03.10.2012

LN-ի հյուրասրահում է «Գոյ» փորձարարական  թատրոնի  դերասանուհի Աննա Հարությունյանը:

-Դերասանուհիներից մեկն ասել է` «դերասանուհի լինելը կանացիության բարձրագույն աստիճանն է», ինչպե՞ս կմեկնաբանեք, այդ կարծիքի՞ն եք:

-Դոստոեւսկին ասում էր` «ամեն մարդկային ինձ օտար չէ», դերասանուհին էլ կարող է լինել ե՛ւ աստվածային, ե՛ւ սատանայական, միեւնույն  ժամանակ   գեղեցիկից ու վեհից վերածվել այլանդակ ճիվաղի եւ ճիշտ հակառակը:

-Մասնագիտության  ամենամեծ բարդությունը, որ մինչեւ հիմա զգացել եք…

-Միանշանակ կասկածն է, եթե իհարկե կարելի է դա բարդություն համարել, կասկածը, բայց ոչ երբեք թերարժեքությունը, արածդ գործի` խաղացածիդ հանդեպ: Ու  հենց կասկածն է, որ ամեն վայրկյան ուղղորդում է ինքդ քեզ ճանաչելուն, ավելի ու ավելի կատարելագործվելուն:

-Այսինքն՝  կասկածը` արդյոք լա՞վ եք անում Ձեր գործը, ճի՞շտ հասկացա:

-Այո՛, ճիշտ այդպես:

-Ստեղծագործական ինչ նորություններ ունեք:

-Այժմ գտնվում եմ ստեղծագործական բուռն փուլում: Նկարահանվում է  նոր գեղարվեստական մարտաֆիլմ, նկարահանման պրոցեսը շատ հագեցած է ու հուսով եմ` արդյունքն էլ այդպիսին կլինի:

-Թատրոն, գեղարվեստական ֆիլմ, սերիալ սրանցից ո՞րն է  Ձեզ ավելի հոգեհարազատ:

-Դերասանական արվեստի հիմքում զգացմունքն է, որը միայն թատրոնում կարող ես գտնել, ապա նոր այն բերել գեղարվեստական ֆիլմ կամ սերիալ:

-Իսկ վերջիններից ինչ-որ բան կա՞ թատրոն տանելու:

-Թատրոնն ինչ-որ առումով անձեռնմխելի է օտարոտի մարմիններից, ինչի համար կարելի է միայն ցնծալ: Թատրոնն ինքն իրենով բարին է, կատարյալը, ու եթե նույնիսկ գեղարվեստական ֆիլմից կամ սերիալից հնարավոր լիներ ինչ-որ հետաքրքիր բաներ տանել թատրոն, ապա վստահ եմ` թատրոնն իր ձեւով, յուրովի կընդուներ այն, այլ ոչ թե սերիալի նման կկլաներ, անհետ կտաներ: Ի դեպ, նուրբ թելերիս կպաք`  թատրոնին:

-Դեր, որ երազում եք խաղալ, կամ գուցե դերեր:

-Ավելի շատ բնավորություններ, քան կոնկրետ դերեր: Երեք տարի առաջ խաղում էի  Թենեսի Ուիլյամսի «Ենթակա է քանդման» պիեսում Վուիլլի դերը, մի մանկիկի, ով իր հարազատ քրոջ թաղումը պատկերացնում էր «կամելիազարդ տիկնոջ»` Մարգարիտ Գոտիեին հավասար, սակայն ճիշտ հակառակը ստացվեց. քրոջ թաղմանը  ոչ ծաղիկներ կային, ոչ էլ ջութակ էին նվագում: Շատ հուզիչ տեսարան էր, ոչ միայն հանդիսատեսն էր հուզվել, այլ նաեւ ես` նրանց հետ, տեղում արձագանքներ զգացի դահլիճից. լսվեցին հոգոցներ, ու սիրտս ճմլվեց, ինձ թվաց` մեկի դեռեւս չսպիացած վերքին եմ դիպել: Հետո որոշեցի` անպայման խաղաl Գոտիեի դերը, փաստորեն ունեմ երազած կերպար:

-Որպես երիտասարդ դերասանուհի` ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ գլոբալ խնդիրներ ունի այսօրվա մեր թատերարվեստը:

-Թափթփվածություն եմ նկատում, չափից դուրս ինքնահոսի վիճակ, ուժերի գերագնահատում, բայց ոչ երբեք գերլարում ավելին անելու: Ինքս փորձում եմ մաքսիմալ մաքրասեր լինել իմ գործում: Արվեստը հզոր ուժ է, մի լեզու, որով բոլոր ազգերն են խոսում ու որը չունենալու դեպքում, քաղաքական առումով էլ  ես  թույլ  համարվում:

-Ձեզ բավարարո՞ւմ է այն, ինչ հիմա անում եք որպես դերասանուհի:

-Բնավ, երբեք, լինել հագեցած` նշանակում է այլեւս չլինել: Չձգտել ավելիին`նշանակում է լիարժեք չապրել:

-Ինչպիսի՞ն պետք է լինի տղամարդը, որ առանց մեծ ջանքեր գործադրելու արժանանա Ձեր ուշադրությանը:

-Պարզապես տղամարդ. այդ բառն արդեն իր մեջ կրում է այն ամենը, ինչ հատուկ պետք է լինի տղամարդուն, իսկ ջանքեր թող գործադրի, չէ  որ կանանց հատուկ է տանջելը:

-Փաստորեն կտանջեք, այո՞:

-Ֆլիրտ սիրում եմ թե՛ թատրոնում, թե՛ կյանքում, պարզապես աշխատում եմ չափը չանցնել:

-Ու որո՞նք են այն ամենակարեւոր հատկանիշները, որ պետք է ունենա տղամարդը:

-Նրբանկատություն, կնամեծարություն, ժամանակի մեջ շուտ կողմնորոշվելու ընդունակություն, ամենակարողություն: Այո՛, կզարմանաք, բայց սերն ամենակարող է, ինչպես վհուկներն են ասում Մակբեթին:

-Այսինքն՝ սիրելով տղամարդը կդառնա՞ ամենակարող:

-Որոշ ժամանակ` այո՛, քանի դեռ սիրո զգացմունքը կլինի:  «Երկնքից աստղեր բերելը» իրոք եղել է, դե ես մի քիչ անցած դարի ռոմանտիկներից եմ սերված:

-Հավատո՞ւմ եք հավերժական սիրո գաղափարին:

-Չգիտեմ,գուցե, ինչպես իմ կերպարներից մեկն էր ասում, «սերը կանցնի, իսկ ինչը կմնա»:

-Ի՞նչ եք կարծում,  մասնագիտությունը հնարավո՞ր է`  խանգարի Ձեզ Ձեր անձնական կյանքը լիարժեք դասավորելուն:

-Սիրված կին, ընտանիքի մայր լինելը, ինչը բերում է երջանկության, միայն կօգնի մասնագիտությանս: Ի վերջո երկտակ նվիրումը հնարավոր է, եթե կարողանում ես զատել սահմանները:

-Այնուամենայնիվ, եթե ստիպված լինեք մի օր ընտրել…

-Կփորձեմ դրան չհասնել, չնայած ասում են`  «եթե ուզում ես ծիծաղեցնել Աստծուն, պլանավորիր օրդ»:

-Յուրաքանչյուր դեր խաղալիս ո՞ւմ կարծիքն է  Ձեզ ամենաշատը հուզում ու մտահոգում:

-Արմեն Մազմանյանի` իմ վարպետի, Աննա Հեքեքյանի` բեմական խոսքի վարպետի, մայրիկիս, քույրիկիս, ինչպես նաեւ իմ կյանքի տղամարդու, ով թերեւս միշտ հիացած է ինձնով:

-Փաստորեն, Աննայի սիրտն զբաղված է:

-Այո՛: Ինչի համար շատ ուրախ եմ. առանց սիրո դերասանը գոյություն չունի:

-Եթե հնարավորություն ունենայիք, ի՞նչը կփոխեիք մեր կանանց ու աղջիկների մեջ:

-Ինչ-որ բան չէի փոխի, պարզապես խորհուրդ կտամ ավելի զգոն լինել. շատ հետեւեն թե՛ իրենց արտաքինին, թե՛ հոգուն: Երբ կինը երջանիկ է, նա կարողանում է իր ողջ երջանկությունը տարածել ընտանիքում ու ստեղծել ամուր ընտանիք, իսկ ինչպես Գ. Մարզպետունին էր ասում.  «Հզոր պետությունը ամուր ընտանիքի մեջ է»:

-Ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ է ուզում կինը:

-Սիրվել եւ սեր տալ: Սիրված ու գնահատված լինել թե՛ մասնագիտության մեջ, թե° կյանքում. միայն այդ դեպքում է, որ կարող ես ներդաշնակության հասնել:

 Շողիկ Գալստյան

Դիտվել է 25995 անգամ

21.05.2024
Պայծառ արևոտ օրը կարող է ոչ միայն ուրախություն, այլև անհանգստություն պատճառել վատ տեսողությամբ կամ լույսի նկատմամբ հատկապես զգայուն մարդկանց։

19.03.2024
«Աղանդեր կերեք ընթրիքից առաջ». այստղային դիետոլոգը բացահայտել է սննդի նկատմամբ իր մոտեցման գաղտնիքները։

08.02.2024
Եթե նույնիսկ ձեր շրջապատում շատ ընկերներ ու ծանոթներ կան, իսկ սոցցանցերում բաժանորդներից շատ են հաղորդագրությունները, փաստ չէ, որ դուք միշտ աջակցություն և ըմբռնում կզգաք։

15.11.2023
Աշխատատեղը (նույնիսկ մասնագիտությունը) կարելի է փոխվել, երեխաները մեծանում և հետո ստեղծում են իրենց ընտանիքը, ընկերները կարող են գալ ու գնալ: Սակայն կանանց մեծ մասը երազում է ամուսնանալ մեկ անգամ և ամբողջ կյանքի համար:

22.08.2023
Սոմելյեի  յուրահատուկ մասնագիտության, լավագույն գինինիների ճիշտ ընտրության, դրանց պահպանման և հարակից հարցերի շուրջ է մեր հացազրույցը Մարիամ Սաղաթելյանի հետ։

16.08.2023
Դերասանուհին պատմել է ռոմանտիկ տեսարանների նկարահանումների և բարեկազմության գաղտնիքների մասին։