26.10.2012

Վերադարձի դասական երաժշտության վեցերորդ փառատոնի շրջանակներում Հայաստանում է դաշնակահարուհի Մարիաննա Շիրինյանը, ով ապրում և ստեղծագործում է Դանիայում:

LN-ի հյուրասրահում է դաշնակահարուհի Մարիաննա Շիրինյանը:

-Վերադարձի փառատոնը ևս մեկ անգամ Մարիաննա Շիրինյանին վերադարձրեց Հայաստան:  Ի՞նչ  զգացողություններ, տպավորություններ ունեք այս անգամ:

-Շատ ջերմ, ինչպես միշտ: Առհասարակ փառատոնի միտքը շատ եմ ողջունում: Ամեն ինչ մեծ նվիրումով է արվում, մեծ սրտով, ինչը հազվադեպ է պատահում: Միայն գալն ու կազմակերպիչների հետ շփվելը արդեն մեծ հաճույք է, քանի որ գաղափարը շատ լավն է. մարդիկ վերադառնում են, նվագում, նոստալգիկ պահեր են արթնանում երկու կողմից` նվագողների և հանդիսատեսի:

-Բացի փառատոնի շրջանակներից, առիթներ ունենո՞ւմ եք Հայաստանում լինելու:

-Այո, իհարկե: Տարեկան մեկ-երկու անգամ անպայման աշխատում ենք գալ: Շատ ուզում եմ, որ երեխաներս իմանան, թե ով են իրենք, իրենց արմատների 50%-ը:

-Ըստ Ձեզ` ի՞նչն է պատճառը, որ դասական երաժշտության մեր լավագույն ներկայացուցիչներըն այսօր Հայաստանում չեն:

-Գիտեք, ես կարծում եմ, որ դա այդքան էլ կարևոր չէ, թե նրանք որտեղ են ապրում: Կա մի ճանապարհ, որ յուրաքանչյուր արվեստագետ պետք է անցնի: Հարցն այն է, թե ինչպես են երկրի կողմից գնահատվում տաղանդները, ինչպես են վերաբերվում, փորձում են առաջ տանել, թե ոչ: Յուրաքանչյուր երկրում տարբեր է այս հարցը: Հայաստանում այն, ինչ մենք ենք ստացել, անգնահատելի է: Դա, իհարկե, ֆինանսական աջակցություն չի եղել, բայց մասնագիտական աջակցություն է տրվել մեզ համար շատ կարևոր տարիքում:

-Շատերն ասում են, որ Հայաստանում չկա դասական երաժշտության պահանջարկ, մարդիկ չեն հետաքրքրվում: Ի՞նչ կարծիքի եք, իսկապես այդպե՞ս է:

-Միգուցե այն չի ընդունվում. դա դասականության խնդիրն է ամբողջ աշխարհում, բայց անկման մասին խոսք անգամ չկա: Ոչ մի բան` կապված դասական երաժշտության հետ, չի կարող անկման մեջ լինել: Ոչ միայն Հայաստանում, այլև ամբողջ աշխարհում է այս օրինաչափությունը: Հայաստանում շատ ողջունելի է երիտասարդության մեծ հոսքը համերգներին: Այդքան երիտասարդներ դասական երաժտության համերգին ես մեկ էլ տեսել եմ երևի թե Բեռլինում:

-Մի շարք միջազգային մրցույթներոի դափնեկիր եք, հաղթող, ո՞րն է Ձեզ համար Ձեր ամենաարժեքավոր մրցանակը:

- Կարիերայի հետ կապված Մյունխենի ARD Compotition-ն է,որտեղ 2-րդ մրցանակն եմ ստացել, նաև հատուկ մրցանակ: Բայց առհասարակ ամեն մրցույթի մեջ սիրտ ես դնում, պարապում ես, որ լավագույն արդյունքներին հասնես:  Ի դեպ, ARD-ի մրցույթներին այդքան էլ մեծ նպատակներ չունեի, քանի որ 7 ամսական հղի էի մասնակցում մրցույթին:

-Իսկ եթե սկսենք սկզբից, ի՞նչը Մարիաննային տարավ երաժշտության ուղով:

-Ծնողները, տունը, տան պատերը: Մեր տանը բոլորը ջութակահար էին` հայրս, մայրս,եղբայրս: Հիմա նույնիսկ ամուսինս է ջութակահար (ծիծաղում է-LN): Շատ բնական էր այդ ընթացքը, որ ես երաժշտության ուղով շարունակեցի: Ընդհանրապես մտքովս անգամ չի անցել ուրիշ մասնագիտության մասին, սակայն հետո արդեն մտածել եմ հաճախ ուրիշ մասնագիտություն ունենալու մասին, բայց երաժշտությունն արդեն ներսում է, անգամ տան պատերի մեջ:

