Իմ մեջ երկու ԵՍ կա. ԼՈւԼՈւ
18.07.2012
LN-ի հյուրասրահում է հաղորդավարուհի Լուսինե Բադալյանը՝ Լուլուն:
Հաղորդավարուհի Լուսինե Բադալյանը' Լուլուն, ով միշտ աչքի է ընկնում իր համարձակ հայտարարություններով, ուրույն մտածելակերպով, խիստ և ուժեղ բնավորությամբ (համենայն դեպս իմ աչքերում), բոլորովին այլ էր իրականում:
Հակառակ սպասվածին' ես հանդիպեցի ոչ թե լուրջ ու խիստ թվացող մի կնոջ, այլ ժպտերես մի «աղջնակի», ով չափազանց անկեղծ էր: Հետզհետե մեր հարցազրույցը վերածվեց պարզապես զրույցի, որի ընթացքում բացահայտեցի չափազանց անկեղծ, զգացմունքային Լուսինե Բադալյանին:
-Շատերը Ձեզ ճանաչում են որպես հաղորդավարուհու, ոմանք որպես հասարակական ակտիվիստի, իսկ ինչպիսի՞ն է կին Լուսինե Բադալյանը:
-Բարդ հարց եք տալիս, թերևս տղամարդը պետք է բնութագրի կնոջը: Իսկ թե ես ինչպես եմ ինքս ինձ ընկալում… Հակառակ դրսի հայացքների, որ թվում է՝ շատ պինդ եմ, հավասարակշռված, իրականում ես շատ-շատ, չափազանց զգացմունքային եմ, փխրուն, անհավասարակշիռ (ծիծաղում է-LN), և ինձ մոտ ժամանակ առ ժամանակ այնպիսի տպավորություն է, որ իմ երակներում արյան փոխարեն սեր է հոսում:
-Արտաքինից ուժեղ թվացող կանայք միշտ էլ իրականում շատ ավելի խոցելի են…Լուսինե, ի՞նչն է Ձեզ հիասթափեցնում մեր իրականության մեջ և ինչը' ոգևորում:
-Խոցվում եմ շատ հաճախ: 24 ժամ իմ ուղեղը վերլուծում է, անընդհատ կյանքի հետ խաղի մեջ եմ ես: Ես իրեն եմ փորձարկում, ինքը' ինձ: Ու ամեն վայրկյան տանուլ չտալու համար դու ստիպված ես վերլուծել, մտածել: Իմ մեջ իրականում երկու ԵՍ կա. մեկը' տղամարդ կնոջ կերպարն է' ուժեղ, խելացի, ինքնուրույն, չկոտրվող, պայքարող, երկրորդը' զգացմունքային, իմաստասիրական, իր աշխարհում ամփոփված: Այսինքն' մեկը ապրելու համար է, մյուսը' ներկայանալու: Այդ երկրորդ ԵՍ-ին շատ հեշտ է խոցել: Ինձ կարող են խոցել միայն այն դեպքում, երբ չեն հասկանում իմ զգացմունքներն ու նույնությամբ չեն պատասխանում: Ամեն ինչ կարելի է հասկանալ այս կյանքում: Ես կարող եմ ներել ամեն ինչ, բայց միայն այն դեպքում, երբ կան զգացմունքներ:
-Ի՞նչ եք կարծում, գտե՞լ են կանայք իրենց տեղը տղամարդկանց աշխարհում:
-Այդ երկու աշխարհներն այնքան փոխկապակցված են, որ մեկն առանց մյուսի բացառվում է: Կանայք միշտ իրենց տեղն ունեն: Գուցե տղամարդկանց աշխարհում այն կանայք չեն, որ պետք է լինեն: Բայց իրականում ամեն ինչ շատ օրինաչափ է:
-Իսկ ինչպե՞ս եք գնահատում հայ կանանց ակտիվությունը, մասնակցությունը հասարակական կյանքին:
-Շատ լավ: Չնայած այդ հասարակական ակտիվությունը, ընդհանրապես յուրաքանչյուր փոփոխություն, նորություն միշտ զոհերի, կորուստների հիման վրա է կառուցվում: Ճիշտ է' այն բերում է որոշ արժեքների ոչնչացմանը, կորուստների, բայց ինչ-որ բաներ ձեռք են բերվում: Մեզ հիմա շատ է պետք այդ հասարակական ակտիվությունը, քանի որ ամբողջ աշխարհը փոխվել է, իսկ մենք շարունակում ենք մնալ նույն տեղում: Գուցե այս սերունդը, զոհեր կրելով, ակտիվություն ցուցաբերելով, կարողանա հասնել ինչ-որ բանի:
-Ունե՞ք Ձեր աչքի առաջ կնոջ իդեալ:
-Կան կանայք, որոնցով հիանում եմ: Սարսափելի հիանում եմ, կարելի է ասել՝ կնոջ իդեալ է ինձ համար Մոնիկա Բելուչին: Ընտանեկանն ու աշխատանքայինը հիանալի համադրելու իմաստով Անջելինա Ջոլիին եմ համակրում: Ու էդպես կան կանայք, որոնցով հիանում եմ: Սակայն հիանալն ու փորձել նմանվելը տարբեր բաներ են: Ես պարզապես սրտանց հիանում եմ:
-Ո՞րն է կնոջ առաքելությունը: Ինքներդ առաջնորդվո՞ւմ եք որևէ սկզբունքով:
-Նայած կնոջ: Տարբեր ընկալումներ կան. կնոջ առաքելությունը մայրանալն է, կյանքը շարունակական դարձնելը, տղամարդուն ծառայելը. կնոջ առաքելությունը սա է, նա է և այլն: Իրականում ես բոլոր կետերի հետ համաձայն եմ: Շատերն են մտածում իրենց առաքելության մասին, բայց իրականում ոչ ոք էդպես էլ չի կարողանում հասկանալ: Դու, կամ բախտդ բերում է, իրականացնում ես այն, կամ ուրիշ բաներով զբաղված լինելով' չես կարողանում իրականացնել: Այդ մեծ առաքելությանը հասնելու համար դու ճանապարհին այլ առաքելություններ ես կատարում, կարող է փոփոխվել ամեն ինչ: Այդ ամենը հասկանալու համար պետք է առնվազն իմաստուն լինես, մեկ անգամ ապրես, որ հասկանաս:
-Մասնագիտությունը չի՞ խանգարում լինել ընտանիքին նվիրված կին:
-Ընդհանրապես աշխարհում չկա որևէ բան, որ խանգարի ինձ լինել ընտանիքին նվիրված մայր: Ես աշխարհում ամեն ինչից շատ սիրում եմ երեխաներիս: Սիրում եմ ընկերներիս, աշխատանքս, երաժշտությունը, որ ինձ համար շատ բարձր հորիզոնականում է, բայց այնուամենայնիվ երեխաներն ամենաբարձր տեղում են ինձ համար: Իրենց համար ես կարող եմ զոհել ինձ ամեն վայրկյան: Խենթ սեր ունեմ երեխաներիս հանդեպ: Այդ առումով ես եմ ամեն կերպ հարմարվում իրենց, ոչ թե հակառակը:
-Ինչպե՞ս եք կարողանում համադրել բարդ ու շատ ժամանակատար աշխատանքը և երեք տղամարդկանց մասին հոգ տանելը միաժամանակ:
-Մարդկայինի հնարավորություններն իրականում անսահմանափակ են: Որքան ծանրաբեռնում ես մարդուն, այդքան նա ավելի լավ է կատարում իր աշխատանքը: Ինչքան շատ ունես ազատ ժամանակ, այնքան թերանում ես, ծուլանում ես պարտականություններդ կատարելում:
-Երկար տարիներ հանրության ուշադրության կենտրոնում եք, ճանաչվածությունը որևէ կերպ չի՞ անդրադարձել Ձեր անձնական կյանքի վրա:
-Իհարկե, չի կարող չանդրադառնալ: Սակայն մի ուրիշ հարց կա. ես շատ քիչ եմ կենտրոնացած անձնական կյանքի վրա: Ավելի քիչ եմ տարված անձնական կյանքով, երկրորդ պլան եմ մղել այն, այլ նվիրված եմ միայն երեխաներին: Մեկ-մեկ դու ուզում ես ավելի ազատ լինել, անկախ, բայց իրավունք չունես: Մի պարզ օրինակ' մեկ անգամ փողոց էի անցնում և խոսքով էի ընկած, չնկատեցի, որ կարմիր լույս էր վառված: Չնայած ոչ մի մեքենա չկար, շատ հանգիստ անցա, բայց … Արտասահմանցի հյուրեր կային ու հենց նրանց մոտ մի տղամարդ մոտեցավ ինձ ու ասաց. «Ով, ով, բայց դուք էդ իրավունքը չունեք»: Ես կարմրեցի- կապտեցի: Դու միշտ պետք է զգոն լինես, ինչ խոսում ես եթերում, պետք է պահպանես նաև իրական կյանքում, որպեսզի հակասությունների մեջ չհայտնվես:
-Լուսինե, ամուսնուդ աշխատանքի ոլորտը որոշ չափով մոտեցել է Ձեր մասնագիտությանը. հաճա՞խ են բուռն քննարկումներ լինում տանը մասնագիտական թեմաներով: Լինո՞ւմ է այնպես, որ տարակարծիք լինեք մի հարցի շուրջ:
-Այո, շատ հաճախ են քննարկումներ լինում: Տարակարծություններ նույնպես շատ են լինում, բնականաբար, և իմ, և իր աշխատանքային հարցերում: Հենց այդ իմաստով մենք շատ հետաքրքիր ու լավ ընկերներ ենք: Վստահում ենք միմյանց: Մենք շատ-շատ տարբեր ենք, լրիվ այլ աշխարհներից, բայց այսքան տարի երևի այդ տարբերությունն է մեզ օգնում լրացնել միմյանց: Ես մի քիչ շատ երկնքում եմ, նա շատ ամուր կանգնած է գետնին: Մենք գուցե երկար խոսենք, բանավիճենք, որից հետո ամեն մեկը գնա, իր համար անի եզրակացություն, առանց զգուշացնելու անի քայլը, և դու հասկանաս, որ և քո ասածից կար էնտեղ ինչ-որ բան, և իր մտածածից:
- Ասում են' պրոդյուսերի աշխատանքը նման է երկրորդ ընտանիք պահելուն: Այն և ժամանակատար է, և մեծ ուշադրություն ու կենտրոնացում է պահանջում: Չե՞ք խանդում Ձեր ամուսնուն կամ…
-Ես Ձեզ մի գաղտնիք պատմեմ: Ոչ մեկի երբեք չեմ պատմել, բայց Ձեզ կպատմեմ: Տարիներ առաջ էր: Դեռ ամուսնական կյանքի սկզբնական ժամանակաշրջանն էր, երբ միմյանց ավելի լավ ճանաչելու խնդիր կար, մի խոսքով՝ ճգնաժամային շրջան էր: Եվ էդպես ամուսինս մի օր մտնում է ռադիո և հայտարարում, որ «Դորիանսը», որին նա սկզբում միայն օգնում էր, ինչով կարողանում էր, որոշել է, որ ինքը պաշտոնապես դառնա խմբի պրոդյուսերը, ավելի լուրջ զբաղվի նրանցով: Ու հիմա բոլորը նայում են ինձ: Նա էլ սպասում է, թե ինչ եմ ասելու: Իսկ մեր հարաբերություններն այդ ընթացքում լարված են, ես ավելի շատ ուշադրություն եմ պահանջում, նա չի կարողանում, որովհետև աշխատանքը շատ է, երեխաները նոր են ծնվել և այլն, և այլն: Բոլորը սպասում են, թե ես ինչպես կարձագանքեմ: Իբրև սա էր պակաս, սա էլ եղավ: Ես էսպես մի վայրկյան լռեցի ու ասացի. «Լավ, եթե դու ինձ որպես կին ես հարցնում, ապա միանգամից զգուշացնեմ, որ վաղ թե ուշ դա բերելու է բաժանության, իսկ եթե որպես ընկեր ես հարցնում, ապա' ես քո փոխարեն կանեի»: Ու էլի այնպիսի պատասխան, որից չես կարողանում կողմնորոշվել: Դե, իհարկե, նա ընտրեց երկրորդ տարբերակը (ծիծաղում է-LN): Գուցե ես սխալ եմ արել, բայց մեր հարաբերություններում ես ավելի շատ որպես ընկեր եմ, ամեն ինչ խորհուրդ եմ տվել փորձել՝ սա էլ, նա էլ:
-Իսկ հիմա հուսով եմ՝ անցել է այդ մտադրությունը՝ վաղ թե ուշ բաժանության:
-(Ծիծաղում է-LN) Գիտեք, մարդկային էությունն այնպիսին է, որ ի վերջո ամեն ինչի հետ էլ հարմարվում է: Ես ուղղակի հասկացա ժամանակի ընթացքում, որ գուցե դա էլ նրա առաքելությունն է: Իսկ մարդուն քո սեփական էգոյի համար ճիշտ չի կտրել իր ճանապարհից, նույնիսկ եթե դա քեզ վնասելու է:
-Որո՞ նք են կանացի այն գաղտնիքները, հմտությունները, որոնք օգնում են Ձեզ պահել ամուր ընտանիք, ունենալ մտերիմ ընկերներ և լինել հաջողակ աշխատանքում:
-Իմ գաղտնիքը միայն մեկն է եղել' անկեղծությունը: Անկեղծ եմ ասում (ծիծաղում է-LN): Ես կյանքի մեծ ուղի չեմ անցել, որ իմաստուն բաներ հիմա խոսեմ, բայց իմ կյանքի ընթացքում ես հասկացել եմ մի բան՝ մարդ պետք է լինի այնպիսին, ինչպիսին կա: Գաղտնիքը միայն դա է: Ինձ պետք չի արհեստական ոչինչ աշխարհում: Ես կարող եմ հարմարվել ամեն բնականի հետ: Իմ դեպքում այդ անկեղծությունն է գործում, սակայն չեմ կարող ասել, որ ուրիշի դեպքում դա հաստատ կաշխատի..
Հարցազրույցը՝ Նելլի Ղարիբյանի Դիտվել է 12419 անգամ
|