03.10.2012

LN-ի հյուրասրահում է «Գոյ» փորձարարական  թատրոնի  դերասանուհի Աննա Հարությունյանը:

-Դերասանուհիներից մեկն ասել է` «դերասանուհի լինելը կանացիության բարձրագույն աստիճանն է», ինչպե՞ս կմեկնաբանեք, այդ կարծիքի՞ն եք:

-Դոստոեւսկին ասում էր` «ամեն մարդկային ինձ օտար չէ», դերասանուհին էլ կարող է լինել ե՛ւ աստվածային, ե՛ւ սատանայական, միեւնույն  ժամանակ   գեղեցիկից ու վեհից վերածվել այլանդակ ճիվաղի եւ ճիշտ հակառակը:

-Մասնագիտության  ամենամեծ բարդությունը, որ մինչեւ հիմա զգացել եք…

-Միանշանակ կասկածն է, եթե իհարկե կարելի է դա բարդություն համարել, կասկածը, բայց ոչ երբեք թերարժեքությունը, արածդ գործի` խաղացածիդ հանդեպ: Ու  հենց կասկածն է, որ ամեն վայրկյան ուղղորդում է ինքդ քեզ ճանաչելուն, ավելի ու ավելի կատարելագործվելուն:

-Այսինքն՝  կասկածը` արդյոք լա՞վ եք անում Ձեր գործը, ճի՞շտ հասկացա:

-Այո՛, ճիշտ այդպես:

-Ստեղծագործական ինչ նորություններ ունեք:

-Այժմ գտնվում եմ ստեղծագործական բուռն փուլում: Նկարահանվում է  նոր գեղարվեստական մարտաֆիլմ, նկարահանման պրոցեսը շատ հագեցած է ու հուսով եմ` արդյունքն էլ այդպիսին կլինի:

-Թատրոն, գեղարվեստական ֆիլմ, սերիալ սրանցից ո՞րն է  Ձեզ ավելի հոգեհարազատ:

-Դերասանական արվեստի հիմքում զգացմունքն է, որը միայն թատրոնում կարող ես գտնել, ապա նոր այն բերել գեղարվեստական ֆիլմ կամ սերիալ:

-Իսկ վերջիններից ինչ-որ բան կա՞ թատրոն տանելու:

-Թատրոնն ինչ-որ առումով անձեռնմխելի է օտարոտի մարմիններից, ինչի համար կարելի է միայն ցնծալ: Թատրոնն ինքն իրենով բարին է, կատարյալը, ու եթե նույնիսկ գեղարվեստական ֆիլմից կամ սերիալից հնարավոր լիներ ինչ-որ հետաքրքիր բաներ տանել թատրոն, ապա վստահ եմ` թատրոնն իր ձեւով, յուրովի կընդուներ այն, այլ ոչ թե սերիալի նման կկլաներ, անհետ կտաներ: Ի դեպ, նուրբ թելերիս կպաք`  թատրոնին:

-Դեր, որ երազում եք խաղալ, կամ գուցե դերեր:

-Ավելի շատ բնավորություններ, քան կոնկրետ դերեր: Երեք տարի առաջ խաղում էի  Թենեսի Ուիլյամսի «Ենթակա է քանդման» պիեսում Վուիլլի դերը, մի մանկիկի, ով իր հարազատ քրոջ թաղումը պատկերացնում էր «կամելիազարդ տիկնոջ»` Մարգարիտ Գոտիեին հավասար, սակայն ճիշտ հակառակը ստացվեց. քրոջ թաղմանը  ոչ ծաղիկներ կային, ոչ էլ ջութակ էին նվագում: Շատ հուզիչ տեսարան էր, ոչ միայն հանդիսատեսն էր հուզվել, այլ նաեւ ես` նրանց հետ, տեղում արձագանքներ զգացի դահլիճից. լսվեցին հոգոցներ, ու սիրտս ճմլվեց, ինձ թվաց` մեկի դեռեւս չսպիացած վերքին եմ դիպել: Հետո որոշեցի` անպայման խաղաl Գոտիեի դերը, փաստորեն ունեմ երազած կերպար:

-Որպես երիտասարդ դերասանուհի` ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ գլոբալ խնդիրներ ունի այսօրվա մեր թատերարվեստը:

-Թափթփվածություն եմ նկատում, չափից դուրս ինքնահոսի վիճակ, ուժերի գերագնահատում, բայց ոչ երբեք գերլարում ավելին անելու: Ինքս փորձում եմ մաքսիմալ մաքրասեր լինել իմ գործում: Արվեստը հզոր ուժ է, մի լեզու, որով բոլոր ազգերն են խոսում ու որը չունենալու դեպքում, քաղաքական առումով էլ  ես  թույլ  համարվում:

-Ձեզ բավարարո՞ւմ է այն, ինչ հիմա անում եք որպես դերասանուհի:

-Բնավ, երբեք, լինել հագեցած` նշանակում է այլեւս չլինել: Չձգտել ավելիին`նշանակում է լիարժեք չապրել:

-Ինչպիսի՞ն պետք է լինի տղամարդը, որ առանց մեծ ջանքեր գործադրելու արժանանա Ձեր ուշադրությանը:

-Պարզապես տղամարդ. այդ բառն արդեն իր մեջ կրում է այն ամենը, ինչ հատուկ պետք է լինի տղամարդուն, իսկ ջանքեր թող գործադրի, չէ  որ կանանց հատուկ է տանջելը:

-Փաստորեն կտանջեք, այո՞:

-Ֆլիրտ սիրում եմ թե՛ թատրոնում, թե՛ կյանքում, պարզապես աշխատում եմ չափը չանցնել:

-Ու որո՞նք են այն ամենակարեւոր հատկանիշները, որ պետք է ունենա տղամարդը:

-Նրբանկատություն, կնամեծարություն, ժամանակի մեջ շուտ կողմնորոշվելու ընդունակություն, ամենակարողություն: Այո՛, կզարմանաք, բայց սերն ամենակարող է, ինչպես վհուկներն են ասում Մակբեթին:

-Այսինքն՝ սիրելով տղամարդը կդառնա՞ ամենակարող:

-Որոշ ժամանակ` այո՛, քանի դեռ սիրո զգացմունքը կլինի:  «Երկնքից աստղեր բերելը» իրոք եղել է, դե ես մի քիչ անցած դարի ռոմանտիկներից եմ սերված:

-Հավատո՞ւմ եք հավերժական սիրո գաղափարին:

-Չգիտեմ,գուցե, ինչպես իմ կերպարներից մեկն էր ասում, «սերը կանցնի, իսկ ինչը կմնա»:

-Ի՞նչ եք կարծում,  մասնագիտությունը հնարավո՞ր է`  խանգարի Ձեզ Ձեր անձնական կյանքը լիարժեք դասավորելուն:

-Սիրված կին, ընտանիքի մայր լինելը, ինչը բերում է երջանկության, միայն կօգնի մասնագիտությանս: Ի վերջո երկտակ նվիրումը հնարավոր է, եթե կարողանում ես զատել սահմանները:

-Այնուամենայնիվ, եթե ստիպված լինեք մի օր ընտրել…

-Կփորձեմ դրան չհասնել, չնայած ասում են`  «եթե ուզում ես ծիծաղեցնել Աստծուն, պլանավորիր օրդ»:

-Յուրաքանչյուր դեր խաղալիս ո՞ւմ կարծիքն է  Ձեզ ամենաշատը հուզում ու մտահոգում:

-Արմեն Մազմանյանի` իմ վարպետի, Աննա Հեքեքյանի` բեմական խոսքի վարպետի, մայրիկիս, քույրիկիս, ինչպես նաեւ իմ կյանքի տղամարդու, ով թերեւս միշտ հիացած է ինձնով:

-Փաստորեն, Աննայի սիրտն զբաղված է:

-Այո՛: Ինչի համար շատ ուրախ եմ. առանց սիրո դերասանը գոյություն չունի:

-Եթե հնարավորություն ունենայիք, ի՞նչը կփոխեիք մեր կանանց ու աղջիկների մեջ:

-Ինչ-որ բան չէի փոխի, պարզապես խորհուրդ կտամ ավելի զգոն լինել. շատ հետեւեն թե՛ իրենց արտաքինին, թե՛ հոգուն: Երբ կինը երջանիկ է, նա կարողանում է իր ողջ երջանկությունը տարածել ընտանիքում ու ստեղծել ամուր ընտանիք, իսկ ինչպես Գ. Մարզպետունին էր ասում.  «Հզոր պետությունը ամուր ընտանիքի մեջ է»:

-Ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ է ուզում կինը:

-Սիրվել եւ սեր տալ: Սիրված ու գնահատված լինել թե՛ մասնագիտության մեջ, թե° կյանքում. միայն այդ դեպքում է, որ կարող ես ներդաշնակության հասնել:

 Շողիկ Գալստյան

Դիտվել է 27297 անգամ

24.12.2025
Նրա քառատողերի մեկնաբանները պնդում են, որ այս ժամանակաշրջանը նշանավորվում է մի քանի նշանակալի մարգարեություններով՝ սկսած տիեզերական սպառնալիքներից մինչև տեխնոլոգիական և բժշկական առաջընթացներ։

28.10.2025
Ֆրանսիացի նորաձևության հայտնի դիզայներ Քրիստիան Դիորը սիրում էր ասել, որ չկան անհրապույր կանայք։ Կան միայն այնպիսիները, ովքեր չեն կարողանում ընդգծել իրենց գրավչությունը։

03.09.2025
Խանութների ցուցափեղքերում կարող եք տեսնել բազմաթիվ զանազան ատամի խոզանակներ՝ տարբեր ձևերի, չափերի, մազիկների տեսակների և լրացուցիչ առանձնահատկությունների, որոնք կարող են շփոթեցնել նույնիսկ ամենափորձառու գնորդին։

24.07.2025
Ժամանակակից օրթոպեդիկ ներքնակները, ի տարբերություն ավանդական մոդելների, ունեն մի շարք առավելություններ, ինչը դրանք դարձնում է հատկապես ժողովրդականություն վայելող:

04.06.2025
«Արտադրված է Հայաստանում» պիտակով ապրանքները գնալով ավելի մեծ պահանջարկ են վայելում հայրենական շուկայում, այդ թվում՝ հագուստի նորաձևության ոլորտում։

19.03.2025
Իրո՞ք որոշ մարդիկ իսկապես բուռն են արձագանքում եղանակի փոփոխություններին, թե՞ դա պարզապես ինքնաներշնչանք է: Փորձենք պարզել: