06.10.2012

LN-ի հյուրասրահում են Ինգա և Անուշ Արշակյանները: Հարցազրույցը բավական հետաքրքիր ձեւաչափով ստացվեց…

       Հարգելի Ինգա և Անուշ, սովորաբար քույրերը ինչ-որ բան չեն կարողանում «կիսել» ու անընդհատ կոնֆլիկտներ են ունենում: Յուրաքանչյուրդ կասե՞ք, թե ինչպես է, ըստ Ձեզ, Ձեր քույրը հաղթահարում տարաձայնությունները:

Ինգա .  Ուղղակի քննարկում ենք այս կամ այն խնդիրը, կշռադատում բոլոր դրական և բացասական կողմերը և, վաղ թե ուշ, գալիս ենք ընդհանուր հայտարարի:

Անուշ . Ինգան, չնայած այն փաստին, որ առաջնորդ է իր տեսակով, միշտ պատրաստ է փոխզիջման գնալ: Նա շատ էմոցիոնալ է, բայց նաև սթափ բանականություն ունի, ուստի տարաձայնությունները ողջամտորեն են լուծվում:

     Ինչպե՞ս է, ըստ Ձեզ, Ձեր քույրը թաքցնում ամեն տեսակի ներքին խնդիրները բեմում, և երբևէ զգու՞մ եք արդյոք նրա ներքին լարվածությունը: 

Ինգա.  Իհարկե, միմյանց ներքին լարվածությունը մենք միանգամից զգում ենք, այն կարծես կախվում է օդում, կարծես մի խափանում է լինում, որ ներգործում է մեր երկուսի էներգետիկ դաշտերին: Մի անգամ Անուշը ատամի սարսափելի ցավով մի ողջ համերգ է աշխատել, և միայն ես և մեր պրոդյուսերը գիտեինք այդ մասին: Գուցե հարցնեք` ինչպես նա հաղթահարեց այդ ցավը. պարզապես սերն ու հարգանքը դեպի հանդիսատեսը, պատասխանատվության զգացումն ու պրոֆեսիոնալիզմը ավելի ուժեղ գտնվեցին…

Անուշ. Պետք է ասեմ, որ բեմը ամենաանհարմար տեղն է ներքին խնդիրները թաքցնելու համար: Ու եթե այդպիսիք ծագում են, միշտ փորձում ենք կա´մ վերացնել, կա´մ մոռանալ դրանց գոյության մասին: Բայց լարվածությունից զատ, բեմում երբեմն զգում եմ մեկ այլ բան, ինչն ինձ ավելի է անհանգստացնում` չափից դուրս ինքնամոռաց նվիրում:

    Առհասարակ, որքա՞ն ուժեղ է ձեր էներգետիկ կապը: Զգու՞մ եք, երբ Ձեր քույրը Ձեր կարիքն ունի: Նույն հարցը վերաբերում է նաև բեմում միմյանց փոխլրացնելուն:

Ինգա. Հարազատ քույրեր ենք և աշխատանքի բերումով գրեթե ամենուր և ամեն օր միասին ենք, կիսում ենք մեկս մյուսի հոգսն ու ուրախությունը և, անշուշտ, բավական ուժեղ էներգետիկ կապ է ստեղծվել մեր միջև: Կարծում եմ՝ մենք միշտ մեկս մյուսի կարիքն ունենք, ոչ միայն որպես քույր, այլեւ  ուղղակի որպես մարդ և ընկեր, մենք շատ կապված ենք միմյանց, ինչը շատ լավ է, բայց բացասական կողմեր էլ ունի: Մեկ անգամ գործի բերումով մենակ մեկնել էի Մոսկվա և այնքան միայնակ ու անօգնական էի ինձ զգում, որ անընդմեջ SMS էի գրում նրան: Ես անընդհատ նրա հետ խոսելու, կիսվելու և նրա կողքին լինելու կարիք էի զգում: Դեռևս տաս տարի առաջ, որևէ ստեղծագործություն a capella երգելիս, ինձ անհրաժեշտ էր լինել Անուշի կողքին, որպեսզի զգայի նրա ամեն շունչը, շարժումը, միմիկան .... Հիմա մենք կարող ենք կանգնել դահլիճի տարբեր հատվածներում, կամ լինել տարբեր սենյակներում և պատահական ու միաժամանակ երգենք նույն երգը` միևնույն տոնայնության և ռիթմի մեջ:

Անուշ. Մեր էներգետիկ կապը բավական ուժեղ է, ես, իհարկե, զգում եմ, թե երբ նա իմ օգնության կարիքն ունի, բայց Ինգան նաև շատ ինքնուրույն մարդ է, ու իմ օգնությունը նրան երբեմն խանգարում է:

   Ձեր հարցազրույցներից մեկի ժամանակ Անուշն ասել էր. «Չի կարելի հոգնել:) Այդպիսի ճոխություն չի կարելի թույլ տալ»: Յուրաքանչյուրդ կպատմե՞ք, թե ինչպես է քույրն աջակցում Ձեզ, երբ թևաթափվում եք կամ հոգնություն զգում:

Ինգա.  Քույրս հավատարիմ, անկեղծ, սրտացավ, լուսավոր ընկեր է ինձ համար, ով կարող է և իրավունք ունի ասելու այն, ինչ երբեմն ցավոտ է, և ինչը պատրաստ չեմ ընդունել, այն, ինչ դեռ չեմ զգացել: Այդպիսով վարդագույն ակնոցներս անհետանում են: Իսկ թևաթափված վիճակում նա նույն հաջողությամբ այնքան դրական փաստեր է բերում այս կամ այն հարցի շուրջ, որ տրամադրությունս իսկույն լուսավորվում և պայծառանում է:

Անուշ. Ես հազվադեպ եմ ինձ թույլ տալիս «թևաթափ լինել», առավել ևս թույլ տալիս, որ նա այդ հուսահատությունը զգա. չէ՞ որ մեր էներգետիկ կապն ուժեղ է, և իմ տրամադրությունը փոխանցվում է իրեն (այդպես եղել է): Բայց, այդուհանդերձ, երբ ինչ-որ բան է զգում, սկսում է ենթագիտակցաբար ուշադրությունս շեղել` շարունակ հարցեր է տալիս, ինչ-որ պատմություններ պատմում, բարձր ծիծաղում: Մի խոսքով փորձում է ամպերը գլխիս վրայից քշել հեռու... հեռու…

   Երկու չափազանց էլեգանտ աղջիկներ, ովքեր հագուստի իմաստով գրեթե նույն ոճի կրողն են: Ձեր երկուսից ո՞վ է ավելի շատ ձգտում անհատականության:

Ինգա. Շնորհակալություն: Յուրաքանչյուրս անհատականություն ենք և առօրյա կյանքում ունենք մեր նախընտրած ոճը, իսկ բեմական կերպարը կերտում ենք միասին` հաշվի առնելով և կարևորելով երաժշտական ոճն ու երգերի բովանդակությունը…

Անուշ.  Պետք է նշեմ, որ բեմում կամ որևէ մարդաշատ վայրում մենք պահպանում ենք ոճային ներդաշնակությունը, մինչդեռ առօրյա կյանքում տարբեր անհատներ ենք և հագուստի հարցում յուրաքանչյուրս մեր ոճն ունենք:

    Ինչպե՞ս է Ձեզնից յուրաքանչյուրին հաջողվում զուգերգում լինել այդքան միաձույլ քրոջ հետ, բայց և ներկայանալ իբրև ընդգծված անհատականություն:

Ինգա .  Յուրաքանչյուրս ունենք մեր ներաշխարհը, բնավորությունը, նախընտրությունները, մտածելակերպը, հոբբին և այլն… Այո, մենք քույրեր ենք, նման ենք իրար, բայց միևնույն ժամանակ շատ տարբեր անհատ-մեներգչուհիներ ենք: Եվ այդ ամենն անդրադառնում է մեր կատարումների վրա: Իսկ կրթությունը, երաժշտական անսամբլի զգացողությունը, սերը և համերաշխությունը մեկ երգում կարող է միաձուլել շատ ու շատ անհատ կատարողների…..

Անուշ. Երևի երաժշտական դպրոցի երգչախմբում երգելը մեծ փորձ էր համաձույլ երգելու համար: Իսկ վառ անհատականությունը բնական է, բնության մեջ յուրաքանչյուր ճյուղի տերևը մեկ ուրիշին չի կրկնում, իսկ մարդ արարածի պարագայում` առավել ևս:

 Ո՞վ է Ձեզնից առավել շատ ձգտում լիդերության:

Ինգա. Ամեն մեկս մեր տեղն ունենք: Ես լիդեր եմ առօրյա հարցերում, Անուշը` ստեղծագործական.:

Անուշ. Ինգան`կյանքում, ես` դուետում:

 Ինչո՞վ եք նման ու ինչո՞վ` տարբեր:

Ինգա.  Կդժվարանամ թվարկել…

Անուշ. Ես` գանգրահեր, սևաչյա աֆրոամերիկուհի, Ինգան` շիկահեր, կապուտաչյա գերմանուհի...:)

  Ստեղծագործելիս նույն ուղղությա՞մբ եք նայում: Օրինակ՝ գիտեմ, որ ավարտել եք Առնո Բաբաջանյանի անվ. երաժշտական ուսումնարանը, բայց Ինգան` ջութակի, իսկ Անուշը` դաշնամուրի բաժինը:

Ինգա. Ստեղծագործելիս խոսում է  հոգին, իսկ երաժշտական կրթությունը օգնում է գրագետ արտահայտվել :

Անուշ. Ստեղծագործական գործընթացը խիստ անհատական է և, իհարկե, տարբեր մտքեր են ծնվում: Դաշնակահարի և ջութակահարի մտածողության միջև չէ տարբերությունը, այլ անհատների:

Ի՞նչ ոճի երաժշտություն եք լսում: Երբևէ Ձեզ նյարդայնացնու՞մ է քրոջ միացրած այս կամ այն երգը:

Ինգա. Մեր երաժշտական ճաշակը շատ հաճախ համընկնում է, բայց Անուշը երբեմն սիրում է նույն ստեղծագործությունն անընդմեջ ու բարձր լսել…, Անշուշտ դա կարող է ինձ նյարդայնացնել…)

Անուշ.  Նախընտրելի երաժշտական ոճը կախված է տրամադրությունից, իսկ այն երբեմն չի համընկնում:

   Ըստ Ձեզ, Ձեր քույրը երբևէ ունեցել է առանձին երգելու ցանկություն: Իսկ ինքներդ ուզու՞մ եք անհատ կատարող լինել: Ինչպե՞ս եք հիշում երաժշտական կարիերայի սկիզբը, երբ դեռ դուետ չէիք ու որպես մեներգչուհիներ հանդես էիք գալիս Հայաստանի երգի պետական թատրոնի կազմում:

Ինգա.  Ինչպես քիչ առաջ նշեցի, յուրաքանչյուրիս անհատականության մասին իբրև մարդու, ստեղծագործողի և արտիստի, եղել է և կա ցանկություն առանձին երգերով ներկայանալու  հանդիսատեսին և, թեպետ հազվադեպ, բայց արդեն իսկ հանդես ենք գալիս որպես մեներգչուհիներ: Ինչպես մեր կարիերայի սկզբում, այնպես էլ հիմա մեր առանձին կատարումները կարող եք լսել մենահամերգների ժամանակ և մեր CD-ներում:

Անուշ. Այո, իհարկե : Մեր կարիերայի սկզբում Ինգան երազում էր մեծ ջութակահարուհի դառնալ, ի տարբերություն ինձ: Ես միշտ գիտեի, որ դաշնամուրային արվեստը իմ տարերքը չէ, և երգը ինձ համար ինքնարտահայտման ու կայացման միակ ձևն էր: Բայց ժամանակի ընթացքում կազմվեց ու կոփվեց դուետը, որը իրականում ընկերություն էր` արտացոլված պրոֆեսիոնալ գործունեության մեջ: Սակայն ընկերությունը` ընկերություն, բայց անհատը միշտ կարիք ունի մենակ մնալու, այսպես ասած, tet-a-tet հանդիսատեսի, ընկերոջ, կամ Աստծո առաջ:

Ո՞վ է Ձեզնից առավել ունակ զոհել անձնական կյանքն հանուն կարիերայի:

Ինգա. Առաջին տեղում ընտանիքն է, և եթե հարկ լինի, կարիերան կզոհաբերենք հանուն ընտանիքի:  

Անուշ.  Ես ներկայումս էլ ընտանիքիս (ծնողներիս, քրոջս) շահերը դասում եմ իմ անձնական շահերից բարձր: Զոհողությունների պատրաստ եմ գնալ հանուն հարազատ մարդկանց, բայց ոչ հանուն կարիերաի:

Լիովին փոխլրացնու՞մ եք իրար, թե՞, այնուամենայնիվ, երբեմն կարիք եք զգում իրարից հեռու լինելու և ընկերների հետ ժամանակ անցկացնելու:

Ինգա . Մեր ընկերները գրեթե ընդհանուր են: Մենք շատ հաճախ փոխլրացնում ենք իրար, բայց համաձայնեք, որ յուրաքանչյուր մարդու անհրաժեշտ է իր անձնական ժամանակը` խորհելու, մտածելու, հանգստանալու, կարոտելու համար... Այո, երբեմն իրարից հեռու լինելու կարիք լինում է:

Անուշ. Բեմի վրա, ինչպես հանդիսատեսն է փաստում, լիովին փոխլրացնում ենք իրար, տանը, ինչպես հարազատներն են փաստում, նույնպես: Մարդիկ մեր իրարից հեռու լինելն արդեն դժվար են պատկերացնում` ի տարբերություն մեզ:

Եվ վերջում, եթե կարելի է, մի փոքր պատմեք հետագա անելիքների մասին: Ի՞նչ անակնկալներ են սպասվում Ձեր երկրպագուներին մոտ ապագայում:

Ինգա .  Մոտ օրերին հանրության դատին կհանձնենք մեր նոր տեսահոլովակը` նկարահանված Էմմա Ասատրյանի հեղինակային երգի հիման վրա: Աշխատում ենք նոր ձայնասկավառակի վրա, որը կթողարկվի մինչև տարվա վերջ:

Անուշ. Կարծում եմ՝ մեծ անակնկալներ չեն լինի: Ոճը կմնա նույնը, փոքր- ինչ կփոխվի արտաքին տեսքը: Մեր կողմից կրեատիվ մտքի պայթյուններ և էքսպերեմենտալ ոճային միքսերի փոթորիկներ չեն սպասվում: Եղանակը կայուն է, երգերը` միջին հայրենասիրական:

Լարա Առաքելյան

Աղբյուր՝ LADYNEWS.am

Դիտվել է 9278 անգամ

09.12.2024
Ամանորյա եռուզեռ է։ Ամենքը փորձում են ժամ առաջ կատարել տոնական գնումները, սիրելիների ու մտերիմների համար գտնել նվերներ, որոնք կլինեն յուրահատուկ, չկրկնվող ու ցանկալի։

07.11.2024
Ներկայումս Իվանկա Թրամփը փորձում է հեռու մնալ քաղաքականությունից և ներկա է լինում միայն ամենակարևոր իրադարձություններին, մինչդեռ շատերը կարծում են, որ նա իր մասին դեռ բարձրձայն կհայտարարի։

26.09.2024
Գործատուները կարող են տարբեր տեսակետներ ունենալ կատարյալ աշխատողի որակների վերաբերյալ, բայց նրանց կարծիքները հատվում են մի բանում՝ ոչ ոք չի ցանկանում իր թիմում ստախոս ունենալ:

27.08.2024
Պարզվում է, որ երբեմն նույնիսկ ամենաակտիվ մարզումները մարզասրահում ու խիստ դիետան կարող են անօգուտ լինել, և դա այն պատճառով, որ բարեկազմ կազմվածք ունենալու ճանապարհին շատ ավելի լուրջ խոչընդոտ կա:

20.06.2024
Հայկական ավանդական սուջուխին ու ալանիին մեր օրերում հայտնվում են արժանի մրցակիցներ, որոնք թե իրենց համային առանձնահատկություններով, թե օգտագործման հարմարավետությամբ սիրվում ու լայն սպառում են գտնում սպառողների շրջանում։

21.05.2024
Պայծառ արևոտ օրը կարող է ոչ միայն ուրախություն, այլև անհանգստություն պատճառել վատ տեսողությամբ կամ լույսի նկատմամբ հատկապես զգայուն մարդկանց։