Եթե կա Սեր, ապա ամեն ինչ էլ կհարթվի. Անի Քոչարյան
07.02.2014
Ladynews.am-ի հյուրասրահում է դերասանուհի Անի Քոչարյանը
-Անի´, ի՞նչ է Ձեզ համար դերասանությունը:
-Իմ մասնագիտությունն ինձ համար առաջին հերթին հոգեվիճակ է, ապրելակերպ, կախվածություն այդ մասնագիտությունից, հետո միայն աշխատանք:
-Կախվածությո՞ւն:
-Այո´, տարիների ընթացքում կախվածություն ես ձեռք բերում ու ոչ մի կերպ չես կարողանում ազատվել այդ մասնագիտությունից. երկու անգամ երկրից մեկնելով՝ փորձել եմ ազատվել այդ կախվածությունից, բայց հասկացել եմ, որ չեմ կարող և հետ եմ եկել: Դերասանի մասնագիտությունը դառնում է անհրաժեշտություն՝ հացի ու ջրի նման մի բան:
-Իսկ այդ հոգեվիճակը, կախվածությունն, ինչպես Դուք նշեցիք, ավելի՞ է հեշտացնում Ձեր գործը:
-Իհարկե, հեշտացնում է. երբ այն քեզ համար զուտ աշխատանք չէ, այլ ապրելակերպ, ամեն ինչ ավելի հեշտ է դառնում:
-Մի անգամ նշել եք՝ կարևորում եք և´ թատորը, և´ հեռուստատեսությունը, կասե՞ք՝ դրանցից որն ինչ է տալիս դերասանին:
-Թատրոնն ու հեռուստատեսությունը տարբեր արվեստներ են. թատրոնը կենդանի արվեստ է, իսկ կինոն, հեռուստատեսությունը՝ լրիվ այլ: Հեռուստատեսությունը, բնականաբար, տալիս է ճանաչում՝ ունենալով ավելի մեծ լսարան, այժմ շատ դերասան-դերասանուհիներ, ովքեր 30-40 տարի խաղացել են թատրոնում, դառնում են ճանաչված հեռուստատեսության շնորհիվ:
-Ինչի մասին միշտ ցավով եք խոսել…
-Այո´, ցավով եմ նշել, որովհետև ցանկանում եմ, որ մարդիկ հաճախեն թատրոն և դերասանին տեսնեն բեմում, չէ՞ որ սերիալներում 1-2 տարի միևնույն կերպարում դերասանին տեսնելու փոխարեն, թատրոնում հնարավոր կլինի կարճ ժամանակում նրան տեսնել ամենատարբեր կերպարներում և հոգեվիճակներում:
-Անի´, իսկ Ձեզ՝ որպես պրոֆեսիոնալ դերասանի, մեր այսօրվա հանդիսատեսը գոհացնո՞ւմ է:
-Այո՜. եթե Դուք կողքից տեսնեք՝ ինչպես է նա դիտում ներկայացումը, ի՜նչ լարվածությամբ, ինչպես է դառնում «մասնակիցն» այդ ներկայացման, ինչպիսի՜ արձագանքներ է լինում ոչ միայն ներկայացման վերջում, այլ նաև ընթացքում, ապա կհասկանաք՝ մեր հանդիսատեսն իսկապես լավն է:
-Մարմնավորե՞լ եք կերպարներ, որոնց հետ ընդհանրություններ եք ունեցել:
-Ո´չ, խաղացածս կերպարների հետ ընդհանրություններ չեմ ունեցել, բայց սիրում եմ այն բոլոր կերպարները, որոնք ես խաղացել եմ և դա արել եմ շատ մեծ սիրով:
-Իսկ որո՞նք են եղել Ձեզ ամենահոգեհարազատ կերպարները:
-Ջոն Պատրիկի «Տարօրինակ միսիս Սևիջ». այն միշտ առանձնացրել ու շատ եմ սիրել:
-Ինչո՞ւ:
-Այդ ներկայացման մեջ երկար տարիներ խաղացել եմ լուսահոգի Գալյա Նովենցի հետ, ընդհանրապես պիեսը հրաշք պիես է, բեմադրությունն էլ է եղել նույնքան հաջողված: Շատ եմ ափսոսում, որ տիկին Գալյայի մահից հետո այն չենք խաղում, բայց այն շարունակում է մնալ իմ «խաղացանկում»:
-Ձեզ համար ավելի հետաքրքիր է ժամանակակից հերոսուհիների մարմնավորե՞լ, թե՞ պատմական կերպարների:
-Երկու դեպքում էլ հետաքրքիր է, սիրում եմ նաև պատմական կերպարներ: Շատ կուզեի պատմական ինչ-որ հետաքրքիր գործ խաղալ:
-Որպես դերասանուհի՝ ինչի՞ պակաս եք զգում:
-Այսօր դերասանին շատ բաներ չի թույլատրվում, այլ երկրներում դերասանին լրիվ այլ կերպ են ընդունում ու գնահատում, իսկ մեզ մոտ շատ բան հարթ չի գնում:
-Իսկ դա կարո՞ղ է Ձեզ դրդել, որ մի օր հեռանանք հայրենիքից:
-Մեր բորոլ դերասանները, ովքեր աշխատում են թատրոններում և չեն հեռանում երկրից, առանց բացառության, նվիրյաներ են, բայց թե մինչև երբ կդիմանան ու ինչքան, չեմ կարող ասել:
-Մի առիթով ասել եք՝ Ձեր ամենամեծ ձեռքբերումը Ձեր ընտանիքն է, ըստ Ձեզ՝ ինչն է ընկած ընտանիքի ստեղծման ու պահպանման հիմքում:
-Հիմքում Սերն է, իսկ պահպանման համար անհրաժեշտ է փոխադարձ հարգանք, միմյանց հասկանալու կարողություն:
-Կարծում եմ՝ այդ փոխադարձ ասվածն այդքան էլ այդպես չէ. կնոջ ուսերին ավելի մեծ բեռ է դրված…
-Բնականաբար, այսօր կինն է պահպանում ընտանիքը և եթե ցանկանա, մեկ վայրկյանում այն կքանդի, այդ առումով, իսկապես, կեցցե´ն մեր հայ կանայք:
-Ի՞նչն եք ամենաշատը գնահատում տղամարդու մեջ առհասարակ:
-Սիրելու, հավատարիմ ու նվիրված լինելու ունակությունը: Առաջին հերթին Սերը, եթե այն չլինի, ցանկացած, անգամ ամենապարզ ժպիտի մեջ հնարավոր է վատ բան տեսնել, և դա կազդի քեզ վրա, իսկ եթե կա Սեր, ապա ամեն ինչ էլ կհարթվի:
Հարցազրույցը` Շողիկ Գալստյանի
Աղբյուր` LADYNEWS.am
Դիտվել է 16089 անգամ
|