05.05.2012

Հայ իրականության մեջ նորապսակները, անկախ ամեն ինչից, հիմնականում բնակվում են տղայի հայրական տանը: Ճի՞շտ է արդյոք նորապսակների' ծնողների հետ բնակվելը:

LN-ի հարցերին պատասխանել է հոգեբան Միհրդատ Մադաթյանը:

«Ասել, որ ծնողների հետ ապրելը միանշանակ լավագույն տարբերակն է, սխալ է, ասել, թե առանձին ապրելն է ճիշտ, դա էլ է սխալ: Երկու տարբերակներն էլ ունեն իրենց առավելություններն ու թերությունները: Եթե նորապսակները մոտ 30-35 տարեկան հասուն մարդիկ են, և ցանկանում են ընտանիք կազմել, ծնողներն էլ ակտիվ են և սիրում են նրանց ուղղություն ցույց տալ, այստեղ առանձին ապրելը բնականաբար ավելի ճիշտ է: Իսկ եթե նորապսակները 20-22 տարեկան են և նոր են սկսում կյանքը տեսնել, ծանոթ չեն ոչ դժվարություններին, ոչ հղիության, ոչ երեխա ունենալու, կենցաղ վարելու խնդիրներին, այստեղ արդեն ծնողների օգնությունը կարևոր է: Պարզապես պետք է պատկերացնել, թե ինչպիսի դեր պետք է խաղան ծնողները: Հենց այստեղ է ամբողջ խնդիրը: Հիմնականում խնդիրները լինում են սեփական անձի կայացման պատճառով, երբ շատ ուշ տարիքում ծնողները երեխաների միջոցով փորձում ենք կայացնել սեփական անձը, այլ ոչ թե մտածում են այդ ընտանիքի լավ լինելու մասին: Այստեղ առանձին, թե միասին կապրեն' խնդիրը մնում է նույնը: Ճիշտն այն է, երբ որ և՛ տղայի, և՛ աղջկա ծնողները իրենց անձը մի կողմ դնելով փորձում են կայացնել նորաստեղծ ընտանիքը, և ոչ թե լինել թելադրողի կարգավիճակում: Ծնողի դերը խորհուրդ տալն է, և պետք է թողել, որ երիտասարդներն իրենք ընտրեն' հետևեն խորհրդին, թե ոչ: Պետք չէ պարտադրել խորհուրդը, քանզի կամայական դեպքերում այն կարող է դրական չանդրադառնալ»:

Հաճախ լինում են դեպքեր, երբ մայրական խանդը չի թողնում տղային իր կնոջ հետ առանձնանալ: Այստեղից արդեն լուրջ բարդություններ են առաջանում , և գործը կարող է հասնել միչև բաժանություն:

«Խանդն արտահայտվում է լրիվ ուրիշ կերպ. օրինակ՝ «դու լավ չես արդուկում. վառեցիր տղայիս տաբատը» և այլն: Բայց իրականում սա հարսի և սկեսուրի կանացի այն խանդն է, երբ մի տղամարդու սկսում են կիսել: Խանդն էլ ավելի մեծ է լինում , երբ այդ կինը սկսում է մտածել, որ նրանք սեռական կապ ունեն: Սկսում է նեղվել, որ այստեղ կա ավտոմատ առավելություն, իսկ նման դեպքում կապը թուլանում է: Հետո սկսում են ուրիշ խնդիրներ, ինչպիսիք են' «իմ պատրաստած ճաշը չկերար, նրանը' կերար», և այսպես մի հիմար մթնոլորտ է ստեղծվում: Այսպես կարող է խանդել նաև աղջկա մայրը: Դա նորմալ երևույթ է: Երբ մայրը տեսնում է, որ ինքը կայացած չէ կյանքում և արդեն ծերանում է, իսկ իր աղջիկը երիտասարդ է, բնականաբար որոշակի խնդիր է առաջանում, միայն թե' ենթագիտակցական: Երբ մայրը շատ գիտակից է լինում կամ սեփական երեխային շատ է սիրում, կանխում է նման խնդրի առաջացումը, խեղդում է սեփական «ես»-ի կայացման խնդիրը:
Այն ծնողները, որոնք ուլտիմատումային կատեգորիայում են դնում իրենց կողքին լինելու հարցը, սովորաբար քանդում են այդ ընտանիքը: Այդ դեպքում իր կողքին լինելու իմաստը ոչ թե նա է, որ օգնեն կամ խրախուսեն, այլ իր կողքին լինելու փաստն էլի սեփական «ես»-ի կայացման խնդիրն է: Այն դեպքում, երբ ամուսնացողները հնազանդ են, համակերպվող բնավորություն ունեն, ապա ինչ-որ մի բան կարող է ստացվել, իհարկե ոչ այնքան իդեալական տարբերակի մեջ: Իսկ եթե ամուսնացողները ավելի բողոքական են, ավելի կայացած, բնականաբար դա վերածվելու է կոնֆլիկտի. լավագույն դեպքում կոնֆլիկտը լինելու է տղայի ու մոր միջեւ, և ընտանիքը առանձնանալու է, իսկ վատագույն դեպքում կոնֆլիկտն անցնելու է հարսի և սկեսուրի մեջ, որը բերելու է բաժանության: Նման իրավիճակներում մենք միջնորդի կարիք ենք ունենում: Եթե սկեսուրը և հարսը իրար հետ խնդիր ունեն կապված տղայի հետ, հետո այդ տղան հասկանալու է, որ խնդիրն ինքն է, և իրեն են կիսում: Հետևաբար դրա լուծումը կարող է տալ միայն ինքը: Բայց պիտի լուծվի ոչ թե մեղադրանքներով և պարզաբանումներով, այլ բալանսը պահելով, որպեսզի չկորչի տղամարդու դոմինանտությունը: Կինը պետք է շարունակի տեսնել նրա մեջ հզոր տղամարդու, այլ ոչ թե «մայրիկի բալիկի»: Եթե կինը տեսնի, որ ինքն ավելի հզոր ու անկախ է, քան իր ամուսինը, այդ ժամանակ միանշանակ կլինի բաժանություն»:

Կան զույգեր, որոնք երազում են առանձին ապրելու մասին, սակայն ավանդական կարծրատիպերը նրանց թույլ չեն տալիս. մտածում են, որ այդ քայլով ծնողներին կվիրավորեն, կամ հարևաններն ու բարեկամները կմտածեն, թե չեն հարգում իրենց ծնողներին: Շատերն էլ ֆինանսական կախվախության պատճառով չեն կարողանում առանձնանալ:

«Պետք է առաջին հերթին հասկանալ, թե ինչո՞ւ են երազում առանձին ապրել: Բազում աղջիկներ կան, որ շատ ուրախ են, որ ապրում են իրենց սկեսուրների հետ, որովհետև շատ հարցերում նրանք օգնում են: Եվ պետք է հասկանալ, թե այդ առանձին ապրելու ձգտումը ինչի համար է:

Իսկ ի՞նչ է նշանակում այն մարդու ամուսնությունը, որը գտնվում է ծնողներից ֆինանսական կախվածության մեջ: Ամուսնության համար մենք ենթադրում ենք որոշակի տարիք, որ տղան այնքան կայացած կլինի, որ գոնե որոշակի հարցեր կարողանա լուծել: Այսինքն՝ ինքը կախվածության մեջ է ոչ թե ծնողներից ֆինանսապես, այլ ընդհանրապես: Չէ՞ որ կամայական մարդու մեջ առկա է երեխան, ծնողը և հասուն մարդը»:

Դիտվել է 13584 անգամ

07.10.2025
Հոգեբանները բացատրել են, թե ինչու «չափազանց կատարյալ» զուգընկերները կարող են նյարդայնացնող լինել։ Նրանց կարծիքով, չափազանց կատարելությունn առաջացնում է ռեակտիվ դիմադրություն, ձանձրույթ և ճնշման զգացում։

23.09.2025
Եվ հետո եկավ արքայազնը, համբուրեց նրան, փրկեց բոլոր վտանգներից, և նրանք երկար տարիներ ապրեցին երջանիկ... Գիտե՞ք, թե սա որ հեքիաթից է։

29.08.2025
Նույնիսկ արտաքուստ բավականին առնական, իրենց մասնագիտության մեջ հաջողակ, հոգատար և շփվող տղամարդիկ կարող են հոգեբանորեն կախված լինել իրենց մորից։

07.08.2025
«Քնա՞ծ ես» հաղորդագրությունը տղամարդուց, որը շաբաթներով անհետացել էր, ապա հանկարծակի վերադառնում է ձեր կյանք, վաղուց մեմ է դարձել։

10.07.2025
Բոլորս էլ ապրել ենք նախանձի զգացում։ Այն կարող է առաջանալ, երբ դուք նայում եք ձեր ընկերների արձակուրդի լուսանկարներին սոցիալական ցանցերում, կամ երբ գործընկերը ստանում է պաշտոնի բարձրացում, իսկ դուք՝ ոչ։

26.06.2025
Բոլոր մարդիկ, մանկուց սկսած, բառացիորեն ներծծվցած են բազմազան վախերով։ Եվ ժամանակի ընթացքում մարդը ինքը, չգիտակցելով դա, սկսում է վախենալ գրեթե յուրաքանչյուր որոշումից և ձեռնարկված քայլից։