Անսահման գրավիչ է իրեն ճիշտ ներկայացնող կինը. ՍԵՐԳԵՅ ՍՄԲԱՏՅԱՆ
30.06.2012
LN-ի հյուրասրահում է Հայաստանի պետական երիտասարդական նվագախմբի գեղարվեստական ղեկավար, դիրիժոր Սերգեյ Սմբատյանը:
- Ձեր նկատմամբ ուշադրությունը աճեց հատկապես երևանյան բուհերում անցկացված «Hollywood non-stop» խորագիրը կրող համերգաշարից հետո: Համամի՞տ եք եւ պատրա՞ստ էիք այդ ուշադրությանը:
-Պատրաստ երևի թե դժվար է ասել: Մենք ունեինք խնդիր, որ երիտասարդները դասական երաժշտություն չեն լսում: Դա թյուր կարծիք է: Լավ ֆորմատ ունենալը իսկապես հաջողության գրավական էր: Կարծում եմ՝ հենց սկզբից էլ այս համերգաշարը «դատապարտված էր» հաջողության (ժպտում է-LN): Իսկ դրան շատ-շատ օգնեցին նաև բավական մեծ թվով լրատվամիջոցներ: Հասկանում եք' չլուսաբանվեց որպես սովորական երևույթ, այլ իսկապես գրեցին, խոսեցին շատ, որովհետև իսկապես ստացված էր և աննախադեպ:
- Երբ երաժշտական համարից հետո շրջվում եք դեմքով դեպի դահլիճը, միշտ հպանցիկ հայացքով անցնում եք հանդիսատեսի վրայով: Լինո՞ւմ են դեպքեր, երբ ինչ-որ կնոջ կամ աղջկա դեմք տպավորվի ու նորից նրան փնտրեք հայացքով:
-(Ծիծաղում է-LN) Ցավում եմ, բայց' ոչ: Միայն այն պատճառով, որ լույսերը կուրացնելու չափ ուժեղ են, ու դու չես կարողանում ոչ միայն հայացք որսալ, այլեւ մարդկանց տեսնել…
- Ձեր տաղանդը գնահատել է նաև աշխարհահռչակ Սիմոնե Դիներսսթինը: Դուք' որպես աշխարհի շատ բեմեր նվաճած դիրիժոր, ի՞նչ էիք զգում հենց Սիմոնեի հետ նույն բեմում գտնվելիս:
-Պարտավորեցնող է, անշուշտ, և պահանջում է մեծ նվիրում…Բայց համաշխարհային հռչակ վայելող երաժշտի հետ միևնույն բեմի վրա հանդես գալը լուռ ապացույցն է նվագախմբի այն նվաճումների, որոնք ձեռք են բերվել տքնաջան աշխատանքի, անվերջ թվացող փորձերի և ուժերի գերլարման շնորհիվ: Կայացման 7 տարիների ընթացքում մեր նվագախումբը բազմիցս պատիվ է ունեցել համագործակցելու իրենց ոլորտների այնպիսի գերաստղերի հետ, ինչպիսիք են' Վլադիմիր Սպիվակովը, Դենիս Մացուևը, Վալերի Գերգիևը և երաժշտական աշխարհի այլ ականավոր ներկայացուցիչներ: Եվ ահա Սիմոնե Դիներսթինի հետ շփումը, իրավամբ, հաճույք էր, քանի որ աշխատեցի իր գործի իսկական գիտակ երաժշտի հետ, ով մաքսիմալիստ է և ձգտում է մշտական ինքնակատարելագործման:
- Ձեր կյանքի ճակատագրական կանայք:
-Կյանքիս ուղու ընտրության մեջ մեծ դեր ունեցան ինձ համար շատ սիրելի երկու կին' տատիկս, ով դարձավ իմ առաջին ուսուցիչը, ում նախաձեռնությամբ 4 տարեկանում սկսեցի զբաղվել ջութակով և կատարեցի երաժշտության մեջ առաջին քայլերս, և մայրս, ով պարզապես հավատում էր իմ հաղթանակներին և լինելով կողքիս' միշտ քաջալերում էր: Յուրաքանչյուր հաջողակ մարդու կողքին պետք է լինեն այդպիսի մարդիկ, որոնք անհրաժեշտության դեպքում իրենց իմաստուն խորհուրդներով կկարողանան ճիշտ հունով ուղղել երիտասարդի կյանքը:
- Որոշ կանայք արժանի են, որ տղամարդիկ իրենց համար կռիվ անեն: Երբեւէ «կնոջ համար» կռիվ արե՞լ եք:
- Կռվե՞լ, ո´չ: Կռիվները մնացել են վաղ մանկությունում, երբ խնդիրների լուծման ամենահեշտ տարբերակը բռունցքներն էին: Երբ իմ կյանքում նման բան պատահի, Ձեզ անպայման տեղյակ կպահեմ (ծիծաղում է –LN):
- Օգնո՞ւմ է երաժիշտ լինելը մարդկանց, իսկ ամենակարևորը՝ կանանց հետ շփվելիս:
- Անշու´շտ: Չեմ ուզում սահմանազատում դնել տարբեր մասնագիտությունների կրողների միջև, սակայն երաժիշտները, իսկապես, ավելի զգացմունքային են, ավելի էմոցիոնալ, օժտված դիմացինին հասկանալու և ներքին աշխարհը կարդալու մեծ կարողությամբ: Երաժշտությունը, ինքնին, հաղորդակցման միջոց է, համամարդկային լեզու' չճանաչող ազգություն, կրոնական պատկանելություն և ռասսա:
- Պարտվե՞լ եք որևէ կնոջ, թե՞ գերադասում եք ոչ հաղթել, ոչ էլ պարտվել:
– Երբևէ պարտված ինձ չեմ զգացել, սակայն ճիշտ չեմ համարում հարաբերություններում հաղթող և պարտվող փնտրելը: Գեղեցիկ հարաբերություններում երկուսն էլ հաղթանակած են (ժպտում է-LN):
- Ի՞նչն է զարդարում կնոջը:
– Վստահաբար խելքը: Խելացի մտքեր արտահայտող և իրեն ճիշտ ներկայացնող կինը անսահման գրավիչ է:
- Հարցազրույցներից մեկում ասել եք, որ երբեմն անձնականը չեք կարողանում տարանջատել գործնականից: Չե՞ք վախենում, որ գործնականը ուղղակի Ձեզնից կխլի անձնական ունենալու իրավունքը:
-Մարդիկ մի քիչ տարանջատում են իրենց կերպարները: Պիտի ճիշտ շեշտադրումներ անել: Դա նույնն է, երբ ասում ենք ազատ ժամանակ և զբաղված ժամանակ: Ես չէի ուզենա տարանջատել իմ կյանքում: Կա մեկ կյանք, կա մեկ գաղափար, կա մեկ գործ, կա մեկ երջանկություն, կամ մեկ կին: Միգուցե ես պրիմիտիվ եմ ներկայացնում, բայց ասում եմ այնպես, ինչպես ինձ է պետք:
- Եթե «շնորհակալություն» բառն ասելու լինեիք, ապա ո՞ւմ և ինչի՞ համար:
-Այն բոլոր մարդկանց, որ կամեցող են եղել իմ նկատմամբ: Առաջին հերթին իմ ընտանիքին, իմ բոլոր ընկերներին, որոնցից, իմիջայլոց, շատերը երաժիշտ չեն: Ես հաջողակ մարդ եմ ինձ համարում:
- Իսկ ո՞րն է Ձեր հոգու երաժշտությունը, և արդյոք ինչ-որ մեկին հաջողվել է լսել դա:
-Շատ մեծ հույս ունեմ, որ կա (ծիծաղում է-LN): Բայց ոչ ոքի չի հաջողվել լսել, ոչ թե որ ես անհաղթ սիրտ ունեմ, այլ երևի պահը չի եկել: Հակառոմանտիկ չեմ, բայց կասեի, որ ես այդպես չեմ սպասում իմ երկրորդ կեսին: Ես զգացի հենց նոր, որ երաժշտություն, այնուամենայնիվ, կա, բայց դեռ ոչ ոք չի լսել:
- Համամի՞տ եք, որ Դուք հանճարեղ եք նվագում, որովհետև մենք այն «հանճարեղ» ենք լսում ու հասկանում:
-Չեմ համարի այդպես: Ես ինձ կողքից չեմ պատկերացնում: Ես չեմ հրաժարվել ջութակից, որ դիրիժորի ղեկավար դերում լինեմ: Մարդիկ մտածում են, որ դիրիժորները ավելի զբաղված են, կորպորացիայի առումով՝ տնօրեններ, դա ամբիցիայի փաղաքշում է, իհարկե ո՛չ: Ես ուղղակի, տարիներ շարունակ աշխատելով դիրիժորների հետ, հասկացա, որ հետաքրքիր աշխատանք է և ինձ տեսնում եմ այդ դերում:
- Եղե՞լ են արդյոք պահեր, երբ Դուք համարել եք, որ դա է «գնացքից թռչելու ժամանակը»:
-Այո՛, երբ շատ եմ հոգնում, մտածում եմ թռչել գնացքից: Հետո էլ այնքան արագ է գնում, որ չեմ հասցնում: Դրա համար էլ մինչև հիմա գնացքի վրա եմ: Մեկ-մեկ ոչ թե հիասթափվում եմ, այլ ուղղակի զգում եմ, որ ամեն ինչ կարելի է ավելի դանդաղ անել: Ես կյանքն ապրում եմ շատ արագ ու դրա համար երջանիկ եմ:
- Որո՞նք են Ձեր ուժեղ և թույլ կողմերը: Հեշտությա՞մբ եք խոսում Ձեր թերությունների մասին:
-Թուլությունը այն կլինի, որ եթե լինեի ավելի էգոիստ, փակ մարդ, կկարողանայի ապրել ավելի կորդինալ, հանգիստ: Իմ թերությունները գալիս են նաև նրանից, որ ես շատ լավ գիտեմ իմ դրական և բացասական կողմերը: Ես դրականները գիտեմ, բայց բասասակնները շատ ավելի լավ գիտեմ: Եթե նկատել եք, ապա դրականը միշտ նույնն է մնում, իսկ բացասականը միշտ ավելանում է:
-Բացահայտումներ շա՞տ եք անում:
-Ամեն օր, ամեն ժամ:
-Վերջին բացահայտումը ո՞րն է եղել:
-Վերջին բացահայտումը այն է, որ Դուք ինձ այնպիսի հարցեր եք տալիս, որ ես զգում եմ' ինքս ինձ լավ չեմ ճանաչում (ժպտում է-LN):
- Մարդկային բնույթն այնպիսին է, որ միշտ կարծես ինչ-որ բան չի հերիքում: Ձեր դեպքում ի՞նչ է պակասում: Պակասության զգացում կա՞:
-Երբե՛ք: Ես էլի եմ ասում, որ հաջողակ եմ: Ես ընդհանրապես զուրկ եմ մարդկային կոմպլեքսներից, դրա համար եմ ազատ խոսում: Երբեմն ուղղակի պետք է կենցաղայինը տարանջատել արժեքներից: Կյանքի ամեն պահից մարդ պիտի հաճույք ստանա:
- Ըստ Ձեզ' կյանքը պատահականությունների շղթա՞ է, թե՞ բնության կողմից կանխամտածված երևույթ:
-Ըստ իս, կյանքը մի պրոցես է, որ տրված է քեզ անելու այն ամենը, ինչ ուզում ես անել ինքդ քեզ հետ: Կյանքն այն հարստությունն է, որ մենք ունենք: Աշխարհ գալով' մարդ պիտի հասկանա իր նպատակը, այլ ոչ թե ուղղակի սպառի կյանքի ժամանակահատվածը և վերջ:
- Երբևէ ամաչե՞լ եք ինքներդ Ձեզնից:
-Ո՛չ, որովհետև չեմ արել այն, ինչի մասին չեմ մտածել:
- Հե՞շտ է արժանանալ Ձեր ուշադրությանն ու հարգանքին:
-Բոլոր այն մարդիկ, ովքեր ինձ հետ շփվում են, կհաստատեն, որ ես շատ ուշադիր եմ իմ կողքի մարդկանց նկատմամբ: Բայց ոչ նրա համար, որ դրանով ես արժանանամ նրանց ուշադրությանը: Ես ընդունում եմ այն մարդկանց, ովքեր ներկայանում են այնպիսին, ինչպիսին կան:
- Արդյո՞ք հեշտ է սիրել Ձեզ, ինչի՞ համար:
-Ինձ սիրելը ամենաբարդ հարցն է, որովհետև ես չեմ կարող պատասխանել: Սիրելը մարդկանց հարաբերություններում մի կիզակետ է: Այն, ինչ ստեղծել է Աստված, մենք ուղղակի բառերով չենք կարող բացատրել, մենք պիտի զգանք ու հավատանք: Ես կենցաղայինին տեղ չեմ տալիս հարաբերություններում: Եսունեմ իմ կերպարը, գաղափարները, իմ կյանքը. եթե այն մարդը կիսում և հասկանում է, կարող է սիրել: Մարդուն կարելի է սիրել, առանց բացատրելու, թե ինչու:
- Կյանքի ամենամեծ բարոյական ապտակը:
-Այո՛, կա: Որ հասակս 2 մետր չէ, իսկ աչքերս' կապույտ: Դա միակ դաժան բանն է, ինչ ինձ հետ եղել է այս կյանքում (ծիծաղում է-LN):
- Կյանքն ամենաշատը ինչի՞ համար կարելի է սիրել:
- (Մտածում է-LN) Կյանքն այն միակ բանն է, ինչ դու ունես, ու իրավունք ունես նաև կորցնելու: Դրա համար կյանքը պետք է շատ սիրել և քամել այն ամենը, ինչ կարող ես:
- Ձեզ համար «բարև»-ի ձևն այցեքա՞րտ է հարաբերությունների համար:
-Այո՛, իհա՛րկե, շատ մեծ: Ես բարևով կարող եմ մարդու մասին առաջին տպավորություն կազմել:
- Ինչպե՞ս եք վերաբերվում Ձեր հասցեին հնչած հաճոյախոսություններին:
-Ո՛չ նեգատիվ , ո՛չ էլ պոզիտիվ: Կան մարդիկ, ում կարծիքը կարող է և՛ ճիշտ լինել, և՛ սխալ:
-Սերգեյ Սմբատյանի սիրտը զբաղվա՞ծ է:
-Ո՛չ: Շատ իներտ եմ այդ հարցում: Ազատ է, և դեռ մեծ պլաններ չունեմ (ժպտում է-LN):
- Ի՞նչ կասեք պաշտամունքային աչքերով Ձեզ նայող կանանց:
-Ոչ մի առանձնահատուկ բան: Ես չեմ կարծում, որ այն պաշտամունքային կերպարն եմ, որին պետք է այդպես նայել: Ու նշեմ, որ եթե կանայք ավելի շատ ինտեգրվեն այս գործում, ավելի մոդայիկ կդառնա դասական արվեստը:
Հարցազրույցը' Հասմիկ Մելիքսեթյանի
Դիտվել է 12743 անգամ
|