12.02.2013

LADYNEWS.am-ի հյուրասրահում է Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի դերասանուհի Անի Պետրոսյանը:

 Ժամանակին մայր թատրոնն ուղղակի  փայլել է իր աստղաբույլով. հանդես են եկել արտիստեր, ովքեր, կարելի է ասել, կերտել են նրա պամությունը: Որպես մայր թատրոնի դերասանուհի` ի՞նչ եք կարծում, ներկայիս արտիստական կազմն արժանի՞ հետեւորդն է այդ մեծերի:

Կարծում եմ` դա պետք է ասի ժողովորդը, ոչ թե ես. ես նրանցից մեկն եմ, ինձ համար դժվար է ինչ-որ գնահատական տալ ու բարձրաձայն խոսել, ասել լավ ու վատ կողմերը, այսինքն` արժանի՞ են, թե՞  ոչ. Դա կերեւա հետո: Ժամանակը ցույց կտա`ինչ հետք կթողնենք մենք թատրոնում:

 Այն, որ շատ եք սիրում Ձեր մասնագիտությունը, հաճախ եք ասել, սակայն մի անգամ նշել եք նաեւ, որ Ձեզ այնքան էլ չի գոհացնում Ձեր արածը, կասե՞ք` հատկապես ինչի մասին է խոսքը, ի՞նչը չի բավարարում:

Եթե ես ավելի լավ վարձատրվեի թատրոնում, որն իմ կյանքի իմաստն է  ու հիմնական գործը, ապա կհրաժարվեի որոշ նախագծերից: Չնայած նրան, որ այդ նախագծերը լավն են, ու ես համաձայնում եմ միայն այն դերերին, որոնք ինձ իրոք դուր են գալիս,  միեւնույնն է, ուժ ու եռանդ են խլում: Եթե նորմալ վարձատրություն լիներ, ես էլ կարողանայի աշխատածս գումարով ապրել (ոչ թե հարուստ լինել), կհրաժարվեի որոշ բաներից, որպեսզի չսպառեի ինձ` որպես մարդ, որպես դերասանուհի:   

Ձեր գործընկերները՝ թե՛ ավագ, թե՛ կրտես, հաճախ են նշում`ժամանակի ընթացքում ամեն ինչ իր տեղը կընկնի, կնկարահանվեն շատ ավելի որակյալ սերիալներ, ֆիլմեր, համամի՞տ եք:

Կարծում եմ` ուղղակի պետք է սերիալների ժամկետը կրճատվի, սյուժեն խտացվի: Ինձ համար սերիալներում ամենակարեւոր գործոնները երկուսն են` ընդգրկված լինի պրոֆեսիոնալ դերասանական կազմ, եւ սերիալը շատ չծամծմվի: Սյուժեն պետք է կարճ լինի, որ ո՛չ հետուստադիտողը ձանձրանա, ո՛չ էլ դերասանը հոգնի իր կերպարից, արդյունքում, ամեն ինչ կլինի համուհոտով:

Յուրաքանչյուր մասնագիտություն ունի իր բարդությունները, Ձեր դեպքում որո՞նք են այդ բարդությունները, որ սիտպված եք եղել հաղթահարել կամ գուցե մինչև հիմա էլ փորձում եք հաղթահարել:

Դերասան լինելն արդեն բարդություններ հաղթահարել է… Դերասանները սթրեսներ են կրում ե՛ւ դեր խաղալիս, ե՛ւ իրական կյանքում. գալիս է մի պահ, երբ հավատում ես այն կերպարին, որին մարմնավորում ես. եթե չհավատաս, ապա դա հանդիսատեսի վրա չի ազդի: Այսինքն` դու ապրում ես ե՛ւ քո կերտած կերպարի, ե՛ւ բնականաբար, քո իրական կյանքով, ստացվում է` երկակի սթրես տանել կյանքում, իսկ դա շատ բարդ բան է, ու նաեւ վախը, որ անընդհատ մտածում ես` արդյոք կկարողանա՞ս խաղալ այնպես, որ հանդիսատեսը քեզ հավատա:

Իսկ Ձեր նշած այդ վախերն ամեն նոր դերի հետ ունենո՞ւմ եք:

Անպայման ունենում եմ, չեմ կարող թաքցնել: Ինձ համար ամենամեծ բարդությունն այն է, որ ես հավատում եմ իմ խաղացած կերպարին:

Բեմում խաղալիս զգո՞ւմ եք այն պահը, որ համոզել եք հանդիսատեսին:

Այո՛, իհարկե: Անձամբ ես դրամա կամ ողբերգություն խաղալիս շատ ուժեղ եմ դա զգում: Հեքիաթային բան է, երբ քեզնից էներգիա է գնում դահլիճ, բախվում հանդիսատեսին ու հետ գալիս քեզ, դրանից ավելի երջանիկ պահ ինձ համար երեւի թե չկա:

Ասում են` խաղացած դերերից դերասանի մեջ անպայման ինչ-որ կտոր մնում է, այդպե՞ս է:

Առաջ այդքան էլ չէի համաձայնում այդ մտքի հետ, բայց հիմա կասեմ` այո՛, հատկապես սերիալային կերպարները…. Հնարավոր չէ`օրը տասներկու ժամ ապրել ինչ-որ մեկի հոգեբանությամբ, ու քո մեջ ինչ-որ բան չմնա:

Ձեր խաղացած կերպարներից ո՞րն եք ամենաշատը սիրել, որի ընթացքում Ձեզ կարողացել եք լիարժեք դրսևորել:

Ես դա առաջին անգամ զգացել եմ «Փսիխոզ 4.48» ներկայացումը խաղալիս: Այդ ներկայացման ժամանակ հասկացա` ինձ մոտ միաձուլվեցին տեխնիկան եւ հոգին:

 Կա՞ն դերեր, որոնք բացառում եք` կխաղաք:

Կան: Անգամ առաջարկներ եմ ունեցել, որոնք մերժել եմ: Երբեք բեմից չեմ հնչեցնի այնպիսի անպարկեշտ արտահայտություններ, որոնք գոնե թատրնում չպետք է լինեն:

 Ասում են` կինը միաժամանակ ե՛ւ խնձոր է, ե՛ւ օձ, ի՞նչ եք կարծում, տղամարդկանց ո՞ր մեկն է ավելի շատ ձգում:

Կարծում եմ` ամեն ինչում պետք է գտնել «ոսկե միջինը»: Ծայրահեղությունը երբեք ոչ մի լավ բանի չի բերի: Այս դեպքում էլ ցանկալի է`կինը երկուսն էլ ունենա:

 Տղամարդը հեշտությամբ կարժանանա՞ Ձեր սիրուն:

Այո՛, եթե իսկապես սիրեմ:

 Անի՛, եթե մի պահ պատկերացնեք, որ գոյություն ունի իդեալական տղամարդ, ինչպիսի՞ն կլինի նա Ձեր պատկերացմամբ:

Եթե իդելական լինի, նա ինձ համար արդեն իդեալական չի լինի: Որպես իդեալական տղամարդու օրինակ ես կարող եմ տալ երկու տղամարդու անուն` Վլադիմիր Վիսոցկի եւ Սերգեյ Եսենին:  Եթե իրենց «խառնուրդին» հանդիպեք, ինձ անպայման ասեք (ծիծաղում է-LN):

Ի՞նչ երազանքներ ունեք:

Իմ ամենամեծ երազանքն ու ցանկությունն այն է, որ մարդիկ լինեն բարի, չարությունն անհետանա նրանց միջից: Ամեն տեղ իշխի միայն բարին:

Հարցազրույցը՝ Շողիկ Գալստյանի

Աղբյուր` LADYNEWS.am

Դիտվել է 13215 անգամ

04.06.2025
«Արտադրված է Հայաստանում» պիտակով ապրանքները գնալով ավելի մեծ պահանջարկ են վայելում հայրենական շուկայում, այդ թվում՝ հագուստի նորաձևության ոլորտում։

19.03.2025
Իրո՞ք որոշ մարդիկ իսկապես բուռն են արձագանքում եղանակի փոփոխություններին, թե՞ դա պարզապես ինքնաներշնչանք է: Փորձենք պարզել:

19.02.2025
«Քնա՞ծ ես» հաղորդագրություն ստանալը մի տղամարդուց, ով անհետանում է մի քանի շաբաթով, իսկ հետո հանկարծ նորից հայտնվում ձեր կյանքում, վաղուց արդեն մեծ տարածում է ստացել:

09.12.2024
Ամանորյա եռուզեռ է։ Ամենքը փորձում են ժամ առաջ կատարել տոնական գնումները, սիրելիների ու մտերիմների համար գտնել նվերներ, որոնք կլինեն յուրահատուկ, չկրկնվող ու ցանկալի։

07.11.2024
Ներկայումս Իվանկա Թրամփը փորձում է հեռու մնալ քաղաքականությունից և ներկա է լինում միայն ամենակարևոր իրադարձություններին, մինչդեռ շատերը կարծում են, որ նա իր մասին դեռ բարձրձայն կհայտարարի։

26.09.2024
Գործատուները կարող են տարբեր տեսակետներ ունենալ կատարյալ աշխատողի որակների վերաբերյալ, բայց նրանց կարծիքները հատվում են մի բանում՝ ոչ ոք չի ցանկանում իր թիմում ստախոս ունենալ: