«Սիրով կախվածություն մի առաջացրեք․ սերն ազատ ընտրություն է»․ հոգեբաններ
02.11.2015
Հաճախ կարելի է սիրահարներից լսել․ «Ես չեմ կարող առանց նրա»։ Այս խոսքերից հետո ցանկացած հոգեբանի, թերևս, յուրաքանչյուր հասուն, հարաբերությունների մեջ փորձառու մարդու մոտ միտք է առաջանում ոչ թե սիրո, այլ կախվածության մասին։
Եթե մարդը չի կարողանում գործել ինքնուրույն՝ որպես ազատ անհատ, հազիվ թե նրա մասին կարելի է խոսել որպես առողջի։ Նա կախվածություն ունի, ինչպես լինում է թմրամոլների կամ գինեմոլների մոտ։
Մի՞շտ է արդյոք սիրահարվածը հիվանդ։ Այս մարդկանց մոտ սեր ստանալու պահանջն այնքան ուժգին է, որ այն կառավարում է նրանց կյանքը, այդ իսկ պատճառով հոգեբանները, նման դեպքերում, սահմանում են ամենաիսկական աշտորոշումը։ Այն հնչում է այսպես․ «անձի պասիվ կախվածություն»։
Այն հարաբերությունները, որտեղ յուրաքանչյուրն իրեն զգում է լիարժեք անհատականություն, ավելի կայուն են
Ինչո՞ւ պասիվ։ Որովհետև նա, ով այդքան հետևողականորեն իր նկատմամբ սեր է պահանջում, ամենայն հավանականությամբ, այն ստանալու համար ոչինչ չի ձեռնարկում։ Դա լիովին տրամաբանական է՝ նրան առանց դրա էլ կսիրեն։ Սիրո անբավարարվածությունը վրա է հասնում միայն այն ժամանակ, երբ ոչ մի բան չկա, ինչի համար սիրես մարդուն։ Նա պարզապես իրեն այս աշխարհում չի դրսևորում։
Ամեն մի սիրահար չէ, որ հոգեբանորեն հիվանդ է։ Գեղեցիկ և արժանապատիվ միությունները ստեղծվում են այն զույգերի մոտ, որտեղ յուրաքանչյուրն իր ներդրումն է բերում հարաբերություններում, ամեն մեկը լիարժեք անհատ է, և առկա է իրական սեր։
Այն ժամանակ, երբ երկուսն էլ ունակ են հարմարավետ ապրել առանձին, իրենց ազատ ընտրությունը կատարում են առանց զույգի, այդ ընտրությունը հենց համարվում է սեր։
Որտեղի՞ց է գալիս ոչինչ չանելու ցանկությունը։ Այստեղ ամեն ինչ շատ առօրեական է․ հոգեկան հիվանդությունների մեծ մածը սկիզբ են առնում մանկությունից։ Այդ թվում՝ մարու և նրա սիրո համար ոչինչ չանելու ցանկությունը։ Գրեթե յուրաքանչյուր մարդ իրեն շատ հարմարավետ է զգում, երբ իրեն խմանում են, իր մասին հոգ տանում, սակայն մարդդկանց շատերի համար այդ հարմարավետությունը կյանքի նպատակ չի համարվում, և նրանք հարաբերությունները կառուցում են ոչ նման հաշվարկից ելնելով։
Մարդկաց մեծամասնությանը դուր է գալիս, երբ իրենց մասին հոգ են տանում
Մաննության տարիներին նրանց մոտ, ովքեր չեն արժանացել բավարար ծնողական ուշադրության, առաջ է գալիս հենց այդպիսի պահանջմունք՝ շահարկել ուրիշի սերը։ Նրանք ջղաձգորեն կառչում են ուշադրության և հոգատարության ցանկացած դրսևորումից, ընդ որում, այդ դրսևորումը կորում է նրանց մեջ, ինչպես անհատակ հորում՝ չառաջացնելով ոչ մի երախտիք։ Ինչո՞ւ։ Քանի որ ուշադրությունից զրկված մարդիկ գտնում են, որ իրենց պետք է մշտապես աջակցություն ցույց տալ։ Նրանց մոտ, ովքեր մանկության տարիներին բավարար ուշադրության են արժանացել, այդ պահանջմունքն այդքան սուր չէ, նրանք մեծացել են սեփական անձի արժանիքների նկատմամբ վստահությամբ։
Ուշադիր եղեք ձեր երեխաների նկատմամբ․ գուցե արժե՞ նրանց մի փոքր ավելի ժամանակ տրամադրել, ավելի շատ ուշադրության ու սիրո արժանացնել, քան դուք անում եք։ Չէ՞ որ դուք ձևավորում եք նրանց ապագա հարաբերություններն այսօր։
Արժե՞ հարաբերությունների մեջ պատ կառուցել։ Ոչ ի դեպքում։ Գծել արհեստական սահմաններ միայն այն բանի համար, որպեսզի չափից դուրս չկապվեք զուգընկերոջը, կարելի է միայն թույլ մարդկանց։ Սակայն չկորցնել հարաբերությունները՝ պահպանելով իր և զուգընկերոջ միջև տարածությունը խոսում է մարդու հոգեբանական ամրության մասին։ Ոչ ոք սիրահարներին խորհուրդ չի տալիս շփվել ժամանակի որոշակի չափաբաժիններով, հարկ է միայն պահպանել ինքնագնահատականը։ Մի մոռացեք՝ սիրել կարելի է միայն նրան, ով ընթանում է հոգևոր աճի իր ճանապարհով։
Սեփական ինանագնահտականի պահպանումն ու զարգացումը կարող է զուգընկերներից յուրաքանչյուրի համար դառնալ սիրո և հարաբերությունների արժանի նպատակ, ավելին՝ հենց այդպիսի զգացմունքները կարելի է համարել իրական։ Պարզապես օգնեք միմյանց զարգանալ, մի շահարկեք հարաբերությունները՝ սպասելով անսահման խնամք և հոգատարություն։ Այդպիսի գործողություններով դուք ձեզ և ձեր զուգընկերոջը կվերածեք պասիվ կախվածությամբ մարդու, ինչը բացասական ազդեցություն կունենա ձեր հարաբերությունների վրա։
Այդպիսի սերը մեծ արվեստ․ չէ՞ որ ձեզ առաջարկվում է ոչ միայն զարգանալ, այլև դրանով օգնել ձեր սիրելիին։ Այո, դա հեշտ չէ, սակայն դրա դիմաց երկուստ էլ անգին փոխհատուցում կստանաք։
Աղբյուր` LADYNEWS.am Դիտվել է 10252 անգամ
Читать на русском
|