02.12.2019

«Անսահման հիացմունք՝ դեպի գույները, անհագ ցանկություն՝ դեպի արվեստը. ահա դեպի նկարչություն ինձ մղող ուժը: Արվեստի ցանկացած ճյուղի ներկայացուցիչ կարծում է, որ հենց իր ուղղությունն է ամենան: Ես ևս բացառություն չեմ։ Մարդիկ ստեղծագործում են ու բարձրանում դեպի այն անսահմանությունը, որը տալիս է արվեստը: Ես էլ նկարում եմ ու դեգերում գույների կախարդական թագավորությունում»։

Մասնագիտությամբ լինելով լրագրող, որոշում է ուսումնասիրել «PR և հաղորդակցային տեխնոլոգիաներ» մագիստրոսական ծրագիրը, բայց դա էլ չի բավարարում և վերստին սկսում է զբաղվել նկարչությամբ, առանց որի, ինչպես ինքն է նշում, արդեն չի կարող ապրել անգամ մեկ օր: Իսկ ինչու՞ հենց նկարչություն. քանի որ ունի անսահման ստեղծագործելու ցանկություն և իր կյանքը չի պատկրացնում առանց գույների: Արվեստը կիրառելի է ուզում դարձնել ինչպես իր աբստրակտ կտավներով, այնպես էլ ստեղծած նոր՝ «Պէլյա» հագուստի և զարդերի ապրանքանիշով: Նկարչության մեջ առաջին լուրջ քայլերն սկսել է 14 տարեկանից և 8 տարի է, ինչ հետևողականորեն զբաղվում է:

-Դուք առաջին մասնագիտությամբ լրագրող եք, երկրորդով՝ հանրության հետ կապերի (PR) մասնագետ: Այդ դեպքում ինչու՞ նկարչություն:

-Լրագրությամբ զբաղվել եմ ԵՊՀ ժուռնալիստկայի ֆակուլտետում սովորած չորս տարիների ընթացքում. ինձ համար այն մասնագիտություն է, որն անընդհատ փնտրելու, բացահայտելու հնարավորություն է տալիս և տեղեկացնում, ամենակարևորը' շարժուն է, ինչն էլ ձգում է: PR-ը ինձ համար նոր է, քանի որ «PR և հաղորդակցային տեխնոլոգիաներ» ԵՊՀ մագիստրոսական ծրագիրն սկսել եմ ուսումնասիրել այս տարվանից. մասնագիտության հիմքում հաղորդակցությունն է, հանրության հետ շփումը, ինչն ինձ շատ դուր է գալիս: Իսկ նկարելը և առհասարակ, արվեստն իմ մեջ մանկուց են:

Չորս տարեկանում նախքան մրգերն ուտելը, դրանցից ինչ-որ պատկերներ էի ստանում և սկսում հիանալ, օրինակ' մանդարիններից ստացած թիթեռնիկով: Առաջին անգամ դպրոց գնալիս նեղացել էի ծնողներիցս, քանի որ ինձ համար ինչ-որ անգույն պայուսակ էին գնել (մուգ մարմնագույն), որն, իմ կարծիքով, տգեղ էր: Գնեցինք նորը. այն իր վրա կրում էր գրեթե բոլոր երանգները: Նկարում էի տետրերի անկյուններում, չնայած ծնողներիս բարկանալուն' նկարում էի պատերին, գրատախտակներին. մի խոսքով' որտեղ հնարավոր էր:

-Ո՞րն էր ամենամեծ խթանիչ ուժը նկարելու համար:

-Խթանը իմ' ամեն տեղ գեղեցիկը փնտրելու, ամեն բան «գունավոր» տեսնելու ցանկությունն էր: Նկարչությամբ լրջորեն զբաղվելը երազանք էր դարձել: Մոտ 14 տարեկան էի, երբ առաջին անգամ հաճախեցի նկարչության անհատական դասընթացների: Սկսեցի երկրաչափական պատկերներ նկարելուց (բուրգ, կոն, գունդ)' հասնելով դիմանկարի ուսումնասիրմանը, բայց զգում էի, որ ինձ հարազատ են գույները: Իմ մոտիվացիան անսպառ է, ներշնչանքս՝ նույնպես: Վերջինս աղբյուրը հենց կյանքն է, որը շատ եմ սիրում: Ինձ շարժողը որևէ բան ստեղծելու, «արվեստի աստիճաններով բարձրանալու» ձգտումն է:

