Հայ հայտնիները` իրենց սիրելի գրքերի մասին. «աստղային» խորհուրդներ գրքասերներին
23.01.2013
Հատկապես ձմռան ցուրտ օրերին, երբ չենք կարողանում ստիպել մեզ տնից դուրս գալ, հին ու բարի ավանդույթով՝ մեր հավատարիմ ընկերը դառնում է գիրքը: Հետաքրքիր գրականության հետ կարելի է շատ օգտակար ժամանակ անցկացնել: Այս հարցում LN-ի ընթերցողներին կօգնեն ընթերցասեր հայտնիները: Պարզեք, թե ինչ գրքեր են կարդում հայ հայտնիները և ինչ գրքեր ոն խորհուրդ տալիս կարդալ LN-ի ընթերցողներին:
Նարինե Դովլաթյանի կարծիքով՝ կան որոշ գրքեր, որոնք ընթերցելն ուղղակի պարտադիր է. «Ընդհանուր առմամբ ամեն մեկն ինքն է գտնում իր գիրքը: Այն գիրքը, որն ինձ շատ բան է տվել, հնարավոր է մեկ ուրիշին ոչինչ չասի»:
Նարինեի սիրելի գրքերի ցանկում են Շերլոկ Հոլմսի մասին պատմությունները, Ջեկ Լոնդոնի «Ծովագայլը», բայց ամենասիրելին Չարլի Չապլինի ինքնակենսագրականն է: «Կարդացողներից շատերը երևի թե տպավորված են հենց Չապլինի նամակով, որը գրել էր իր աղջկան: Բայց ինձ շատ բան է տվել ամբողջ գիրքը, ոչ միայն նամակը: Գրեթե ամեն էջի վրա մատիտով նշումներ եմ արել և հաճախ վերընթերցում եմ դրանք»: Նարինեն չի սիրում, երբ գրքի էջերը ծալում են կամ գիրչով նշումներ անում: Այս օրերին Նարինե Դովլաթյանը պոեզիայով է տարված` Համո Սահյան, Վահան Տերյան: «Պարույր Սեվակի պոեզիան միշտ եմ կարդում»:
Արթուր Աբրահամը LN-ի ընթերցողներին խորհուրդ է տալիս կարդալ Ալբերտ Քամյուի, Գաբրիել Գարսիա Մարկեսի, Էրիխ Մարիա Ռեմարկի, Վլադիմիր Նաբոկովի, Վիլյամ Սարոյանի պատմվածքներն ու վեպերը: Իսկ պոեզիայից Արթուրը խորհուրդ է տալիս հատկապես Վահան Թեքեյանի, Եղիշե Չարենցի, Իոսիֆ Բրոդսկու ստեղծագործությունները:
«Դժվար է ասել, թե որն է իմ ամենասիրելի գիրքը, քանի որ մեկը չէ, այլ շատ են: Ամեն դեպքում մեկը նշեմ` Գաբրիել Գարսիա Մարկեսի «100 տարվա մենություն» վեպը: Ահա ինձ համար մի սիրելի դրվագ Մարկեսի այդ գործից. «Խոսե Արկադիո Բուենդիան նախ իր ընտանիքում, ապա քաղաքում գործի դրեց որդու հայտնագործությունը: Վրձինը թանաքի մեջ թաթախելով, նա պիտակներ գրեց տան բոլոր առարկաների համար՝ «սեղան», «աթոռ», «ժամացույց», «դուռ», «պատ», «մահճակալ», «կաթսա»: Հետո փարախ գնաց ու դաշտ ու պիտակավորեց կենդանիները, թռչունները, բույսերը՝ «կով», «այծ», «խոզ», «հավ», «մանիոկա», «բանան»: Աստիճանաբար ուսումնասիրելով մոռացման անսահման տեսակները` մարդիկ հասկացան, որ կգա մի օր, երբ իրենք մակագրությամբ կճանաչեն առարկան, սակայն չեն կարողանա հիշել դրա կիրառումը: Ամեն ինչ ավելի խճճվեց: «Սա կով է, որին պետք է կթել ամեն առավոտ, որպեսզի կաթ ունենաս, իսկ կաթը պետք է եռացնել, որպեսզի խառնես սուրճի հետ ու ստանաս կաթով սուրճ»: Կովի վզից կախված այս հայտարարությունն էլ երևի բավական է պատկերացում կազմելու համար, թե ինչպես էին Մակոնդոյի բնակիչները պայքարում հիշողության կորստի դեմ: Ահա այսպես ապրում էին նրանք իրենցից մշտապես փախչող իրականության մեջ, որը դեռևս կարճ ժամանակով հնարավոր էր պահել, բայց որն անխուսափելի էր ու վերջնականապես պիտի անհետանար, հենց մոռացվեր տառերի նշանակությունը»: Արթուր Աբրահամը մարզական հավաքների ժամանակ, պարապմունքներից հետո միշտ ընթերցում է. «Իսկ այս օրերին սկսել եմ կարդալ գերմանացի գրող Հերման Հեսսեի «Տափաստանի գայլը» վեպը: Ի դեպ իմ նշած արտասահմանյան հեղինակների գործերը թարգմանված են հայերեն»:
Աստղիկ Սաֆարյանը խորհուրդ է տալիս. «Ժամանակ առ ժամանակ պետք է կարդալ Պուշկինի «Ոսկե ձկնիկ»-ը, որպեսզի անկուշտ ագահության հիվանդությունից ինքներս մեզ հեռու պահենք, և Շեքսպիրի «Օթելլոն» , որպեսզի զգույշ լինենք մերօրյա բոլոր յագոներից: Այն, ինչ գրվել է անցյալում, ներկա է նաև մեր օրերում, պարզապես այլ մարդկանց կերպարներով և այլ իրավիճակներում»:
Աստղիկի ամենասիրելի գիրքը քրոջ` Համեստ Սաֆարյանի «Ուրբաթ 13» գործն է, որը բաղկացած է մի քանի յուրահատուկ և խորը պատմվածքներից: Վերջին գիրքը, որ կարդացել է Աստղիկը, Պուշկինի «Կապիտանի աղջիկ»-ն է: «Այս գրքից իմ մեջ հատկապես տպավորվել է հերոսի` Պյոտր Գրինյովի զուսպ, ուժեղ, հանդարտ, չնայած որ երիտասարդ, բայց բավականին հասուն և տղամարդկային կերպարը: Նա պատահաբար, անշահախնդրորեն լավություն է անում մեկին, որը որոշ ժամանակ անց, դառնալով դաժան կառավարիչ, խնայում է միայն Պյոտրի կյանքը իր երբեմնի արած լավության համար»:
Աստղիկը ցավով է նշում, որ դասերի խիստ գրաֆիկի պատճառով այդքան ժամանակ չի ունենում գեղարվեստական գրքեր կարդալու, բայց քնելուց առաջ կարդում է բանաստեղծություններ: «Ես ավելի շատ բանաստեղծությունների սիրահար եմ: Հիմա էլ կարդում եմ Ավետիք Իսահակյանի ստեղծագործություններից, ինչպես նաև պապիկիս` Մովսես Յախշունցի վերջին` «Երկնամերձ երկիր» ստեղծագործությունների ընտրանին»: Ի դեպ, Աստղիկը հավելեց, որ հենց պապիկի ստեղծագործություններից շատերն էլ ոգեշնչում են իրեն նոր երգեր գրելիս:
Հրանտ Թոխատյանի կարդացած վերջին գիրքը Կոնստանտին Ստանիսլավսկու «Դերասանի աշխատանքն իր վրա» գործն է: «Տպավորիչ է ամբողջ գիրքը: Դա քրեստոմատիա է դերասանի համար: Երիտասարդներին խորհուրդ կտայի կարդալ Ալեքսանդր Դյումայի «Երեք հրացանակիրները»:
Իսկ հիմա Հրանտ Թոխատյանն ընթերցում է Գարսիա Մարկեսի «100 տարվա մենություն» գիրքը: «Բոլոր ժամանակներում էլ եղել է և ընթերցասեր երիտասարդություն, և ոչ ընթերցասեր: Ճիշտ է, մեր ժամանակ ավելի քիչ տոկոս էին կազմում ոչ ընթերցասեր երիտասարդները, քան այսօր: Բայց հիմա դուք ունեք համակարգիչ: Ձեր արհեստական ինտելեկտն եք կարողանում զարգացնել, ցավոք սրտի»:
Սուրեն Առուստամյանը պատմական գրքերի սիրահար է: «Առհասարակ սիրում եմ այնպիսի գրքեր, որոնք հետք կթողնեն և ուղեցույց կլինեն հետագայում: Սիրում եմ կարդալ լեգենդառ մարդկանց մասին, նրանց կենսագրությունը: Այդ ամենն ուսումնասիրելով, անշուշտ շատ բան ես սովորում»:
Սուրենի ամենասիրած գրքերից մեկը Լև Տոլստոյի «Պատերազմ և խաղաղություն» երկհատորյա ստեղծագործությունն է: «Շատ հետաքրքիր են նկարագրված պատերազմին վերաբերով դրվագները: Երբ կարդում ես, թվում է, թե մասնակից ես այդ ամենին: Նկարագրվում է զինվորների հերոսական պայքարը: Քանի որ բնույթով ռոմանտիկ մարդ եմ, շատ եմ սիրում Շեքսպիրի ստեղծագործությունները, սոնետները»: Հիմա Սուրենն ընթերցում է և մեզ էլ խորհուրդ է տալիս ընթերցել Վալենտին Զորինի «Ամերիկայի չթագադրված թագավորներ» գիրքը:
Հաղորդավարուհի Լուսինե Բադալյանը խորհուրդ է տալիս առհասարակ շատ կարդալ, քանի որ այն հաճույքը, որ կարելի է գիրք կարդալուց ստանալ, անփոխարինելի է: «Գրքերը պետք է կարդալ ըստ տարիքի և նախասիրությունների: Պատանիներին խորհուրդ կտամ արկածային գրականություն կարդալ` Դյումա, Ժյուլ Վերն, ռոմանտիկ ներաշխարհով մարդիկ թող կարդան Ռեմարկ, Սոմերսեթ Մոյեմ, Գի դե Մոպասան»:
Հետաքրքրասերներին Լուլուն առաջարկում է պատմավեպեր կարդալ, հատկապես մեր հայկական պատմավեպերը, որոնք շատ հետարքիր են՝ ըստ նրա, Դեն Բրաունի «Կոդ Դա Վինչի»-ն: «Որքան էլ ասեն, որ անհետաքրքիր է, բայց ես սիրում եմ Պաուլո Կոելիոյի փիլիսոփայությունը: Ինձ շատ հոգեհարազատ է, միշտ մի բան կգտնեմ նրա գրվածքներում, որ մտածելու տեղիք կտա: Գարսիա Մարկեսի մտքի ուղությունն եմ շատ սիրում»: Լուլուի սիրելի գրքերի շարքում են նաև Խարուկի Մուրակամիի «Ոչխարների որս»-ը, Ռեմարկի «Կյանք՝ հատուցումով» գործերը: «Ես յուրաքանչյուր գրքից էլ մի բան սովորում եմ. Կոելիոյի «Ալքիմիկոս»-ից սովորեցի չվախենալ երազելուց»,- ասում է Լուսինեն: Հիմա նա մեծ հաճույքով ընթերցում է Մուրացանի «Գևորգ Մարզպետունի» պատմավեպը: «Սիրո, դավաճանության, կամքի ուժի, հայրենասիրության, իմաստության մասին հրաշք ստեղծագործություն է»:
DJ Վակցինան խորհուրդ է տալիս կարդալ փիլիսոփա Օշոյի բոլոր գրքերը: «Իմ ամենասիրելի գիրքը Սթիվեն Հոկինգի «Ժամանակի համառոտ պատմությունը» ստեղծագործությունն է»:
Իսկ այն հարցին, թե հատկապես ինչն է տպավորվել այդ գրքից, Արուսիկը պատասխանում է. «Տպավորվել են հատկապես այս խոսքերը. «Գիտությունը, ըստ երևույթին, բացահայտել է բոլոր այն կանոնները, որոնք մեղքերի սահմանում են, որոնք, հիմնվելով անորոշության սկզբունքի վրա, թույլ են տալիս կանխորոշել, թե ինչպես Երկիրը կփոխվի ժամանակի ընթացքում, եթե հայտնի է նրա վիճակը կոնկրետ ժամանակամիջոցում: Հնարավոր է, որ այդ կանոնները տրված են Աստծո կողմից, բայց այն ժամանակներից Նա, ամենայն հավանականությամբ, թողնում է զարգանալ համապատասխան մարդկանց, և այժմ չի խառնվում նրանց կյանքին»: Իսկ հիմա Արուսիկը կարդում է Բերնարդ Վերբերի «Բացարձակ և հարաբերական գիտելիքների հանրագիտարան»-ը:
Առաջին լուսանկարում՝ Նարինե Դովլաթյան
Հեղինակ` Նելլի Ղարիբյան
Աղբյուր` LADYNEWS.am
Դիտվել է 21340 անգամ
|