Խենթի պես պարելով' փաթիլներն իջան ցած
08.02.2012
Երեկվանից տեղացող ձյան մասին չգրելը կլիներ անտարբերություն մեծ իրադարձության հանդեպ: Սա ուրիշ ձյուն է: Այն մի քանի ժամում սպիտակ ֆոնի մեջ առավ քաղաքը, մայթերին «ընդգծեց» երեխաներին, հասկացրեց վարորդներին, որ ձմեռն իրականում նոր է սկսվում եւ արժի ծախս անել անվադողերը փոխելու վրա ... Փակվող-բացվող ճանապարհների հաշվին երեկ կեսօրից գրելու բան ունեցան լրատվական կայքերը: Երեկոյան փողոց էին դուրս եկել խորհրդային սահնակները (սահնակ այս ձմեռ դեռ չէի տեսել Երեւանում), իսկ կանգառներում հին օրերի թանկ մուշտակներ հայտնվեցին, որոնց տերերը կարծես թե գոհ են, որ մայրաքաղաքը վերջապես կարգին ձմեռ տեսավ: Առատ, փափուկ, տաք, երազային. հավանաբար այսպիսի մի ձյան օր էլ տարիներ առաջ ծնվել է Ռուբեն Հախվերդյանի «Ձյունը»: Արծաթե թիթեռնիկներ, ոսկեծամ գեղեցկուհի. երբ բնությունը տարերքի մեջ է, մի տեսակ մարդն էլ է բնական դառնում, վերագտնում է կյանքի հարստությունը' «ոսկին» ու «արծաթը» … Ճերմակ հանդարտությամբ երազկոտ կտուրներով օրեր են սպասում կամ էլ սառած Ճանապարհներ: Երկու դեպքում էլ' սպիտակ, մաքուր մակերես, որ թույլ է տալիս նոր գույներ ընտրել կյանքի համար: Վերցրեք LN-ից ձեզ անհրաժեշտ գույները, լեդինե՛ր:
Տ.Մ. Դիտվել է 2828 անգամ
|