-Ի՞նչ են Ձեզ տալիս նկարչությունն ու արվեստը:

-Տարբեր անհատական պարապմունքների հաճախելուց հետո, վերջապես գտա ինձ ամենահոգեհարազատ «Շտրիխ արտ» մասնագիտացված նկարչության դասընթացները, ուր հաճախում եմ մինչ օրս: Շատ եմ նկարում գունանկարներ։ Գույները, որոնցով «խաղում եմ», ինձ տալիս են ամենադրական էներգիաները: Ներկերի բույրերն իմ ամենասիրելի օծանելիքից հաճելի են: Ստեղծագործելու անհագ ցանկությունը կախարդական է. ուժ, որը սիրո պես բացատրություն չունի: Մի նպատակ ունեմ. ցանկանում եմ, որ «իմ» արվեստը լինի կիրառական: Արվեստը գեղեցկացնում է կյանքը, այն պետք է լինի մարդկանց տեսադաշտում' փողոցում, ժամանցի վայրերում, թատրոնում, կինոսրահում, այլուր:

-Եվ ինչպե՞ս եք մտադիր նկարչությունը դարձնել կիրառական:

-Մոտ երկու տարի առաջ սկսեցի պատրաստել պոլիմերային և սովորական կավից զարդեր, որոնց վրա նկարում էի ակրիլով' տալով դրանց աբստրակտ տեսք: Ունեի սկզբունք' «յուրաքանչյուրից մեկ օրինակ»: Վերջինս մտադիր եմ դարձնել իմ այցեքարտը: Այնուհետև փորձեցի կազմակերպել դրանց վաճառքը (համացանցով, օդանավակայանի և այլ հուշանվերների խանութներում): Լավ սպառում կար. միակ խնդիրն այն էր, որ թիրախս զբոսաշրջիկներն էին, իսկ ես ցանկանում էի, որ իմ գործերը կրեն հաներկրացիներս, այն գնահատեն Հայաստանում:

Եկավ մի պահ, երբ հասկացա, որ ուզում եմ այլ բան ևս, որոշեցի ստեղծել նոր ապրանքանիշ, և նկարել հագուստի վրա, աբստրակտ գույներ տալ վերնաշապիկներին: Դրանք համադրում եմ զարդերիս հետ, քանի որ նույն ոճն ունեն: Հենց այստեղ է, որ իմ նկարները պետք է «քայլեն»: Ուզում եմ մարդիկ արվեստը կրեն ոչ միայն իրենց մեջ, այլ նաև իրենց վրա: «Պէլյա» ապրանքանիշը նոր է, դեռևս միայն օնլայն հարթակում, բայց հուսով եմ՝ մեծ հեռանկար ունի, ցանկանում եմ նաև ունենալ սրահ-վարճառատուն: Վերջինիս առնչությամբ հետաքրքիր գաղափարներ ունեմ, բայց դեռևս չեմ պատմի՝ հետագա անակնկալների համար:

-Արդյո՞ք բիզնեսի և շահույթի ազդեցության տակ ստեղծագործելը չի՞ դառնա մեխանիկական գործընթաց. չկա՞ այսպիսի վտանգ:

-Ո՛չ, հակառակը: Նշեցի, որ արվեստը պետք է «քայլի»: Իմ նպատակներն ինձ առաջ են տանում, ինչը ստեղծագործականություն է ենթադրում: Երբ հասնում եմ սահմանված նպատակին, ինձ համար նոր ազդակներ են ի հայտ գալիս՝ տեղում չդոփելու համար: Եթե ես անեմ այս ամենը միայն գումար աշխատելու համար, նկարելուս «որակը» անհամեմատ կիջնի. այն լճացման կհանգեցնի:

-Ո՞րն է Ձեր ամենասիրելի կտավը, և ո՞վ է Ձեր նախընտրելի նկարիչը:

-Թվեմ երեք իմ ամենասիրելի կտավները՝ Էդվարդ Մունկի «ճիչը», Սալվադոր Դալիի «Հիշողության հարատևությունը» և Վան Գոգի «Աստղազարդ գիշերը»:

Շատ են այն նկարիչները, որոնցից անսահման սովորելու բան կա: Այնուամենայնիվ երկու նկարչի կառանձնացնեմ. Ֆրիդա Կալոն (նրան նկարել եմ մեկ ամիս առաջ), ով պատկերել է իր ինքնանկարները՝ հիմնավորելով, որ միայն իրեն է այնքան լավ ճանաչում՝ հստակ պատկեր տալու համար և Պաբլո Պիկասոն, ում պատկերացումն իրերի և մարդկանց շուրջ անսահմանության է հասնում:

-Կա արդյո՞ք չհասկացված լինելու մտավախություն:

-Կարծում եմ՝ արվեստով զբաղվող ցանկացած անձնավորության անհանգստացնում է չգնահատված լինելու վախը, հատկապես, եթե նոր է ճանապարհ ընկնում: Բայց յուրաքանչյուր աշխատանքի, գործի, կամ նպատակամիտված գործունեության հիմքում, ինչպես ընդունված է ասել՝ «ռիսկն» է: Ինձ ոչինչ չի խանգարում արվեստով զբաղվելու համար: Ես ուզում եմ նկարել, այն կիրառել իրական կյանքում, և «պարտավոր եմ» անել դա, եթե ցանկանում եմ հասնել որևէ հանգրվանի:

Հաջորդը «ձուլվելու» վտանգն է: Արվեստը կիրառելի դարձնող անձիք տալիս են արտադրանք, որը երբեմն կարող է աչքի չընկնել կամ չտարբերվել մյուսներից: Պետք է մտածել, ստեղծագործել և տալ այնպիսի արդյունք, որը բնորոշ կլինի քեզ, արվեստի «քո» ուղղությանը, կհիշեցնի քո մասին. սա իմ առաջնային սյզբունքներից մեկն է նկարչության մեջ:

Հարցազրույցը՝ Անուշ Ավանյանի

Աղբյուր' LADYNEWS.am

Դիտվել է 5852 անգամ

18.09.2021
Իրինան հազվադեպ է շփվում լրագրողների հետ: Սակայն ռուս մոդելը Highsnobiety-ի համար բացառություն է արել: Նա ոչ միայն մասնակցել է նորաձևության վառ ֆոտոշարքի, որտեղ նկարահանվել է կիսամերկ, այլև հարցազրույց տվել:

24.02.2021
Հատուկ տեխնոլոգիայով մշակված մրգերը կարող են բերանի խոռոչը մաքրել ատամների քայքայման պատճառ հանդիսացող ավելի քան 95 % բակտերիաներից:

15.01.2021
Ladynews.am-ի հարցազրույցը «Սոֆիա-2011» պայծառատեսների միջազգային մրցույթի հաղթող, հայ հանդիսադեսին առավելապես «Վեցերորդ զգայարան» հեռուստանախագծից հայտնի պայծառատես Անի Գրիգորյանի հետ։

31.07.2020
Այն հնարավորություն է տալիս հաշված րոպեների ընթացքում, առանց վիրահատական միջամտության վերացնել կնճիռները, շտկել տարբեր տիպի անհամաչափությունները, ինչպես նաև ծավալ հաղորդել այս կամ այն հատվածին:

24.02.2020
Այսօր կխոսենք շատ արդիական դարձած դրսևորումներից մեկի՝ տատուաժի մասին։ Ի՞նչ է այն, ի՞նչ խնդիր է լուծում, որո՞նք են առավելությունները և վտանգները։

02.12.2019
Ստեղծագործելու անհագ ցանկությունը կախարդական է. ուժ, որը սիրո պես բացատրություն չունի: