04.05.2012

Խորհրդարանական ընտրություններից առաջ LN-ը վերջին հարցազրույցն է ներկայացնում կուսակցությունների համամասնական ցուցակների առաջին կին ներկայացուցիչների հետ... Մեր հյուրասրահում է Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության առաջին կին ներկայացուցիչ, ՀՀ սփյուռքի նախարար Հրանուշ Հակոբյանը:

Կարդացեք նաեւ Իմ անձնական կյանքը փակ է լինելու. ՆԱԻՐԱ ԶՈՀՐԱԲՅԱՆ

                        Կանայք շատ ավելի հավատարիմ զինվորներ են. ԼՅՈւԴՄԻԼԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ

                        Գոհ եմ, որ կին եմ. ԻՐԻՆԱ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆ

-Տիկին Հակոբյան, Դուք՝ որպես երկար տարիներ Հայաստանի քաղաքական կյանքում գործունեություն ծավալող կին, որո՞նք եք համարում մեր հասարակությունում կանանց ամենալուրջ խնդիրները:

- Հայ կնոջ ֆենոմենն ուսումնասիրված չէ: Դարերի խորքից սկսած՝ հայ կինն իր վրա մեծ բեռ է վերցրել հասարակության կրթության ու դաստիարակության գործում: Պարզ է, որ հասարակության թիվ մեկ դաստիարակը կինն է: Հայ կինը, ես կարծում եմ, որ տարբերվում է մյուս բոլոր կանանցից. նա նախեւառաջ մտածում է իր ընտանիքի մասին՝ երեխաների մասին, ամուսնու մասին եւ ամենավերջում միայն՝ իր մասին: Ես ցավում եմ, որ, օրինակ, շատ հաճախ առողջությունը կորցնելուց հետո է միայն հայ կինը դիմում բժշկի: Իսկ որպեսզի հասարակությունն առողջ լինի, նախեւառաջ պետք է հայ կինն առողջ լինի: Պատկերացրեք մի իրավիճակ, երբ կինը գամված է անկողնուն. դա նշանակում է, որ ամբողջ ընտանիքը խառնված է: Տան սյունն իսկապես հայ կինն է: Առաջիկա խնդիրների մասին խոսելով՝ պետք է ասեմ, որ ինձ համար առաջին տեղում հայ կնոջ առողջությունն է: Կարիք ունենք այնպիսի կրթության եւ դաստիարակության, որ հայ կինը մտածի իր առողջության մասին, քանի որ դրանով նա առողջ է պահում նաեւ իր ընտանիքը, հասարակությունը:

-Դա հոգեբանակա՞ն խնդիր եք համարում, թե՞ սոցիալական:

- Ես կարծում եմ՝ եւ ավանդույթ կա սրա մեջ, եւ դաստիարակության պակաս, եւ նվիրվածության «ավելցուկ». սա երեւի իսկապես ազգային նկարագրի հետ կապված խնդիր է: Դրա համար մենք մի քիչ էգոիզմ պիտի մտցնենք հայ կնոջ մեջ սեփական առողջության հարցում:

-Որո՞նք են մյուս խնդիրները:

- Ես շատ մտահոգ եմ այն ընտանիքներով, որտեղ ընտանիքի գլուխը հայ կինն է: Այստեղ մենք լուրջ խնդիր ունենք: Նման ընտանիքներում երեխայի կրթության եւ դաստիարակության հարցերն առանց տղամարդու են կազմակերպվում: Հատկապես արու զավակների համար հոր օրինակը շատ կարեւոր է: Ընտանիքում դաստիարակողը մայրն է, դպրոցում՝ ուսուցչուհին, բուհերում՝ կին դասախոսներ հիմնականում: Մեր ուժեղ սեռի դաստիարակության հարցը տղամարդկային առումով կարծես թույլ է. պակասում է տղամարդու ձեռքը: Կարծում եմ՝ հոգեբանական ասպեկտում խնդիրներ կան՝ միայնակ մոր, տան գլուխ մոր. այս հարցերը երբեմն հոգեբանական բարդույթներ են առաջ բերում: Մենք պետք է լայն նայենք հարցին. մտածենք հասարակությունը բարիացնելու, մեղմացնելու մասին… Մանավանդ որոշ երեւույթներ, օրինակ՝ ընտրություններն ավելի բեւեռացնում, չարացնում են հասարակությունը, իսկ այստեղ հայ կնոջ դերը շատ մեծ է:

-Իսկ կազմակերպչական առումով ինչպե՞ս եք տեսնում նմանատիպ խնդիրների հաղթահարումը:

-Տարբեր ձեւերով: Հեռուստատեսային հաղորդումներ, դպրոցներից սկսած՝ հոգեբանական-վերլուծական ծրագրեր, ներդրվեն հոգեբանական ծառայություններ: Սրանք մեկ օրում լուծելու հարցեր չեն, բայց նաեւ կոմպլեքս խնդիրներ են, որոնց մենք անպայման պետք է անդրադառնանք:
Կուզեի խոսել նաեւ կնոջ կրթության մասին, որովհետեւ 21-րդ դարը գիտելիքի, գաղափարի, նորարարության դար է: Ոտքի վրա կարող է կանգնել այն մարդը, ով փայլուն գիտելիք ունի: Մենք մեր երիտասարդության շրջանում պետք է ներդնենք մի գաղափար, որ ավելի լավ է՝ հինգ, յոթ, տասը տարի տառապես, շատ սովորես. դա ամենամեծ դուռն է քո ապագան կերտելու ճանապարհին: Գիտելիք, գիտելիք եւ էլի գիտելիք… Ես կուզեի , որ հայ մայրն ամենակիրթը լինի, տիրապետի մայրենի լեզվին, էթիկայի կանոններին, կարողանա երեխային կողմնորոշել, ճիշտ վարվել նրա հետ: Կուզեի հայ աղջիկներին ու կանանց խորհուրդ տալ. «Սիրելինե՛րս, երբեք ու երբեք չբավարարվեք ձեռք բերածով. եթե մարդն ամեն օր գիտելիք ձեռք չբերի, նա կորած է»:
Հաջորդը քաղաքականության մեջ կանանց հայտնվելու խնդիրն է, բավական չարչրկված մի հարց. շատ սիրում եք լրագրողներդ այդ հարցի մասին խոսել: Որոշ նորելուկներ փորձում են զենք դարձնել կանանց՝ քաղաքականության մեջ քիչ լինելը եւ իրենց համար ճամփա հարթել: Ես կարծում եմ, որ ամեն ինչ բնական պետք է լինի, որ հայ կինը պետք է կարողանա իր արժանիքներով, իր՝ տեղում լինելով, աշխատանքով նկատվել, գնահատվել, առաջ գնալ: Մեջ ընկնելով, ճղճղալով, կին ձեւացնելով ճամփա հարթելը ցանկալի չէ: Մարդիկ, դեռեւս որեւէ փորձ չկուտակած, ճամփա չանցած, հետք չթողած, անմիջապես փորձում են պաշտոնների տիրանալ: Պաշտոնը պատասխանատվություն է, պարտք է, դու վերցնում ես մեծ բեռ քո ուսերին եւ պետք է պատասխան տաս հասարակության առաջ, ի վերջո, ինքդ քո խղճի առջեւ: Քայլ առ քայլ է պետք առաջ շարժվել. սանդուղքից թռչելիս կարող ես ոտքդ կոտրել: Մեծ քաղաքականություն ձգտելը վատ բան չէ, բայց նախ պետք է անցնել այն բոլոր սանդուղքներով, որ անհրաժեշտ է պետական բարձր պաշտոն զբաղեցնելու համար: Վա՛յ այն կնոջը, որ մտածում է՝ ինքը կին է, պետք է պաշտոն զբաղեցնի: Ինձ համար դա թիվ մեկ վիրավորանքը կլիներ:

-Միշտ շեշտում եք «հայ կնոջ կերպարը». առանձնացնո՞ւմ եք այն :

-Այդ կերպարն ինձ համար շատ կարեւոր է: Չեմ սիրում «անչափ» մարդուն: Եթե ես տղամարդուն կարող եմ ներել իր ծայրահեղությունների համար՝ խմել, ծխել, կնոջը չեմ ներում. հայ կինը պետք է չափավոր լինի ամեն ինչում: Իմ հավատամքը հայ կինն է, իսկ ամենամեծ օրինակը՝ մայրս: Կինն ընտանիքում պետք է լինի ամենախելացին ու կազմակերպվածը, որպեսզի կարողանա ցույց չտալով կառավարել ընտանիքը, անել այնպես, որ ընտանիքի գլուխը լինի հայ տղամարդը: Կուզեի նաեւ, որ հագուկապի մեջ, ընդունելով գեղեցիկը, մոդայիկը, ժամանակակիցը, երբեք-երբեք չափի հարցում մեզ չկորցնենք: Եթե բոլոր ազգերի կանանց շարեն, հայ կինը պիտի տարբերվի իր կերպարով:

-Շատ կանանց կհետաքրքրի՝ ինչպես եք կազմակերպում Ձեր օրը, Ձեր կյանքը, որ կարողանում եք որպես կին եւ որպես նախարար հասցնել պարտականությունները…

-Ասեմ, որ, իհարկե, դժվար խնդիր է, որովհետեւ սփյուռքի նախարարության ստեղծումով շատ բարդ ճանապարհ անցանք, ես կատակում եմ՝ ասելով. «Աշխարհի որ ծայրում քանի դեռ արթուն հայ կա, մենք արթուն պիտի լինենք»: Նշանակում է՝ աշխատում ենք առավոտից մինչեւ երեկոյան շատ ուշ: Ես չեմ հիշում վերջին տարիներին կիրակի օր, որ աշխատանքի չգամ: Խոհանոց գրեթե չեմ մտնում, բայց շատ եմ սիրում, եւ պատճառն այն է, որ քիչ եմ լինում այնտեղ: Ձեռքիցս շատ բան է գալիս (ծիծաղում է-LN): Չկա այնպիսի ճաշատեսակ, որ ես չկարողանամ պատրաստել: Ամենադժվար բանն ասեմ. նույնիսկ կարողանում եմ անկողինները քանդել, բուրդը լվանալ, ներքնակ, վերմակ կարել: Հիմա էլ երբեմն ամռանը մամայիս օգնում եմ այդ գործերում: Սիրում եմ չափավոր, պաշտոնական հագուստը, ներկայանալի, ճաշակով հագնվել, որովհետեւ ամեն օր քո ազգն ես ներկայացնում, պետությունդ, իրավունք չունես գզգզված, վատ հագնված լինել: Բայց խոսքը բրենդների, մեծ գումարների մասին չէ:

-Ինքնե՞րդ եք գնումներն անում:

-Ես Երեւանում խանութների տեղերը գրեթե չգիտեմ, դուրս գնալիս օրվա իննսունինը տոկոսը ծանրաբեռնված եմ լինում: Հագուստներս գնում եմ Ամերիկայում, որովհետեւ շատ էժան են եւ իմ չափսերի համար՝ հարմար: Երբ լինում եմ Ամերիկայում, հասցնում եմ մի տասը կոստյում գնել եւ հետս բերել. դա տարվա խնդիրը լուծում է (ժպտում է-LN):

- Ի՞նչ է սովորաբար լինում Ձեր պայուսակում:

-Չէի ասի, որ կոկիկ է իմ պայուսակը: Նայեք. թղթեր են, նոթատետրեր, գրիչներ՝ մի 4-5 հատ:

-Իսկ քանի՞ հեռախոս:

-Այս մեկն է, եւ ինչպես տեսնում եք, շատ վատը (ծիծաղում է-LN): Կոսմետիկա էլ է լինում պայուսակումս: Դրամապանակ:

-Ի՞նչ օծանելիք եք օգտագործում:

-Ֆրանսիական: Սիրում եմ «Ժադող»-ը, «Այլուղ»-ը:

- Կանացի հմայքն օգնո՞ւմ է քաղաքականության մեջ կամ կարո՞ղ է օգնել:

-Ես դա ինձ համար չեմ ընդունում. ես ինձ հավասար եմ համարում իմ գործընկերների հետ: Փորձում եմ նրանց հետ մրցել կամ նրանց համախոհը դառնալ իմ առաջարկություններով, խելքով, մոտեցումներով, հարցադրումներով: Ընդունում եմ, որ տղամարդը պետք է դուռը բացի իմ առաջ, առաջինը ես պետք է ներս մտնեմ, աթոռը պետք է ինձ առաջարկեն: Դա բոլորովին այլ բան է. էթիկա է: Բայց մյուս հարցերում մենք հավասար ենք:

- Շատ հայ ընտանիքներ չեն պատկերացնում իրենց աղջկան կարիերային նվիրված: Հայ կանանց համար նվիրման առաջին օբյեկտն ընտանիքն է. Դուք ինչպե՞ս եք նայում այս հարցին:

- Ես կարծում եմ՝ դրա մեջ կա ճշմարտություն: Կինը նախեւառաջ վերարտադրողական ֆունկցիան պետք է իրականացնի: Քաղաքականություն մտած հայ կինը տղամարդուց հետ է մնում մոտ տասը տարով՝ այդ ընթացքում երեխաներ ունենալով եւ մեծացնելով: Եվ հաջողում են այն կանայք, որոնք հասցնում են լրացնել այդ ժամանակը եւ տղամարդուց էլ դեռ ավելին անել, որ նկատվեն դաշտում: Ես դեմ եմ ամեն ինչ թողնելուն եւ կարիերայի հետեւից վազելուն. նախ՝ հայ մայր, հետո՝ մնացածը: Բայց նկատում եմ, որ հայ ընտանիքներում արդեն պահպանողականությունը հաղթահարվում է: Իհարկե, կարեւոր է ընտանիքի տղամարդու տրամադրվածությունն ու օգնությունը: Կգա մի պահ, երբ ինչպես Եվրոպայում, կանայք կզբաղվեն քաղաքականությամբ, տղամարդիկ՝ բիզնեսով (ժպտում է-LN):

Հարցազրույցը՝ Տաթեւ Մադաթյանի

Դիտվել է 7294 անգամ

19.03.2024
«Աղանդեր կերեք ընթրիքից առաջ». այստղային դիետոլոգը բացահայտել է սննդի նկատմամբ իր մոտեցման գաղտնիքները։

08.02.2024
Եթե նույնիսկ ձեր շրջապատում շատ ընկերներ ու ծանոթներ կան, իսկ սոցցանցերում բաժանորդներից շատ են հաղորդագրությունները, փաստ չէ, որ դուք միշտ աջակցություն և ըմբռնում կզգաք։

15.11.2023
Աշխատատեղը (նույնիսկ մասնագիտությունը) կարելի է փոխվել, երեխաները մեծանում և հետո ստեղծում են իրենց ընտանիքը, ընկերները կարող են գալ ու գնալ: Սակայն կանանց մեծ մասը երազում է ամուսնանալ մեկ անգամ և ամբողջ կյանքի համար:

22.08.2023
Սոմելյեի  յուրահատուկ մասնագիտության, լավագույն գինինիների ճիշտ ընտրության, դրանց պահպանման և հարակից հարցերի շուրջ է մեր հացազրույցը Մարիամ Սաղաթելյանի հետ։

16.08.2023
Դերասանուհին պատմել է ռոմանտիկ տեսարանների նկարահանումների և բարեկազմության գաղտնիքների մասին։

14.04.2023
Կորոնավիրուսային համավարակի շրջանում, երբ հանրությունը համատարած մեկուսացման մեջ էր, նոր կենսակերպը շատերին ստիպեց վերանայել իրենց կարողությունները, որոնել, գտնել ինքնաիրացման, գործունեության նոր ոլորտներ։