-Տանը երկու երաժիշտ, երկու արվեստագետ, բանավեճեր լինո՞ւմ են մասնագիտական թեմաներով:

-Իհարկե, անպայման: Ի դեպ բանավեճերը պարտադիր են, որպեսզի ընդհանուր հայտարարի ավելի շուտ հասնես: Կարծիքները տարբեր են, բանավեճերը` անխուսափելի: Իսկ այդ ամենը միայն համոզիչ արդյունքի հասնելու համար է, որի ակնկալիքով բանավեճերը կարող են լինել ամեն տեսակի, ամեն լեզվով ու ամեն գույնի…

-Ո՞րն է Մարիաննա Շիրինյանի երազանքի դահլիճը. որտեղ կցանականայիք նվագել, որ մինչև օրս չի հաջողվել:

-Օյ, շատ են, գիտեք, տարբեր: Հիմա, օրինակ, ես շատ մեծ հույս ունեմ,որ կհաջողվի նվագել Լոնդոնի Ուիգմոր-Հոլ դահլիճում: Դա ավելի շուտ մեծ ցանկություն է, քան երազանք: Դահլիճներ, իսկապես շատ կան, որտեղ ուզում եմ նվագել: Հիմա նպատակային շարժվում եմ դեպի Ուիգմոր-Հոլ:  Նպատակս նաև իմ նոր ձայնասկավառակը, որ վերջերս է լույս տեսել, ավելի պաշտոնական ձևով ներկայացնելն է:

-Այսպիսի ասույթ կա, թե ստեղնաշարը կանացի մատներ է սիրում, համաձա՞յն եք:

-Իսկապե՞ս: Առաջին անգամ եմ լսում (ծիծաղում է-LN): Ինձ թվում է` ստեղնաշարի վրա տղամարդու մատներն էլ կարող են կախարդական լինել: 

-Ձեր ծրագրի մեջ ավելի շատ ընդգրված են ռոմանտիզմի շրջանի ստեղծագործություններ: Այն ավելի հոգեհարազատ է Ձեզ, թե՞…

-Իհարկե, չէ որ դա ռոմանտիզմ է (ժպտում է-LN): Բայց ես ամեն ինչ անում եմ, որ լայնածավալ ծրագիր ներկայացնեմ` ավելի ընդգրկուն, բազմակողմանի: Կա իհարկե մի ծրագիր, որ ինչպես գնացքը, մարդիկ անընդհատ մտնում են, դուրս գալիս, բայց իհարկե պետք է նաև ուրիշ գնացքներ նստել:  

-Ժամանակակից երգահաններից ո՞ւմ ստեղծագործությունները կցանկանայիք կատարել:

-Օրինակ, իմ նոր ձայներիզում Տիգրան Մանսուրյանի ստեղծագործությունն է, և ես համոզված եմ, որ մենք շարունակելու ենք համագործակցել: Վաչիկ Շարաֆյանի հետ նույնպես մեծ աշխատանք ունենք անելու: Կան արտասահմանյան հզոր երաժիշտներ, ում հետ նույնպես համագործակցելու եմ:  Ես ուղղակի ուրախ եմ, որ այդ կոմպոզիտորները կան, մեր կողքին են, որ հնարավորություն ունենք իրենց հետ շփվելու, կարծիքներ փոխանակելու: Դա ֆանտաստիկ հնարավորություն է:

-Դահլիճը որևէ ազդեցություն թողնո՞ւմ  է Ձեր կատարման վրա:

-Միանշանակ, ես հիմա եմ հասկանում: Եթե զրույց է ընթանում հանդիսատեսի և մեկնաբանի միջև, դա շատ վառ արդյունքի կարող է հասցնել: Հանդիսատեսը քեզնից ակնկալիք ունի, նա քեզ հետ խոսելու համար ժամանակ է տրամադրել, գումար և ասում է քեզ` պատմիր, ինչ կուզես: Եվ  այդ «պատմիր ինչ ուզում ես»-ը կարող է շատ վտանգավոր լինել: Դրա համար շատ կարևոր է, որ ես իմ դահլիճը զգամ:

-Ի՞նչ տարբերություններ կնկատեք հայ և օտարերկրացի ունկնդիրների միջեւ:

-Հայաստանում ես յուրաքանչյուրին առանձին եմ զգում բեմի վրայից, դա շատ գնահատելի է: Առանց դրա չեմ կարող: Հայ հանդիսատեսը շատ ջերմ է, բայց նաև պահանջկոտ, գալիս է մեծ ակնկալիքներով: Կրթված հանդիսատես է հայ հանդիսատեսը. նրան պետք է համոզել, ապացուցել: Եվ նրա այդ պահանջն ինձ համար շատ հաճելի է: Եթե ես ամբողջ դահլիճում մեկի դեմքին սպասում տեսնեմ, ակնկալիքներ ինձնից, ես այդ մեկի համար արդեն ամբողջ համերգը կնվագեմ:

-Ելույթից հետո սովորաբար մարդիկ ոգևորված բացականչություններ են անում, ոգևորում երաժիշտին. երբևէ  հետաքրքիր, զվարճալի արտահայտություն լսե՞լ եք դահլիճից:

-Դահլիճից տարբեր-տարբեր բացականչություններ եմ լսում, դա ֆանտաստիկ է պարզապես: Եղել են անգամ դեպքեր, երբ դրանից հետո նստել եմ ու չեմ կարողացել նվագել ծիծաղից: Օրինակ՝ Աթենքում մի հիանալի բան տեղի ունեցավ: Ես դուրս եկա դահլիճ, ու կարծես ֆուտբոլային հանդիպում լիներ. դահլիճում հայկական համայնքի ներկայացուցիչները հայկական դրոշներով եկել էին համերգի, ոգևորում, բացականչում էին: Չեք պատկերացնի, թե ինչ հաճելի զգացողություն էր, հրաշալի էր պարզապես: Բոլորը, նույնիսկ կազմակերպիչները ցնցված էին:

-Կցանկանայի՞ք ՝ Ձեր երեխաները  շարունակեին Ձեր ուղին…

-Իհարկե, շատ կցանկանայի, որ ես դահլիճում լինեի, իսկ երեխաներս` բեմին, բայց դա մի փոքր էգոիստական ցանկություն է: Եթե դու երաժիշտ ես, դու երաժիշտ ես օրը 24 ժամ ,կամ նույնիսկ 36 ժամ: Այն հաճույքը, որ տալիս է քեզ երաժշտությունը, առանձնահատուկ է: Այդ հաճույքը ես երեխաներիս կցանկանամ սրտիս ամենախորը մասից,  դա մի ուրիշ հրաշք է: Սակայն ճանապարհը դժվար է, առաջընթացի հնարավորությունները քիչ են: Ընդհանրապես ես գտնում եմ, որ ընդհանուր երաժշտական զարգացվածությունը պարտադիր է: Այդ սկզբնական գաղափարները ես նրանց անպայման կտամ, իսկ մնացածը կորոշեն իրենք: Եթե նրանք կարող են լավ ապրել, լինել լավ մասնագետներ, ինչո՞ւ ոչ: Երաժիշտ լինելը մեծ առավելություն է:

Նելլի Ղարիբյան

Աղբյուր` LADYNEWS.am

Դիտվել է 4519 անգամ

22.10.2018
Քիմ Քարդաշյանը շարունակում է աշխարհին ապացուցել, որ ոչինչ չունի թաքցնելու։

01.03.2018
Հայաստանյան մոդելային աշխարհում տեղի ունեցող իրադարձություննեում հաճախ կարելի է տեսնել Ալիսա Սահակյանին, ում ոճաբանները վստահում են ներկայացնել իրենց ստեղծած հագուստները կամ աքսեսուարները:

03.10.2017
Քչերին է հաջողվում իրականություն դարձնել մանկության իրենց երազանքը։ Վերջիններիս թվում, իրավամբ, կարելի է դասել Կարինա Հարությունյանին:

24.07.2017
Թեև ինքն իրեն արհեստավարժ չի համարում, բայց թե մոդելային, թե լուսանկարչական ոլորտում հասցրել է շարժել մասնագետների ու արվեստասերների հետաքրքրությունը:

07.06.2017
Համացանցում օրեցօր ավելանում է ինտերնետ խանութների և օնլայն վաճառքի հարթակների թիվը։

07.04.2017
Հարավային Ամերիկայի մոդելներից ամենաերկար ոտքեր ունեցող գեղեցկուհին շատ աշխատասեր է, սակայն միաժամանակ շատ բաց և շփվող: