05.09.2014

Ladynews.am-ի հյուրասրահում է  Ալ. Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնի մեներգչուհի, հանրապետական և միջազգային մրցույթների դափնեկիր, Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի դասախոս Քրիստինե Սահակյանը:

-Ե՞րբ և ինչպե՞ս եք կատարել ձեր առաջին քայլերը երաժշտական ասպարեզում:

-Երաժշտության ասպարեզում առաջին քայլերս կատարել եմ 7-8 տարեկանից, երբ սկսեցի հաճախել երաժշտական դպրոց: Մեր ընտանիքում երաժշտական դպրոց հաճախել ենք բոլորս, նաև` քույրս և եղբայրս: Հաճախում էինք և սպորտի, և երաժշտության: Դա, կարելի է ասել, բնականոն աճի ընթացք էր: Երաժշտական դպրոցում հաջողություններս այնքան լավ էին, որ պարտադիր պետք է մասնակցեի բոլոր տարեվերջյան համերգներին և դաշնամուրից, և վոկալից: Երաժշտականում այնպես դասավորվեց, որ դաշնամուրիս ուսուցչուհին ասում էր պետք է դաշնակահարուհի դառնամ, վոկալիս ուսուցչուհին պնդում էր` պետք է երգես, իսկ դիրիժորությանս դասատուն` դիրիժոր դառնաս: Երևի թե հաջող էր ստացվում, դրա համար ձգտում էին, որ ես հենց իրենց դասավանդած ուղղությամբ շարունակեմ:

-Իսկ որո՞նք էին ձեր երազանքներն այդ շրջանում:

-Երբ խաղում էի, սիրում էի բեմը, բեմի վրա ապրած զգացումները: Հեռուստացույց դիտելիս, ինձ թվում է, բոլոր մանուկների մեջ էլ երազանք է ծնվում երբևիցե բեմ բարձրանալու, երգելու: Հետաքրքիր է, բայց կոնկրետ երազանք երբևէ չեմ ունեցել, բնականոն հունով գնացել եմ: Դրել եմ օրվա պահանջը, առաջադրանքը և առաջ եմ շարժվել:

-Փոքր ժամանակ կա՞ր ինչ-որ մասնագիտություն, որ նախընտրելի էր:

-Մանկուց մտածում էի, որ պետք է բժշկուհի դառնամ: Մայրս նույնպես բժշկուհի է ուզեցել դառնալ, բայց այնպես է ստացվել, որ այդ մասնագիտությամբ չի շարունակել: Ինձ թվում էր, որ ես էլ պետք է բժշկության ճանապարհն ընտրեմ, որովհետև դպրոցում սիրում էի այդ մասնագիտության հետ կապված առարկաները` քիմիա, կենսաբանություն: Բայց պատահեց այնպես, որ երգարվեստի ուղղությունն ընտրեցի:

-Քրիստինե, կա՞ն հաճույքներ, որոնցից դուք ձեզ զրկում եք հանուն երգեցողության:

-Այո, իհարկե: Կան, ասենք, որոշակի սեզոնային մրգեր, որոնք ձայնալարերի վրա բացասական են ազդում, օրինակ` ելակը, թութը: Դասատուս ինձ խորհուրդ էր տալիս ձեռնպահ մնալ դրանցից: Շատերի մոտ հարց է առաջանում. իսկ ինչո՞ւ չի կարելի թութ ուտել: Պարզվում է, որ այն իր վրա ունի փոքր աղվամազիկներ, որոնք նստում են ձայնալարերի վրա, ինչից ձայնը ծանրանում է, իսկ երգելը` դժվարանում: Նույնը ելակի դեպքում է: Նաև մածունը, որը ես այդքան սիրում եմ: Այն հանգստացնող հատկություն ունի և ձայնալարերը նստեցնում է:

-Ի՞նչ է ձեզ համար երջանկությունը:

-Երջանկությունը դա պահի զգացողություն է: Այն պահը, որը քեզ մեծ լիցքեր է բերում, ադրենալին հաղորդում, և դու թեթևություն ես զգում: Օրինակ՝ երաջինկ ես երեխայի ծնունդով, ինչն անբացատրելի է: Երջանիկ ես հաջող ելույթի հաջող ավարտով, երբ լսում ես դահլիճում ներկաների ծափողջյունները և գոհունակության խոսքերը: Երջանկությունն իրավիճակ է, բայց անընդհատ երջանիկ լինել, ինձ թվում է, անհնար է:

-Ի՞նչ եք կարծում, ընտանիքում տղամարդն ու կինը կարո՞ղ են հավասար իրավունքներ ունենալ:

-Գիտեք, ես գտնում եմ, որ ընտանիքում յուրաքանչյուրն ունի իր տեղն ու դերը: Երբեք կինը չի կարող կատարել այն գործառույթները, վերցնել իր վրա այն հոգսն ու պարտականությունը, որը կատարում է տղամարդը, և` հակառակը: Գտնում եմ, համենայնդեպս, ցանկալի է, որ կինը զգա` իր կողքին տղամարդ կա, ում վրա կարելի է հույս դնել, հենվել, շատ հարցերում ինքը քեզ օգնական է, և իհարկե, որի խոսքը պետք է դեր ունենա ընտանիքում: Իսկ դու` առաջնորդվես դրանով:

-Ինչի՞ց եք կյանքում ամենաշատը վախենում:

-Միանշանակ` հարազատների կորստից և պատահական աղետներից, որոնց ոչ մեկն էլ պատրաստ չէ:

-Քրիստինե, կյանքում ձեզ տրված ամենամեծ նվերը ո՞րն է եղել:

-Բնականաբար` երեխաներիս ծնունդը, որը շատ մեծ նվեր եմ համարում: Յուրաքանչյուր կին երազում է երեխա ունենալ և մայր դառնալ:

-Ո՞րն է ձեր երբևէ խաղացած ամենասիրելի դերը:

-Խաղացած դերերիցս ոչ մեկը չեմ ուզում առանձնացնել, որովհետև բոլորն էլ յուրովի սիրում եմ: Երբ դերը ստանձնում ես, արդեն սիրով ես այն կատարում: Եվ Փառանձեմն եմ սիրում, և «Աիդայի» Ամներիսը (տեսանյութը` LADYNEWS TV-ում), և «Տրուբադուրի» Ազուչենան, Ալմաստը յուրովի և բարդ կերպար է… Մի խոսքով` չկա այնպիսինը, որը չեմ սիրում: Երբ սիրով ես խաղում, քոնն ես մեջը ներդնում, որպեսզի կարողանաս հանդիսատեսին հաղորդել զգացածդ: Ցավոք սրտի, մեր օպերային թատրոնի երգացանկն այսօր սահմանափակ է, և շատ դերերգեր կան, որ կցանկանայի կատարել, սակայն առիթը չկա: Այդուհանդերձ, որ հերոսուհուն էլ մարմնավորեմ` դա կանեմ նույն սիրով և չեմ առանձնացնի:

-Երբևէ Հայաստանից դուրս աշխատելու հրավերներ եղե՞լ են և եթե այո, ապա ո՞րն է եղել ձեր մոտեցումը:

-Արտերկրից աշխատանքի հրավերներ ունեցել եմ, բայց դրանք պայմանավորված են եղել երկարաժամկետ պայմանագրերով, որոնք այդ տարիներին հարմար չէին` ընտանիքիս հետ կապված: Ընդունել եմ այն հրավերները, որոնք ենթադրել են մեկանգամյա համերգային կատարում, մեկանգամյա ներկայացման մասնակցություն: Երեք, հինգ տարով պայմանագրերի առաջարկները մերժել եմ, քանի որ չէի կարող ընտանիքիցս հեռու գտնվել:

-Արտերկրում խաղացած բեմերից որտե՞ղ են ձեզ ամենաջերմն ընդունել:

-Յուրաքանչյուր տեղ յուրովի է, տարբեր երկրներում տարբեր է նաև հանդիսատեսը: Սակայն, եթե անկեղծ լինեմ, ամենաջերմ և ամենախիստ հանդիսատեսը Գերմանիայում է: Նրանք երաժշտությունը յուրովի են ընկալում:

-Ինչպե՞ս եք հաղթահարում ձեր առջև առաջացած արգելքները:

-Գիտե՞ք, ես իմ առաջ արգելք, կարծես, չեմ տեսնում: Տեսնում եմ խնդիրը և գտնում դրա լուծումը: Եթե դու ինքդ քո առջև խնդիր ես դնում, ապա անպայման լուծումը կգտնես: Ուղղակի պետք է համբերատար լինել և այն ժամանակահատվածը, որը քեզ տրված է, արդյունավետ օգտագործել: Եթե պետք է օրվա մեջ 5 ժամ տրամադրել, տրամադրում ես 5 ժամ, իսկ եթե 1 ժամ տրամադրելով կհասցնես, շատ ավելի լավ: Պետք է ինքդ գտնես, թե ինչպես լուծել ծառացած խնդիրը:

-Եթե ամեն ինչ սկզբից սկսելու հնարավորություն լիներ, ինչ-որ բան կցանկանայի՞ք փոխել:

-Երևի թե` ոչ:

-Եվ վերջում, որպես դասախոս, մեկնարկած ուսումնական տարվա առիթով ի՞նչ կցանկանայիք մաղթել ուսանողներին:

-Ուսանողներին կցանկանայի ասել, որ իրենց ուսման յուրաքանչյուր օրը և ուսման տարիները գիտակցված օգտագործեն: Գիտակցելով, թե ինչու են ընտրել հենց այդ մասնագիտությունը, իրենց առջև նպատակներ դնեն և տան դրանց լուծումները: Եթե մասնագիտությունն ընտրում ես, պետք է սիրես այն և գիտակցես, թե ինչու ես այդ քայլին գնում: Առավել ևս` երգարվեստում պատահական չես կարող գտնվել: Անպայման պետք է սիրես, աշխատես և հասնես նպատակներդ, այլապես` անելիք չունես:

Հարցազրույցը` Նորայր Զորյանի

Աղբյուր` LADYNEWS.am

Դիտվել է 10592 անգամ

14.04.2023
Կորոնավիրուսային համավարակի շրջանում, երբ հանրությունը համատարած մեկուսացման մեջ էր, նոր կենսակերպը շատերին ստիպեց վերանայել իրենց կարողությունները, որոնել, գտնել ինքնաիրացման, գործունեության նոր ոլորտներ։

29.03.2023
Շատերը նրան ճանաչում են որպես ատամնաբույժ-բլոգեր։ Որոշ հրապարակումների գումարային դիտումները սոցցանցերում անցնում են միլիոնը։

16.02.2023
Ցանկալի հղիության ընդհատումը միշտ էլ ողբերգություն է կնոջ և ընտանիքի համար․ ծանր սթրեսը ոչ այնքան ֆիզիկական է, որքան բարոյական:

02.12.2022
Ստեղծագործական որոնումներն անընդհատ են, նոր մտահղացումները գալիս են շարունակաբար։

08.11.2022
«Պարֆյումերի» մասնագիտությունն իսկապես կախարդական է, որն իր աշխատանքում համատեղում է արվեստն ու զգացմունքները, հիշողությունները, հոգևոր ազդակներն ու պատկերները, բնությունն ու քաղաքային միջավայրը, ռետրոն և արդիականությունը։

26.10.2022
Բույրերը կարող են բարելավել կյանքի որակը ճիշտ այնպես, ինչպես լավ սնունդը, որակյալ հանգիստն ու գեղեցիկ հագուստը: