված եմ եղել հայ զինվորի կյանքով, միշտ ստիպել եմ հարազատներիս, եղբայրներիս, ծանոթներիս, ովքեր ծառայել են հայոց բանակում, պատմել ծառայության պայմանների, ընթացքի, բանակային կյանքի մասին: Դեռ դպրոցական տարիքից տարված էի ռազմագիտությամբ, դպրոցում ռազմական միջոցառումներ հաճախ էին կազմակերպվում։ Հիշում եմ նույնիսկ մի անգամ ճանաչվեցի ամենաարագը «Կալաշնիկով» ավտոմատը քանդել-հավաքելու մրցույթում: Վստահ եմ, որ բոլորը հետաքրքրվում ու մտահոգվում են հայ զինվորի կյանքով և անհանգստանում նրանց համար, սակայն երբ ամենը տեսնում ես քո աչքերով՝ զգացողությունն այլ է: Սերիալի շրջանակներում զորամասերում, դիրքերում չեմ եղել, բայց բախտ վիճակվել է մեկ օրով ականատես լինել զինվորական կյանքին. հավատացնում եմ՝ հայ զինվորները բառացիորեն հերոսներ են…
- Հոգեբանը պետք է լինի վստահելի: Իսկ ինչպիսի՞ «հոգեբան» եք Ձեր ընկերների եւ ընտանիքի անդամների համար:
- Երբեք չեմ քննարկել այդ հարցը հարազատներիս հետ՝ արդյո՞ք լավ հոգեբան եմ, թե՞ ոչ: Ես ինքս ինձ դեռ հոգեբան չեմ համարում, ով ի զորու է օգնել այլոց, դրա համար դեռ պիտի թրծվեմ այս դաշտում: Ինքս շատ փակ մարդ եմ, և հատուկենտ մարդիկ կան, ում վստահում եմ: Այդուհանդերձ միայն այն, որ շատ ընկերներ ու հարազատներ ունեմ, ովքեր վստահում են ինձ, ամենամեծ ձեռքբերումներից է որպես հոգեբան:
- Կյանքը բեմ է, մենք դերասան: Ինչպիսի՞ «դերասան» է Իննան էկրանից այն կողմ:
- Մենք բոլորս մեր մասին գրեթե միշտ դրականն ենք խոսում, ու հիմա, եթե սկսեմ բնութագրել ինձ կստացվի գովում եմ: Բայց Իննան կյանքում բավականին հասարակ ու պարզ է: Ես շատ գնահատում եմ մարդու մեջ այդ հատկանիշները: Հույս ունեմ,որ միշտ այդպիսին կլինեմ, իսկ եթե որևէ բան փորձի «պղտորել» այդ պարզությունը, ստիպված պիտի լինեմ դադարեցնել այն:
- Բնույթով համարձա՞կ եք:
- Այո, շատ:
- Հաճա՞խ եք երազում, թե՞ կարծում եք պետք է ապրել միայն իրականությամբ:
- Կա՞ մարդ , ով չի ապրում երազանքներով: Իհարկե, ունեմ, իրատես եմ, բայց, այնուամենայնիվ, շատ եմ սիրում երազել: Երբեք չեմ երազել տիեզերք թռչելու կամ նման ոչ իրական որևէ բանի մասին, բայց երազում եմ: Եթե երազանքներ չունենանք ձգտումներ ևս չենք ունենա: Յուրաքանչյուր երազանք, եթե այն իրատեսական բնույթ ունի, բայց անհասանելի է, կարելի է վերածել նպատակի ու իրագործել:
- Երբ ասում եք «սեր», հասկանում եք…
- Սերն այն բացառիկ զգացմունքներից է, որ նկարագրման կարիք չունի: Եթե փորձեմ այն մեկնաբանել՝ պիտի հարցին մասնագիտական տեսանկյունից մոտենամ, բայց դա չեմ ուզում: Սերն ամենագեղեցիկ զգացողությունն է, որն ամենակարևորը միշտ արդի ու անհրաժեշտ է յուրաքանչյուր տարիքում: Եթե փորձենք մեր սիրուն բացատրություն տալ ու մեկնաբանել, այն առնվազն կկորցնի իր իմաստը:
- Զգացմունյաքի՞ն եք: Եթե այո, ապա հաճախ եք տրվում զգացմունքներին:
- Այո, շատ զգացմունքային եմ: Կարծում եմ յուրաքանչյուր կին, աղջիկ զգացմունքային է: Շատ հարցերում նախապատվությունը տալիս եմ զգացմունքներիս, բայց և շատ դեպքերում փորձում եմ հնարավորինս սառը դատել: Ամեն դեպքում հաշվեկշիռը միշտ պետք է պահպանվի:
- Վստահ եմ երկրպագուների մեծ բանակ ունեք, ազա՞տ է Ձեր սիրտը:
- Անձնականս միակ դաշտն է, որի մասին առհասարակ չեմ սիրում խոսել: Եթե էական փոփոխություն ունենամ և ցանկանամ կիսվել՝ անպայման տեղյակ կպահեմ:
- Երբ նոր էիք մուտք գործում սերիալ ի՞նչն էր Ձեզ վախեցնում:
- Ի սկզբանե վախեցել եմ այն դատողություններից, որ ոչ դերասանը չպետք է լինի այս ասպարեզում: Ես էլ կսրտնեղեի, եթե որևէ ոչ հոգեբան իմ ասպարեզում աշխատեր իմ փոխարեն: Այդ իսկ պատճառով միշտ աշխատել եմ ինձ վրա ու ինքս ինձ քննադատորեն եմ մոտեցել, ոչ միայն ինձ համար, այլև իմ ներկայությունն այս ասպարեզում արդարացնելու համար: Վախեցել եմ նաև, որ ինձ մոտ չի ստացվի լավ դրսևորել ունակություններս, միշտ շատ կարևորել եմ գործընկերներիս, հարազատներիս ու վերադասներիս կարծիքն ու դատողություններն իմ ունակությունների ու խաղի մասին: Դեռևս սուր բացասական կարծիքի չեմ հանդիպել, իսկ եթե հանդիպել եմ, ապա դրանք միայն օգնել են:
- Անգամ հոգեբանը կարող է բարդույթներ ունենալ: Սերիալում նկարահնվելը ի՞նչ բարդույթներ օգնեց հաղթահարել:
- Բարդույթներ կոչել կոպիտ կլինի, բայց բազմազան կարծրատիպեր ունեցել եմ, որոնք սերիալը կոտրել է: Սակայն կան այնպիսիք, որոնք ոչ միայն սերիալը, այլ որևէ ուրիշ գործոն չի կարող փոխել:
- Եթե ժամանակը կանգնեցնելու հնարավորություն ունենայիք, ո՞ր ակնթարթը կցանկանայիք չվերջանար:
-Եթե կանգ առնեմ մի ակնթարթի վրա, չեմ հասցնի տեսնել ու զգալ այն գալիք ակնթաթրթները, որոնք դեռ պիտի ապրեմ: Ընդհակառակը, միշտ ցանկացել եմ իմանալ՝ ի՞նչ կլինի ինձ հետ ապագայում: Չեմ ապրում միայն ներկայով կամ միայն ապագայի մասին պատկերացումներով ու պատրանքներով, բայց անցյալում մնալն էլ իմաստ չունի: Եթե սևեռվեմ անցյալիս վառ ու ուրախ պահերի վրա ու ապրեմ դրանցով, չեմ վայելի այն երջանիկ պահերը, որոնք դեռ սպասվում են:
- Ի՞նչ կցանկանայիք խորհուրդ տալ կանանց և աղջիկներին:
- Մեր կարևորագույն հատկանիշը, որը գնահատվում է անկախ ժամանակներից, հանգամանքներից ու ամեն ինչից, դա կանացիությունն է: Ի վերջո, մեր վերջնանպատակը կանացի իմաստությունն է որպես մարդ, կին, մայր… Յուրաքանչյուր կին գեղեցիկ ու բացառիկ է յուրովի: Ուզում եմ հայ աղջիկների մեջ միշտ հստակ դրոշմված լինի հայ առաքինի կնոջ կերպարը:
Հարցազրույցը` Ալվարդ Հարությունյանի
Աղբյուր՝ LADYNEWS.am Դիտվել է 17321 անգամ
|